Δύσκολες μέρες...

• ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
«Αγρια μέρα η χθεσινή. Στη χώρα μας, τα μάτια και ο νους όλων στρέφονται στη μοιραία πορεία της Ελλάδας προς το εκτελεστικό απόσπασμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στο οποίο μας οδηγεί άβουλη πλέον και παρατημένη από κάθε αντίσταση η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου (...).
Οι καιροί είναι δύσκολοι και θα γίνουν πολύ δυσκολότεροι. Η Ελλάδα εισέρχεται σε φάση κοινωνικών εντάσεων, ίσως και συγκρούσεων. Η κυβέρνηση είναι πεισμένη ότι δεν μπορεί να σώσει η ίδια τη χώρα στηριζόμενη στον ελληνικό λαό και θεωρεί ότι η σωτηρία της Ελλάδας προϋποθέτει την παράδοσή της στην επικυριαρχία των ξένων, του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Ενα τμήμα των εργαζομένων και ολόκληρου του ελληνικού λαού δείχνει αποφασισμένο να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να εμποδίσει την υλοποίηση των σχεδίων τους, που αποσκοπούν στην κατάργηση θεμελιωδών εργατικών δικαιωμάτων του και στη βίαιη υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων ώστε να γυρίσει η χώρα μας είκοσι, τριάντα ή περισσότερα χρόνια πίσω.
Η διαπάλη αυτή που τούτη τη στιγμή είναι άγνωστο αν θα μετατραπεί σε κοινωνική σύγκρουση και πόσο μεγάλων διαστάσεων, είναι πιθανόν ότι θα διαπερνά την ελληνική κοινωνία τα επόμενα χρόνια.
Το βέβαιο πάντως είναι ότι δυστυχώς απολύτως τίποτα δεν έχει απομείνει από τις προσδοκίες, τις ελπίδες και την αισιοδοξία για καλύτερες μέρες που είχε γεννήσει στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού η σαρωτική εκλογική επικράτηση του ΠΑΣΟΚ πριν από λίγους μήνες. Τώρα ο φόβος, η ανησυχία και η αγωνία για το αύριο έχουν συνθλίψει ψυχολογικά την ελληνική κοινωνία. Ο Οκτώβρης των εκλογών μοιάζει να βρίσκεται χρόνια και χρόνια πίσω, χαμένος σε ένα παρελθόν που έχει ολότελα ξεχαστεί από τους πάντες. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η μεγαλύτερη αποτυχία μιας κυβέρνησης συνίσταται στο να ηγείται ενός φοβισμένου και αποκαρδιωμένου λαού, παρόλο που οι εκάστοτε ηγέτες βολεύονται άνετα με αυτή την κατάσταση, καθώς το μόνο που ανησυχεί τους ίδιους είναι μήπως συναντήσουν απέναντί τους έναν οργισμένο λαό».

