Για το έλλειμα της Αριστεράς

Παρέα της πλατείας Εξαρχείων στήνεται έξω από καφέ που μόλις έχει ανοίξει, σχολιάζοντας: «Πολύ κυριλέ είναι... Να του χώσουμε κανένα γκαζάκι;». Αργότερα, συσπειρωμένοι, εκβάλλουν την επαναστατική φωνή: «Γιάπηδες έξω! Να πάτε στο Κολωνάκι!». Το σύνθημα μού θυμίζει, αναπόφευκτα, εκείνο του φιλήσυχου μικροαστού: «Πρεζάκια έξω! Να πάτε στην πλατεία Βάθη!». Στο μεταξύ, λαμβάνω ένα e-mail που γράφει: «Άλλαξε μυαλά, θα πάθεις ό,τι έπαθε η Κούνεβα! Ξέρουμε πού μένεις...».
Η προειδοποίηση δεν προέρχεται από τα εγκληματικά αφεντικά, προέρχεται από θερμοκέφαλους «εξεγερμένους»: από εκείνους που κατέστρεψαν τη βιβλιοθήκη της Νομικής, το βιβλιοπωλείο του «Παπασωτηρίου», το πολυκατάστημα «Πλαίσιο». Δεν είναι οι «περιουσίες» που με απασχολούν, είναι ο συμβολισμός τους: όταν καις βιβλία, καις το κεφάλι σου. Σκέφτομαι το πόσο απέχει η πράξη από τις ιδέες, από τον «εξεγερμένο άνθρωπο» του Αλμπέρ Καμύ, από τους ευγενείς, σοφούς επαναστάτες: τον Τσερνιτσέφκι, τον Μαγιακόβσκι· τον Γιουτζήν Ντεμπς· τον Γκράμσι· σε πόση αμηχανία βρίσκεται οποιοσδήποτε αριστερός και αναρχικός με ιδεολογικές αποσκευές, μπροστά σ’ αυτές τις τυραννικές μειοψηφίες. Περνάω από το απαλλοτριωμένο «πάρκο» στη γωνία Ζωοδόχου Πηγής και Ναυαρίνου: μεγάλη νίκη του κινήματος· το βασίλειο της ασχήμιας. Αλλά μην κάνετε κύματα, μην ενοχλείτε: τα «παιδιά» επαναστατούν. Το γιατί το ξέρω, νομίζω μάλιστα ότι το ξέρω καλύτερα από τα μέλη του «κινήματος». Το πώς (οι μέθοδοι) και το προς τι (με ποιο αίτημα, με ποιο όραμα) με προβληματίζουν. Επιπλέον, με προβληματίζει η κοινή γνώμη: γιατί τόσοι άνθρωποι χαίρονται επειδή καταστράφηκαν μεγάλα, επιτυχημένα καταστήματα στο κέντρο της Αθήνας; Γιατί, ακόμα περισσότερο, απειλούν ότι θα τα ξανακαταστρέψουν; Στην Ελλάδα, οτιδήποτε ωραίο, καλοκουρδισμένο, θριαμβικό, πρέπει να εξολοθρεύεται: κτίρια, άνθρωποι, αντικείμενα, ιδέες, όλα στα σκουπίδια, στα σκουπίδια που καίγονται. Τhe bonfire of the vanities.Αντιθέτως, το να βάφεις, λόγου χάρη, μια τράπεζα κόκκινη, συνιστά μια συμβολική πράξη· κάτι εκφράζεις με το κόκκινο χρώμα, κάτι διακινδυνεύεις τη στιγμή που ρίχνεις την μπογιά. Η καταστροφή, η πυρά, παραείναι εύκολη και γρήγορη· ανέξοδη: στο τέλος της μέρας, τις αποζημιώσεις επωμίζεται ο φορολογούμενος πολίτης. Εξάλλου, το τοπίο μετά τη μάχη είναι θλιβερό: πώς μπορεί να ζει κανείς μέσα σε ερείπια; Μένω σχεδόν απέναντι από το Πολυτεχνείο. Κάθε μέρα αναρωτιέμαι: πώς έχει επιτραπεί μια τέτοια καταπάτηση, ένας τέτοιος βιασμός του χώρου, του περιβάλλοντος; Έχω απαντήσεις που δεν αρέσουν σε κανέναν: οι άνθρωποι –νέοι και λιγότερο νέοι– χρειάζονται νομικό πλαίσιο για να κινηθούν (ή για να ακινητοποιηθούν)· χρειάζονται υποχρεώσεις και δικαιώματα. Ακόμη και η χρήση των δικαιωμάτων οφείλει να είναι υποχρεωτική (για παράδειγμα, η δωρεάν παιδεία πρέπει να είναι υποχρεωτική). Ο χώρος του Πολυτεχνείου αποτελεί ένα πεδίο όπου ξεδιπλώνεται η σημερινή Ελλάδα: εγκατάλειψη, ανημπόρια, «άσυλο» για ανθρώπους που δεν αξίζουν κανενός είδους ασυλία. Οι φοιτητές ζουν μέσα στην ελεεινότητα, σ’ έναν αργόστροφο κόσμο, δίπλα σε καθηγητές-δημοσίους υπαλλήλους, κόλακες της νεολαίας και απολογητές ενός βαθιά επαρχιακού «νεοτερισμού». Το πανεπιστήμιο υπονομεύεται από την παθητική στάση των καθηγητών