Κροίσοι

Κροίσοι παίρνουν τα λεφτά και τρέχουν
Μεγιστάνες της Γηραιάς Ηπείρου σπεύδουν πανικόβλητοι να διασώσουν τις περιουσίες και τις επιχειρήσεις τους

Λένε ότι δύο πράγματα είναι βέβαια σε αυτή τη ζωή, ο θάνατος και οι φόροι. Tο πρώτο φυγείν αδύνατον, το δεύτερο όμως δεν είναι αναπόφευκτο αν είσαι κροίσος. Το 1% του πληθυσμού που θέλει να πληρώνει 0% στην Εφορία παίρνει τα λεφτά από την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) και τρέχει εκεί όπου δεν απειλούνται η περιουσία και οι επενδύσεις του. Οι τρόποι είναι πολλοί και κάποιοι νόμιμοι: μετανάστευση σε χώρες με χαμηλούς συντελεστές, εγκατάσταση κεφαλαίων σε φορολογικούς παραδείσους, λογαριασμοί σε εξωχώριες εταιρείες. Αλλά στην ευρωζώνη της κρίσης, το νόμιμο δεν είναι πάντα και ηθικό. «Η μεγάλη έξοδος των πολύ πλουσίων, κάνει τη μεσαία τάξη και τους φτωχούς ακόμη πιο φτωχούς» λέει στο «Βήμα» ο Νίκολας Σάξον, βρετανός συγγραφέας του «Οι άνθρωποι που λήστεψαν τον κόσμο» και τακτικός αρθρογράφος στον «Guardian».



Η υπόθεση του Μπερνάρ Αρνό, που έκανε τέτοιο θόρυβο στη Γαλλία την περασμένη εβδομάδα, είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου. Ηδη 5.000 πάμπλουτοι αλλά όχι τόσο διάσημοι Γάλλοι έχουν μεταναστεύσει στο γειτονικό Βέλγιο για να μην πληρώσουν τον φόρο του 75% που ετοιμάζεται να επιβάλει η Σοσιαλιστική κυβέρνηση του Φρανσουά Ολάντ στα πολύ υψηλά εισοδήματα, άνω του 1 εκατ. ευρώ.
Κατά μέσον όρο, η περιουσία αυτών των φορολογικών εμιγκρέδων υπολογίζεται σε 20-30 εκατ. ευρώ. Σταγόνα στον ωκεανό, αν συγκριθεί με τα 10 τρισ. δολάρια - τέσσερις φορές το ΑΕΠ της Γαλλίας - που κρύβονται σε υπεράκτιους λογαριασμούς, πολύ μακριά από την Εφορία στο Παρίσι.
Παρόμοια κινητικότητα φυγής ανθρώπων, και κυρίως κεφαλαίων, παρατηρείται σε όλη την «κόκκινη» ζώνη του ευρώ. Η κρίση διώχνει τους κροίσους μακριά από τις προβληματικές οικονομίες και την πολιτική αβεβαιότητα. Πού τους στέλνει; Σύμφωνα με τη γαλλική «Le Figaro», «Βέρνη και Λονδίνο ανταγωνίζονται για το ποιος θα πάρει τους περισσότερους φορολογικούς εξορίστους». Και ενώ ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον είναι έτοιμος να τους «στρώσει το κόκκινο χαλί», οι Ελβετοί παίζουν το παιχνίδι σε πολύ χαμηλούς τόνους.
Οπως πάντα. Η Ελβετία ήταν, είναι και θα είναι ο υπ' αριθμόν 1 προορισμός για όσους θέλουν να σιγουρέψουν τα λεφτά τους στην Ευρώπη. Χιλιάδες έχουν μπει στο λεγόμενο «σύστημα forfait» που επιτρέπει σε ξένους να μεταναστεύουν στην Ελβετία μέσω ειδικής φορολογικής μεταχείρισης.
Λιχτενστάιν, Μονακό και Ανδόρα είναι ακόμα παράδεισοι του tax free. Οι μισές βρετανικές εταιρείες έχουν την έδρα τους στο Μονακό. Πολλοί Γερμανοί έχουν φυγαδεύσει τα χρήματά τους στο Λιχτενστάιν.
Χώρες-μέλη της ΕΕ όπως το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο και η Αυστρία ήταν γερά μέσα σε αυτό το παιχνίδι, αλλά το αβέβαιο μέλλον του ευρώ έχει αποδυναμώσει τη θέση τους.
Στη δεκαετία του 1980, 200 πολυεθνικές εταιρείες ίδρυσαν στο Βέλγιο με πρωτοβουλία της χώρας τα λεγόμενα Coordination Centers, που έδιναν στις εταιρείες δυνατότητες μειωμένης φορολόγησης. Τώρα, στην πρωτεύουσα της ΕΕ, οι πάντες γκρινιάζουν για την άδικη, χαμηλή φορολογία στις μεγάλες επιχειρήσεις.
Οι πολύ πλούσιοι δεν έχουν πατρίδα και το χρήμα πηγαίνει εκεί όπου του φέρονται καλύτερα. Αυτό είναι θέσφατο στον καπιταλισμό. Πόσω μάλλον που στον παγκοσμιοποιημένο 21ο αιώνα η τεχνολογία επιτρέπει στους μεγιστάνες να διοικούν τις επιχειρήσεις και τις επενδύσεις τους από οποιοδήποτε σημείο του κόσμου. Γιατί να μένουν κολλημένοι σε μια χώρα, όμηροι ενός φορολογικού συστήματος που δεν εξυπηρετεί πια τα συμφέροντά τους;
Κάποιοι μιλάνε για το φαινόμενο της «απόσχισης του μεγάλου πλούτου από τα έθνη-κράτη» της ΕΕ. Λένε ότι οι σύγχρονοι πλουτοκράτες μοιάζουν με τους Βρετανούς στην αποικιοκρατική Ινδία: μπορούν να ζουν σε ένα μέρος και να το εξουσιάζουν χωρίς να είναι αυτή η πατρίδα τους.