Η αυστηρότητα των ευρωπαίων

Του Γ.Κύρτσου
Για διάφορους λόγους η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε σάκο του μποξ για την Ευρωπαϊκή Ένωση και το διεθνές οικονομικό σύστημα.
Δεχόμαστε ένα μπαράζ επικρίσεων και είναι φανερό ότι αυτοί που κινούν τα νήματα στην πολιτική και στην οικονομία, σε διεθνές επίπεδο, δεν πρόκειται να μας χαριστούν.
Κόπωση
Από το 2004 εξάγουμε τα εσωτερικά μας προβλήματα στις Βρυξέλλες, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα λειτουργίας στο κοινοτικό σύστημα. Στην αρχή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδειξε κατανόηση στις ελληνικές ιδιαιτερότητες, στη συνέχεια όμως οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης κινδύνευσαν να μετατραπούν σε μέρος του ελληνικού προβλήματος. Η κυβέρνηση Καραμανλή προχώρησε στη λεγόμενη δημοσιονομική απογραφή, στη συνέχεια δέχθηκε τη δημοσιονομική επιτήρηση χωρίς να βελτιώσει τη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών και μετά ήρθε η κυβέρνηση Παπανδρέου με τη δική της δημοσιονομική καταγραφή να αναδείξει την έλλειψη αξιοπιστίας που μας χαρακτηρίζει.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν σοβαρότερα πράγματα να κάνουν από το να περιμένουν την αμφίβολη ωρίμανση του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Γι’ αυτό προχωρούν σε μία πιο σκληρή επιτήρηση, που έχει και χαρακτηριστικά κοινοτικής επικυριαρχίας σε ό,τι αφορά την οικονομική διαχείριση.
Κακό προηγούμενο
Οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ηγέτες όπως η καγκελάριος της Γερμανίας κ. Μέρκελ έχουν γίνει αυστηροί με την Ελλάδα για να μη μετατραπεί η χώρα μας σε κακό κοινοτικό προηγούμενο. Είναι φανερό ότι αν δείξουν υπερβολική κατανόηση στη διαχειριστική χαλαρότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος, μπορεί να δημιουργηθεί ένα νοτιοευρωπαϊκό ντόμινο υψηλών ελλειμμάτων, υπερβολικού χρέους και κυρίως αθέτησης βασικών υποχρεώσεων, που είναι δυνατόν να οδηγήσει στην ουσιαστική διάλυση της Ευρωζώνης.
Τα οικονομικά μεγέθη της Ελλάδας είναι μικρά και διαχειρίσιμα, εάν όμως δημιουργηθεί ένα κακό ευρωπαϊκό προηγούμενο, μπορεί να υπάρξουν αρνητικές εξελίξεις σε χώρες που η οικονομία τους έχει μεγάλο ειδικό βάρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως η Ισπανία.
Υπάρχουν και χειρότερα
Μια ματιά στα προγράμματα εξυγίανσης που εφαρμόζονται υπό την εποπτεία των Βρυξελλών και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ουγγαρία, τη Ρουμανία, τη Λετονία και τη Λιθουανία οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα ότι σε ορισμένες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει επιβληθεί πολύ πιο αυστηρή λιτότητα από εκείνη που έχει προγραμματιστεί για την Ελλάδα. Από τη στιγμή που χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα μεγαλύτερα από την Ελλάδα υποβάλλονται σε τόσο δραστικά προγράμματα εξυγίανσης, είναι φανερό πως δεν θα υπάρξουν ειδικές εξαιρέσεις για την πατρίδα μας. Το ξεκαθάρισε, άλλωστε, χθες με δηλώσεις του ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κ. Στρος-Καν, βάζοντας τέλος στις κυβερνητικές διαρροές σύμφωνα με τις οποίες θα αντιμετωπιστούμε σαν ειδική περίπτωση που αξίζει ευνοϊκής μεταχείρισης.

Ποιος φοβάται το ΔΝΤ;

του ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ

ΜΟΝΟ ένας τρόπος υπάρχει για να γλιτώσεις απ' τα νύχια του ΔΝΤ: να ζητήσεις πολιτικό άσυλο στην Αλβανία!
Οπως έκανε ο αξέχαστος γιατρός Τσιρώνης, τον οποίον το ελληνικό κράτος αντί να τιμήσει, δολοφόνησε...
ΠΑΜΕ πίσω στην ευημερούσα Αλβανία! Είτε είμεθα Βορειοηπειρώτες που μας παρέσυρε εδώ χάμου ο Σαμαράς είτε είμεθα βέροι Αλβανοί. Επιστρέφοντας στην εύπορη πατρίδα μας, κάτι θα βρούμε εκεί να καλλιεργήσουμε, να βοσκήσουμε, για να μπορέσουμε να ζήσουμε.
Ο μοναδικός τρόπος για να γλιτώσεις απ' τα νύχια του ΔΝΤ είναι να αποδημήσεις εις Κύριον. Ή να φύγεις το ταχύτερο απ' αυτή τη χώρα. Ειδικά άμα είσαι μετανάστης. Καμιάν ελπίδα δεν έχεις πλέον εδώ χάμου. Σε μια χώρα με ένα εκατομμύριο ανέργους που τα επόμενα χρόνια θα γίνουν δύο...
ΑΝ είσαι Ελλην ιθαγενής 20-30 χρόνων, κι έχουν ένα μικρό κομπόδεμα οι γονείς σου για να σου τσοντάρουν, κοπάνησέ την, φύγε τώρα! Πήγαινε όπου μπορείς, όπου βρεις μια καλή δουλειά• στην Ευρώπη, στην Αμερική, στην Αυστραλία. Εδώ θα γονατίσουμε τουλάχιστον για μια 5ετία. Οπότε φύγε, πήγαινε αλλού, όπου βρεις μια καλή ευκαιρία.
ΜΗΝ δαιμονοποιείτε -λέει- το ΔΝΤ. Δεν είναι μπαμπούλας. Αλλωστε είμαστε κι εμείς μέτοχοί του. Ακόμη και η Κούβα έγινε μέλος του... Εχει αλλάξει, λέει, το ΔΝΤ. Εχει αποκτήσει επικεφαλής σοσιαλιστή! Δεν θα μας γδάρει, λέει, εμάς ο Ντομινίκ Στρος Καν, όπως έγδαρε όλους τους άλλους, γιατί θέλει να (απο)δείξει τώρα πόσο σοσιαλιστής είναι και να βάλει υποψηφιότητα για πρόεδρος της Γαλλίας. Λένε...
ΧΘΕΣ το βράδυ ήρθε εδώ ο Πόουλ Τόμσεν, ο αναπληρωτής διευθυντής του ΔΝΤ για την Ευρώπη. Αυτός που ζήτησε την απόλυση χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων στη Ρουμανία και την περικοπή κατά 40% των δαπανών για την υγεία στην Ουκρανία. Είναι ο άνθρωπος που βυθίζει τις οικονομίες σε ύφεση για να εξασφαλίσει τα λεφτά των διεθνών τοκογλύφων. Αλλά εμάς δεν θα μας φερθεί, λέει, τόσο σκληρά λόγω του... συντρόφου Ντομινίκ.
ΑΣ μην τον δαιμονοποιούμε... Τον ρόλο τεχνικού συμβούλου στην Ε.Ε. ήρθε να παίξει ο Πόουλ. Αντε να μας ζητήσει μια μείωση του βιοτικού επιπέδου της τάξης του 30%. Σαν να 'χαμε δραχμές και να τις υποτιμούσαμε. Σιγά τα ωά! Μπορεί να μην καταφέρουν να επιβιώσουν οι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι χαμηλόμισθοι, αλλά όλο και κάποιος θα επιζήσει και η μακρόσυρτη ιστορία του γένος κάπως θα συνεχιστεί...
ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ έχουμε με το ΔΝΤ. Επειδή τη δεκαετία του '60 αρνήθηκε να χρηματοδοτήσει δημοκρατικές χώρες και υποστήριζε μόνο δικτάτορες. Οπως ας πούμε της Βραζιλίας. Ή ακόμη... καλύτερα της Κένυας, όπου βοηθούσε τον δικτάτορα να αρπάξει τεράστια ποσά και να τα μεταφέρει στο εξωτερικό βάσει μιας απόφασής του περί... διευκόλυνσης της κίνησης κεφαλαίων από και προς το εξωτερικό... Φυσικά δεν έκανε κανείς επένδυση στην Κένυα τότε...
ΔΥΟ νομπελίστες οικονομολόγοι είναι οι μεγαλύτεροι επικριτές της πολιτικής που ασκεί το ΔΝΤ. Ο πρώην αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Τζόζεφ Στίγκλιτζ που έχει γράψει τα πιο καυστικά κείμενα για τα δήθεν «σταθεροποιητικά προγράμματα» που προτείνει το Ταμείο και ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν, ο οποίος τον Απρίλιο του 2009, απαντώντας στην έκθεση του ΔΝΤ που προέβλεπε πως «η ανάπτυξη στην Ιρλανδία θα συνεχιστεί μεσομακροχρόνια», έγραψε: «Το παράδειγμα της Ιρλανδίας είναι μοντέλο για το χειρότερο σενάριο της παγκόσμιας οικονομίας...».
Η Λετονία είχε 5,6% ανεργία τον Δεκέμβριο του 2007. Με το που ακολούθησε τις σοφές εντολές του ΔΝΤ, τον Δεκέμβριο του 2009 η ανεργία εκτοξεύτηκε στο 22,8%, ενώ το ΑΕΠ της καταβαραθρώθηκε κατά 18%! Αναλόγως το βύθισμα του ΑΕΠ ήταν 15% στην Ουκρανία, 8% στη Ρουμανία και 7% στην Ουγγαρία όπου το Σοσιαλιστικό Κόμμα (MSZP), που έφερε το ΔΝΤ, συνετρίβη στις πρόσφατες εκλογές παίρνοντας μόνο το 19,3% των ψήφων.
ΔΕΝ φοβόμαστε το ΔΝΤ! Αλλά όποιος μπορεί να φύγει να πάει αλλού, όπου φύγει φύγει!