για πάνω από τριάντα πέντε χρόνια: εξαιρέσεις υπάρχουν αλλά δεν επαρκούν. Ο χώρος –η πόλη– βρίσκεται στο έλεος των εμπρηστών: οι εμπρηστές μπαίνουν και στρογγυλοκάθονται στο σπίτι σου όπως στο θεατρικό έργο του Μαξ Φρις. Ψηφοθηρία, καλόπιασμα του όχλου, σύγχυση αξιών και ανατροπή αξιών, παραπομπή στις προτροπές του Μπακούνιν μαζί με άγνοια περί αναρχισμού και περί Μπακούνιν. Ο αναρχισμός είναι σκληρή δουλειά, δεν εξαντλείται σε τσιτάτα, σαν εκείνα που ξέρουν οι Κνίτες από τον Λένιν κι από τον Μαρξ διασκευασμένο και παραμορφωμένο από τους Σοβιετικούς. Ο αναρχισμός, η επανάσταση, είναι μεγάλες περιπέτειες του ανθρώπινου μυαλού, δεν είναι γιορτές μίσους.Ξανά και ξανά, στην επέτειο του Πολυτεχνείου, με αφορμές αστυνομικής βίας ή και χωρίς έκδηλες αφορμές, στην Ελλάδα μάς χαρακτηρίζει το πνεύμα του Μάη του ’68 βαλκανοποιημένο και καθυστερημένο σαράντα χρόνια. Εξηγήσεις υπάρχουν, δικαιολογίες μπορούμε να επινοήσουμε: εκτός από τον Διαφωτισμό και τη βιομηχανική επανάσταση, χάσαμε και τη δεκαετία του ’60, τα εναλλακτικά κινήματα, τα αιτήματα της ατομικής ελευθερίας, τη ριζοσπαστικοποίηση της πολυφυλετικής, πολυπολιτισμικής αριστεράς. Έτσι, το κοινωνικό μας κίνημα είναι φτωχό, δογματικό· πρωτόγονο· στερείται φαντασίας, εμφορείται από διεστραμμένη σκέψη· μεταφράζει το λεγόμενο «ταξικό μίσος» σε φθόνο, εκδηλώνει τον φθόνο με πράξεις ασχήμιας και αφανισμού. Τι συμβαίνει; Βρισκόμαστε ακόμα στη σκοτεινή εποχή πριν από τον Διαφωτισμό; Και γιατί δεν μιλάει κανείς για όλ’ αυτά από τον χώρο (the horror, the horror!) της αριστεράς; Γιατί αποδέχονται την ανοησία και την αυθαιρεσία ενός «κινήματος» που δεν ενδιαφέρεται για τη δικαιοσύνη και την καλοσύνη εφόσον διακόπτει βιαίως θεατρικές παραστάσεις, απειλεί με τρομοκρατικές επεμβάσεις και καθυβρίζει οποιονδήποτε διαφωνεί; Η ποιότητα της ζωής εξαρτάται από την ποιότητα της αριστεράς: η συνάρτηση είναι απλή. Η δική μας αριστερά περιγράφεται ακόμα με όρους της δεκαετίας του ’30· λενινιστές, τροτσκιστές, σταλινικοί και αναρχοφασίστες, όλοι μαζί, ενωμένοι, χωρίς συγκεκριμένα ανθρωπιστικά αιτήματα, με τους μεν να επιμένουν στην κομματική συνείδηση, με τους δε να κραυγάζουν με την ορολογία που είχε νόημα (και αίμα) τον καιρό της βιομηχανικής επανάστασης. Ο χρόνος στην Ελλάδα μοιάζει παγωμένος· τα ρολόγια σταματημένα. Γι’ αυτό –και για πολλούς ακόμα λόγους– το αριστερό μας κίνημα, εκτός από την ενάρετη εποχή της ΕΔΑ (ένα κόμμα ξεχασμένο λόγω της γενικευμένης αμνησίας και αμορφωσιάς), παραπαίει ανάμεσα στον οπισθοδρομικό πατριωτισμό και το προλεταριακό όνειρο της ταξικής δικτατορίας. Η δικτατορία είναι μια πραγματικότητα: η «Νέα Αριστερά» δεν έχει φτάσει ακόμα στις ακτές μας για να αποκαταστήσει τις αληθινές αρχές του ανθρωπισμού. Ίσως να μη φτάσει ποτέ. Κοντολογίς, η αριστερά στην Ελλάδα είναι μια δεξιά που αφαιρεί από τον άνθρωπο την προσωπική του ευθύνη, που τον παρουσιάζει σαν κακορίζικο θύμα των περιστάσεων. Όσοι από τους ακτιβιστές δεν έχουν άδειο κεφάλι, έχουν γραφειοκρατικές ιδέες, υπεραπλουστευτικές (πλούσιοι-φτωχοί, καταπιεστές-καταπιεζόμενοι, καλοί-κακοί): όταν αγνοείς τη σύνθετη φύση της ζωής και της οργανωμένης κοινωνίας, την ανάγκη της πολιτικής πραότητας και της ομορφιάς, δεν είσαι παρά ένας ακόμα βάνδαλος.
Της Σ.Τριανταφύλλου