Πριν από την κρίση, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έκαναν τα στραβά μάτια για τις φορολογικές ακροβασίες των πλούσιων υπηκόων τους. Τώρα που τα κρατικά ταμεία έχουν αδειάσει, κυνηγάνε κάθε ευρώ που μπορούν να φορολογήσουν.
Εχθρός σε αυτό το μέτωπο είναι οι ελβετικές τράπεζες. Η Γερμανία, η Βρετανία και η Αυστρία έχουν συνάψει διμερείς συμφωνίες τύπου «Ρούμπικ» (σ.σ.: από τον ομώνυμο κύβο, που για να βρεθεί η λύση χρειάζονται πολύ συγκεκριμένες κινήσεις) για τη φορολόγηση αδήλωτων κεφαλαίων από τις χώρες τους, που είναι κατατεθειμένα σε ελβετικές τράπεζες. Καμία από αυτές τις συμφωνίες δεν έχει τεθεί ακόμα σε ισχύ.
«Η Ελλάδα διαπραγματεύεται μια παρόμοια συμφωνία αυτή τη στιγμή, αλλά τα μυθικά δεκάδες δισ. ευρώ των ελλήνων φοροφυγάδων δεν θα βρεθούν ποτέ. Αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών; Αρση απορρήτου; Αποκλείεται. Δεν θα εισπράξετε τίποτα από την Ελβετία» μας λέει ο Σάξον.
Για πολλούς, ακόμη και η νόμιμη φοροαποφυγή, όπως η μετανάστευση σε χώρες με πιο φιλικό φορολογικό καθεστώς, δεν είναι ηθική. «Αυτή η συμπεριφορά στερεί έσοδα από την κυβέρνηση και οδηγεί στην υπερφορολόγηση πολιτών που είναι συνεπείς. Επιπλέον προκαλεί άδικη αναδιανομή του φορολογικού βάρους από τους πλουσίους στη μεσαία τάξη και τους φτωχούς» λέει στο «Βήμα» ο Μάρτιν Σάλιβαν, οικονομολόγος και συγγραφέας δύο βιβλίων για τη φορολογική μεταρρύθμιση στην Ευρώπη. Στον αντίποδα, υπάρχουν μερικοί κροίσοι πρόθυμοι να δείξουν κοινωνική αλληλεγγύη, με φορολογικό πατριωτισμό. Ναι, ακόμη και στην πατρίδα του Αρνό.
Ανάμεσα στους Γάλλους που λένε ότι είναι δίκαιο να σηκώσουν μεγαλύτερα βάρη λόγω της τεράστιας περιουσίας τους είναι η γηραιά κληρονόμος του οίκου καλλυντικών L'Oreal Λιλιάν Μπετανκούρ, ο επικεφαλής της πετρελαϊκής Total Κριστόφ ντε Μαρζερί, ο επικεφαλής της τράπεζας Societe Generale Φρεντερίκ Ουντεά και ο επικεφαλής της αεροπορικής Air France-KLM Ζαν-Σιρίλ Σπινετά.
Ιταλοί μεγιστάνες προσφέρθηκαν επίσης να συνεισφέρουν για να κλείσει κάπως η μαύρη τρύπα στον προϋπολογισμό του Μάριο Μόντι. Σε αυτούς συγκαταλέγονται ο Μάρκο Τρονκέτι Προβέρα της Pirelli, ο Ντιέγκο Ντέλα Βάλε της Tod's και ο Πάολο Σκαρόνι της Eni.