Κοινωνικές εκρήξεις;

Οικονομικός χειμώνας μαύρος, βαρύς, διαρκής - ίσως με ορίζοντα δεκαετίας- με άγριες πρωτοφανείς αλλαγές και στον ιδιωτικό τομέα...
Ανέλεγκτες κοινωνικές αντιδράσεις, αναταραχές, συγκρούσεις και εκρήξεις ανυπακοής ακόμη και από τη μέχρι τώρα «σιωπηρά πλειοψηφία»... Και βέβαια, δραστικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, που θα σηματοδοτήσουν το πραγματικό τέλος του μεταπολιτευτικού μοντέλου *** Κινδυνολογικές προβλέψεις και αυθαίρετες ερμηνείες; Ενας οξυδερκής καθεστωτικός, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, επισημαίνει (στη «Real») ότι η κρίση αλλάζει βίαια το πολιτικό σύστημα της χώρας: «Το ενδιαφέρον είναι ότι η ριζική και κάπως βίαιη αλλαγή (σ.σ. του μεταπολιτευτικού μοντέλου) ξεκινά τώρα όχι από την πολιτική, αλλά από την οικονομία και από εκεί περνάει στην κοινωνία»... Παρόμοιες προβλέψεις, τουλάχιστον για κοινωνικές εκρήξεις, εκπορεύονται από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, καθώς φαντάζει πλέον ή βέβαιον ότι η ελληνική κοινωνία -φαινομενικά ήσυχη και αδρανής μέχρι στιγμής- θα αντιδράσει οργισμένη στην επιχειρούμενη απόπειρα βίαιης ανατροπής των δεδομένων που ορίζουν τη ζωή της... Ποιες είναι, όμως, οι αλλαγές αυτές; Δυστυχώς δεν αφορούν μονάχα σε περικοπές μισθών, απολύσεις στον δημόσιο τομέα και βαριά συνεχή φορολόγηση. Ούτε απλώς θα επεκταθούν και στον ιδιωτικό τομέα. Εκεί προβλέπεται η μεγάλη σφαγή: με πρόσχημα την ανταγωνιστικότητα, το ΔΝΤ δεν θα επιβάλει μόνο περικοπές μισθών, αλλά θα εγκαταστήσει ένα άθλιο καθεστώς πλήρους ασυδοσίας χωρίς συλλογικές συμβάσεις και δίχως κανένα προστατευτικό μέτρο για τους εργαζόμενους... Το δίχτυ ασφαλείας που τους προστάτευε μέχρι τώρα, σύντομα θα γίνει κομμάτια... «Ερχονται πέτρινα χρόνια», έλεγε στο χθεσινό φύλλο της η «Κυριακάτικη Ε», φιλοξενώντας προβλέψεις για έκρηξη του χρέους που θα συνοδεύεται από σκληρή λιτότητα και θα μας ταλαιπωρεί για δεκαετίες!... Ερρωσθε.