Ηθοποιός από τους πιο διακριτικούς ο Λίαμ Νίσον. Με την έννοια ότι είχε μεν τις φανταχτερές χολιγουντιανές σχέσεις του (Τζούλια Ρόμπερτς, Ελεν Μίρεν, Μπρουκ Σιλντς), αλλά μετά τον γάμο του με τη Νατάσα Ρίτσαρντσον δεν υπήρχε τίποτε στην προσωπική του ζωή που να προκαλεί μιντιακό ενδιαφέρον, παρά μόνο το τραγικό γεγονός του θανάτου της συζύγου του σε δυστύχημα. Φρόντιζε η δημοσιότητα να αφορά τους ρόλους του - διαλεγμένους στην πλειονότητά τους. Μακριά πάντα από τα «παιχνίδια» με τον μιντιακό κανιβαλισμό, ανήκει στον μικρό «θίασο» των διάσημων ηθοποιών με χολιγουντιανή καριέρα που την έχουν προφυλάξει από τα διαβρωτικά οξέα της έκθεσης των προσωπικών τους και άλλα παρόμοια καραγκιοζιλίκια.
Για όλους αυτούς τους λόγους δεν θα μπορούσε να σκεφτεί η Ντε Τζενέρις καλύτερη ανδρική, χολιγουντιανή προσωπικότητα από τον Λίαμ Νίσον για να «πουλήσει» ακριβά έναν δημόσιο «αυτοεξευτελισμό» του. Για ιερό σκοπό. Την ενίσχυση της έρευνας κατά του καρκίνου του στήθους.
Η σκηνή που προσφέρθηκε στο κοινό προς «ξεκοκάλισμα», το δημόσιο στριπτίζ του Νίσον, είχε κατ' αρχήν την προσεκτική αποστείρωση του χιούμορ, ώστε να μην προσβληθεί το βλέμμα του φιλοθεάμονος από τον ερεθιστικό ιό της «κλειδαρότρυπας». Βγήκε στο πλατό με ροζ - κυλοτί μπουρνούζι και ένα ασύμβατο με τη φυσιογνωμία του θηλυπρεπές νάζι, σαν να εκτελεί καρναβαλική παντομίμα. Κατόπιν το βγάζει και αυτό και μένει με ένα σλιπάκι σε εκτυφλωτικό φούξια που βρίσκεται σε άκρως περιπαικτική αντίθεση με το σφραγισμένο από όλες τις συνέπειες του χρόνου γυμνό σώμα του - 60χρονος και δεν το κρύβει.
Λένε πως όταν ο σκοπός είναι ιερός ο εξευτελισμός εξαγνίζει. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ο υψηλός συμβολισμός της πράξης του Νίσον. Πολύ περισσότερο όταν προέβη σε αυτή με πλήρη συναίσθηση ότι απέναντί του υπάρχει ένα κοινό εθισμένο στον κανιβαλισμό. Παγκόσμιο. Σε αυτό απευθυνόταν άλλωστε. Ούτε ο ίδιος ούτε πολύ περισσότερο η τετραπέρατη Ντε Τζενέρις, που ήταν η οικοδέσποινα της εκπομπής, έχουν την ελάχιστη αφέλεια να παραγνωρίζουν τους βουλιμικούς αυτοματισμούς που έχει αποκτήσει το φιλοθέαμον πλήθος. Σε αυτούς απευθύνθηκαν. Απροκάλυπτα. Ειδάλλως δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον ούτε θα πούλαγε ο γυμνός Νίσον.
Γιατί εν προκειμένω ο Νίσον πρόσφερε εαυτόν ως κανιβαλικό έδεσμα, με επιπλέον «γαστριμαργικό» στοιχείο της προσφοράς του το γεγονός ότι σε όλη του την καριέρα είχε αποφύγει να είναι ακριβώς αυτό. Ωστόσο, η υπέρβαση των προσωπικών και κοινωνικών κανόνων γίνεται θεμιτή όταν υπάρχει ο υπέρτατος στόχος. Μπορεί ως ηθοποιός να υποδυόταν έναν ρόλο. Εχει κατ' επανάληψη γδυθεί στην οθόνη. Ομως στη συγκεκριμένη περίπτωση η σκηνοθεσία τον παρουσίαζε σαν ένα κομμάτι διάσημο κρέας.
Κατέλυσε έτσι μέσα σε μια στιγμή έναν βασικό κανόνα της δικής του ζωής, αλλά και όσων έχουν απομείνει να ανατριχιάζουν με τον μιντιακό κανιβαλισμό. Σαχλές αμερικανιές; Κι όμως πολύ διδακτικές.
Και η ίδια η Ντε Τζενέρις ανήκει στη σχολή της αυτοέκθεσης για έναν «ανώτερο σκοπό» - από εκείνους που έσπασαν τον «κώδικα της σιωπής» του Χόλιγουντ για τις ερωτικές προτιμήσεις των σταρ, ανακοινώνοντας τις δικές της. Με επίγνωση ότι τον κανιβαλισμό δεν τον τρέφει παρά το ενοχικό σύνδρομο που προκαλούν η υποκρισία και η απόκρυψη. Και δεν είναι διόλου τυχαίο ότι σε τέτοια περιβάλλοντα «ευδοκιμούν» και ο καρκίνος και το AIDS.
Π.Διαμαντάκου