Από τότε που εισέβαλε στο καθημερινό λεξιλόγιο ο «καύσων», λέξη συνώνυμη με τη θανάσιμη απειλή, εξορίστηκε ταυτόχρονα η «ζέστη».
Στριμωγμένοι σε κακότεχνες πόλεις, οι άνθρωποι ξέμαθαν τους νόμους της φύσης, πείστηκαν ότι το όριο της αντοχής τους είναι πολύ χαμηλό και πανικόβλητοι άρχισαν να ξορκίζουν το κακό, τη ζέστη δηλαδή, με όρους τεχνολογικής «προόδου»: η εποχή του φρικώδους και καταστροφικού air conditioning ήταν γεγονός... Θύματα μιας ανεπαρκούς και επιζήμιας πολιτικής, η οποία ευθύνεται για τις πόλεις-τέρατα που αντιστρατεύονται τη φύση (τσιμέντο, ολέθριες κατασκευές χωρίς μόνωση, λίγο πράσινο, ελάχιστες «αναπνοές» κτλ), οι άνθρωποι των πόλεων μοιραία εξελίχτηκαν σε θύτες: η χρήση του air conditioning λειτουργεί επιβαρυντικά για το περιβάλλον, καθώς το τροφοδοτεί με ασύλληπτες ποσότητες «άρρωστης» ζέστης, με αποτέλεσμα την... άψογη λειτουργία ενός κύκλου φαύλου και αυτοκτονικού. Ταυτόχρονα, η πρόσκαιρη ανακουφιστική λειτουργία του κλιματισμού δημιούργησε με την πάροδο του χρόνου έναν ολέθριο εθισμό, ο οποίος ξερίζωσε τις αντοχές και επιδότησε την υστερία. Η ζέστη, άρρηκτα δεμένη με τη μέθη του ήλιου και τους καταρράκτες του ιαματικού φωτός, προβλήθηκε ως σύγχρονη Μορμώ, συκοφαντήθηκε και έκτοτε υπάρχει ως ναρκοθετημένη επικράτεια και όχι ως πεδίο ανεξερεύνητου αισθησιασμού και ελευθερωτικής δοκιμασίας... Ανάεροι θα μπορούσαν να υπάρχουν οι άνθρωποι -πλην εξαιρέσεων παθολογικών- ακόμη και καταμεσήμερο του Ιουλίου στην Πανεπιστημίου, αν είχαν ανοιχτούς τους πόρους της ψυχής και συγκροτούσαν ήρεμα ένα εσωτερικό καθεστώς αρμονικής συνύπαρξης με την καθαρτήρια και λυτρωτική ζέστη... Εστω και «ανοικτίρμονα τα όπλα» του ήλιου, δεν αποτρέπουν τον Βαλερί να ανακράξει: «Σε υπερασπίζομαι λαμπρή, θαυμάσια δικαιοσύνη του υπέρτατου ηλιακού φωτός», με την ψυχή του «εκτεθειμένη στις δάδες του ηλιοστασίου»... Και ο Εμπειρίκος, σ' εκείνη τη μνημειώδη Οδόν των Φιλελλήνων (από την «Οκτάνα») βλέπει να πάλλονται «σφύζοντες στο φως» η ντάπια του Μεσολογγίου και ο Μαραθών και οι «Φαλλοί της Δήλου» και «όχι μόνον η οδός των Φιλελλήνων», όπου το «κάθετο λιοπύρι» -το «ίσον φως»- εξαφάνισε τη λύπη των τεθλιμμένων και έκανε ακόμη και τον φόβο του θανάτου (περνούσε μια νεκρική πομπή) «οίστρο της ζωής». Ακριβώς γιατί η λαμπρή φωτοχυσία, οι αόρατες φωτεινές φλόγες του ληρηματικού θέρους, δημιουργούν τη «μαγική παλίρροια» της ζέστης... Παραφράζοντας τον Μπλαιζ Σαντράρ: είναι υπέροχο να υπάρχουμε με το κεφάλι μας θρυμματισμένο από την πέτρα του ήλιου...
Εκ των έσω

Ενημερωτικό Ν.2
16.7.09

Η νέα γρίπη Η1Ν1 προκαλεί σοβαρότερες βλάβες στους πνεύμονες σε σχέση με την εποχική γρίπη, δείχνουν οι τελευταίες δοκιμές σε πειραματόζωα.
Η μελέτη, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature, έδειξε επίσης ότι οι επιζώντες της ισπανικής γρίπης του 1918 έχουν κάποια ανοσία στο νέο υπότυπο.
Η ομάδα του ιολόγου Γιοσιχίρο Καβαόκα στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν στο Μάντισον εξέτασε σε μακάκους, νυφίτσες, ποντίκια και χοίρους τις επιπτώσεις του H1Ν1 και της εποχικής γρίπης.
Ενώ η λοίμωξη της εποχικής γρίπης περιορίζεται συνήθως στη μύτη και το λαιμό, ο Η1Ν1 πολλαπλασιάζεται βαθύτερα στους πνεύμονες και δημιουργεί ορατές βλάβες, έδειξαν οι δοκιμές.
Η έρευνα έρχεται να προστεθεί σε προηγούμενη μελέτη που είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό Science και έδειχνε ότι ο ιός επεκτείνεται και στο πεπτικό σύστημα, προκαλώντας γαστρεντερικές ενοχλήσεις σε μεγάλο ποσοστό των ασθενών.
«Είμαι πολύ ανήσυχος καθώς είναι πλέον ξεκάθαρος ότι ο [νέος] ιός είναι διαφορετικός από την εποχική γρίπη. Είναι πολύ πιο σοβαρός» δηλώνει τώρα ο Δρ. Καβαόκα.
Τα πειράματά του έδειξαν πάντως ότι ο Η1Ν1 είναι ευαίσθητος σε δύο εγκεκριμένα (Relenza, Tamiflu) και σε δύο πειραματικά αντιγριπικά φάρμακα.
Η ομάδα του Καβαόκα κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι που γεννήθηκαν πριν από την επιδημία ισπανικής γρίπης το 1918 διαθέτουν αντισώματα τα οποία προσφέρουν κάποια προστασία από τον νέο ιό. Αυτό συμβαίνει επειδή ο ιός της ισπανικής γρίπης ανήκε στον τύπο Η1Ν1 και είναι μακρινός συγγενής του νέου ιού.
Η νέα εκτίμηση είναι πάντως πιο απαισιόδοξη σε σχέση με την πρόβλεψη των αμερικανικών Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), τα οποία είχαν ανακοινώσει ότι τα άτομα άνω των 65 ετών, ίσως και τα άτομα άνω των 50, είναι λιγότερο πιθανό να προσβληθούν.
Ο ιός πάντως φαίνεται να προτιμά ανήλικα και παχύσαρκα άτομα. Η παχυσαρκία αυξάνει μάλιστα σημαντικά τον κίνδυνο επιπλοκών, επισήμαναν τα CDC.
Όσον αφορά το εμβόλιο, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έδωσε την Τρίτη το πράσινο φως για την παρασκευή του από οκτώ εταιρείες: Sanofi-Aventis, Baxter, Novartis, Nobilon, GlaxoSmithKline, Solvay, CSL και AstraZeneca.
Τα εμβόλια θα παράγονται σε αβγά, όπως και τα εμβόλια της εποχικής γρίπης, με εξαίρεση το εμβόλιο της AstraZeneca, το οποίο περιέχει ζωντανό εξασθενημένο ιό και σχεδιάστηκε για χορήγηση από τη μύτη.

Η1Ν1

WHO recommendations on pandemic (H1N1) 2009 vaccines


13 JULY 2009 GENEVA -- On 7 July 2009, the Strategic Advisory Group of Experts (SAGE) on Immunization held an extraordinary meeting in Geneva to discuss issues and make recommendations related to vaccine for the pandemic (H1N1) 2009.
SAGE reviewed the current pandemic situation, the current status of seasonal vaccine production and potential A(H1N1) vaccine production capacity, and considered potential options for vaccine use.
The experts identified three different objectives that countries could adopt as part of their pandemic vaccination strategy:
protect the integrity of the health-care system and the country's critical infrastructure;
reduce morbidity and mortality; and
reduce transmission of the pandemic virus within communities.
Countries could use a variety of vaccine deployment strategies to reach these objectives but any strategy should reflect the country’s epidemiological situation, resources and ability to access vaccine, to implement vaccination campaigns in the targeted groups, and to use other non-vaccine mitigation measures.
Although the severity of the pandemic is currently considered to be moderate with most patients experiencing uncomplicated, self-limited illness, some groups such as pregnant women and persons with asthma and other chronic conditions such as morbid obesity appear to be at increased risk for severe disease and death from infection.
Since the spread of the pandemic virus is considered unstoppable, vaccine will be needed in all countries. SAGE emphasized the importance of striving to achieve equity among countries to access vaccines developed in response to the pandemic (H1N1) 2009
The following recommendations were provided to the WHO Director-General:
All countries should immunize their health-care workers as a first priority to protect the essential health infrastructure. As vaccines available initially will not be sufficient, a step-wise approach to vaccinate particular groups may be considered. SAGE suggested the following groups for consideration, noting that countries need to determine their order of priority based on country-specific conditions: pregnant women; those aged above 6 months with one of several chronic medical conditions; healthy young adults of 15 to 49 years of age; healthy children; healthy adults of 50 to 64 years of age; and healthy adults of 65 years of age and above.
Since new technologies are involved in the production of some pandemic vaccines, which have not yet been extensively evaluated for their safety in certain population groups, it is very important to implement post-marketing surveillance of the highest possible quality. In addition, rapid sharing of the results of immunogenicity and post-marketing safety and effectiveness studies among the international community will be essential for allowing countries to make necessary adjustments to their vaccination policies.
In view of the anticipated limited vaccine availability at global level and the potential need to protect against "drifted" strains of virus, SAGE recommended that promoting production and use of vaccines such as those that are formulated with oil-in-water adjuvants and live attenuated influenza vaccines was important.
As most of the production of the seasonal vaccine for the 2009-2010 influenza season in the northern hemisphere is almost complete and is therefore unlikely to affect production of pandemic vaccine, SAGE did not consider that there was a need to recommend a "switch" from seasonal to pandemic vaccine production.
WHO Director-General Dr Margaret Chan endorsed the above recommendations on 11 July 2009, recognizing that they were well adapted to the current pandemic situation. She also noted that the recommendations will need to be changed if and when new evidence become available.
SAGE was established by the WHO Director-General in 1999 as the principal advisory group to WHO for vaccines and immunization. It comprises 15 members who serve in their personal capacity and represent a broad range of disciplines from around the world in the fields such as epidemiology, public health, vaccinology, paediatrics, internal medicine, infectious diseases, immunology, drug regulation, programme management, immunization delivery, and health-care administration.
Additional participants in the SAGE meeting included members of the ad hoc policy advisory working group on influenza A(H1N1) vaccine, chairs of the regional technical advisory groups and external experts. Observers included industry representatives and regulators who did not take part in the recommendation process in order to avoid conflicts of interest







WHO/Europe outbreak updates
Nearly 10 000 confirmed cases of pandemic (H1N1) 2009 in the European Region


2 July 2009, 09:00 GMT 36 of the 53 Member States in the WHO European Region had reported a total of 9967 confirmed cases, including four fatal ones, of pandemic (H1N1) 2009 virus infection to WHO/Europe as of 09:00 GMT, on 2 July. Since the update of 26 June, Bosnia and Herzegovina and Lithuania have reported their first cases, and the number of reported cases in the Region has risen by 73%.




Latvia, Montenegro, Serbia and Slovenia report first cases of influenza A(H1N1)


26 June 2009, 06:00 GMT As of 06:00 GMT on 26 June, 34 of the 53 Member States in the WHO European Region had reported a total of 5763 confirmed cases, including a fatal one, of influenza A(H1N1) virus infection to WHO/Europe. The number of reported cases rose by 74% between 19 and 26 June.




Confirmed cases of influenza A(H1N1) virus in Europe continue to rise


19 June 2009, 06:00 GMTAs of 06:00 GMT on 19 June, 30 of the 53 Member States in the WHO European Region had reported to WHO/Europe a total of 3308 confirmed cases, including a fatal one, of influenza A(H1N1) virus infection. The number of reported cases rose by 83% from 11 to 19 June. Cases increased substantially in Germany, France, Israel, the Netherlands and the United Kingdom.




Over 2500 confirmed cases of influenza A(H1N1) in Europe


16 June 2009, 06:00 GMTAs of 06:00 GMT on 16 June, 30 of the 53 Member States in the WHO European Region had reported a total of 2572 cases of influenza A(H1N1) to WHO/Europe. On 14 June 2009, the United Kingdom confirmed the first fatal case of influenza A(H1N1) in Europe, also the first outside the Americas. A woman diagnosed with influenza A(H1N1) virus infection, and with underlying health conditions, died in hospital in Scotland, United Kingdom. The vast majority of individuals with the virus have presented with mild illness.







11 June 2009, 22:00 GMTSince the update of 5 June, Ukraine has reported a new laboratory-confirmed case of influenza A(H1N1). As of 22:00 GMT on 11 June, 30 of the 53 countries in the WHO European Region had reported a total of 1803 cases to WHO/Europe. The number of reported cases increased by 89% from 5 to 11 June. On 11 June, WHO raised the level of influenza A(H1N1) pandemic alert to phase 6. The pandemic is characterized as of moderate severity.







11 June 2009, 16:00 GMTToday WHO raised the level of influenza A(H1N1) pandemic alert to phase 6, as sustained community-level transmission of the virus is taking place in more than one region of the world. The pandemic is characterized as of moderate severity. Most of the cases have been mild, but even mild cases and the current level of severe cases could have a significant impact on health systems and society.

Για την αντιγραφή Επαμ.Κρεμμύδας