Τζον Κρίστενσεν
«Τέτοια ανισότητα έχουμε να δούμε από τη Γαλλική Επανάσταση»

«Η κρίση του ευρώ προκάλεσε μαζική έξοδο του μεγάλου πλούτου από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το αποτέλεσμα είναι τρομακτικό: η κοινωνική ανισότητα έχει φτάσει σε επίπεδα που έχει να τα δει η Ευρώπη από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο Τζον Κρίστενσεν, διευθυντής του Δικτύου Φορολογικής Δικαιοσύνης (TJN) στη Βρετανία.
«Φοροαποφυγή και φοροδιαφυγή έχουν πάρει επικές διαστάσεις. Υπολογίζουμε ότι κοστίζει 3,1 δισ. δολάρια τον χρόνο σε χαμένα φορολογικά έσοδα για τα κράτη.
»Οι οικονομίες μας υποφέρουν γιατί ο πλούτος έχει συγκεντρωθεί στα χέρια μιας μικροσκοπικής ελίτ, η οποία αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στην κοινωνία. Το βάρος για να κλείσουν οι τρύπες στα ελλείμματα πέφτει στις πλάτες των χαμηλών εισοδημάτων που βλέπουν τους φόρους να αυξάνονται και το κοινωνικό κράτος να συρρικνώνεται.
»Τα χαμένα φορολογικά έσοδα είναι βάσει των υπολογισμών μας τεράστια. Είναι τόσο μεγάλα που θα έκαναν σημαντική διαφορά στα δημοσιονομικά πολλών χωρών.
»Υπολογίζουµε ότι τουλάχιστον 21-32 τρισ. δολάρια (15,4-24,7 τρισ. ευρώ) ιδιωτικού πλούτου κρύβονται σε φορολογικούς παραδείσους, χωρίς να έχουν δηλωθεί για να φορολογηθούν. Μερικές χώρες είναι πιο ευάλωτες σε αυτό, ανάµεσά τους και η Ελλάδα.
»Μπορεί να σας εκπλήξει αυτό, αλλά ο μεγαλύτερος παίκτης στο παγκόσμιο σύστημα των φορολογικών παραδείσων είναι η χώρα μου, η Βρετανία. Είναι φορολογικός παράδεισος από μόνη της. Πολλοί Ελληνες μη μόνιμοι κάτοικοι Βρετανίας («non-domiciled») γλιτώνουν φόρους λόγω ειδικών προνομίων, ενώ διαχειρίζεται το 50% του παγκόσμιου συστήματος των offshore εταιρειών
Της Ε.Μητροπούλου

Τρισδιάστατος εκτυπωτής όπλων η άλλως η επιστήμη στην υπηρεσίας της παράνοιας

Mέχρι τώρα οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές είχαν συνδεθεί με μικρής σημασίας project. Πιο πολύ ο κόσμος το έβλεπε ως ένα επίτευγμα της τεχνολογίας που είχε μεν προοπτικές αλλά δύσκολα θα μπορούσε να αλλάξει την καθημερινότητα μας. Τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον.

Η Defense Distributed όμως φιλοδοξεί να αλλάξει πλήρως την άποψη μας αυτή. Πρόκειται για μια ομάδα Αμερικανών πολιτών η οποία ανάρτησε στο site Indiegogo το Wiki Weapon Project.

Το Wiki Weapon Project είναι μια προσπάθεια για τον σχεδιασμό και τη δημιουργία πλήρως λειτουργικών πυροβόλων όπλων μέσω τρισδιάστατης εκτύπωσης. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν, δεν είναι απαραίτητο τα όπλα αυτά να έχουν την ίδια αντοχή με τα μεταλλικά. Στο βαθμό όμως που θα μπορούν να ρίξουν έστω και μία σφαίρα, θα έχουν πετύχει το στόχο τους.

Αν και μόλις πλησίασαν την συγκέντρωση του ποσού που χρειάζονται το Indiegogo, πάγωσε το project, η ομάδα συνεχίζει να δέχεται χρήματα μέσω PayPal και Bitcoin. Μάλιστα δεδομένου ότι το ποσό που ζητάνε είναι μόνο 20.000 δολάρια, το πιθανότερο είναι ότι θα καταφέρουν να προχωρήσουν.

Αν πράγματι η προσπάθεια τους ευοδωθεί, τότε σίγουρα θα υπάρξει επανάσταση σε ό,τι αφορά την παραγωγή, κυκλοφορία και χρήση όπλων. Ο καθένας θα μπορεί να κατεβάζει δωρεάν ένα σχέδιο από το Internet και να φτιάχνει μόνος του τα όπλα που θέλει. Όπλα που ενδεχομένως να μην μπορούν να γίνουν καν αντιληπτά από τα ειδικά μηχανήματα των αεροδρομίων καθώς θα είναι φτιαγμένα από πλαστικό.

Επιπλέον, στο βαθμό που τα σχέδια αυτά θα είναι open source, είναι βέβαιο ότι θα δημιουργηθεί μια τεράστια κοινότητα ερασιτεχνών και μη η οποία θα φροντίζει για τη συνεχή εξέλιξη και βελτίωση τους. Αν κρίνουμε δηλαδή από την αντίστοιχη πορεία των εφαρμογών ανοιχτού κώδικα, δεν αποκλείεται τα «σπιτικά» όπλα που θα δούμε να κυκλοφορούν σε λίγο διάστημα να ξεπερνούν σε ποιότητα και δυνατότητες ακόμη και εκείνα που παράγουν μεγάλες βιομηχανίες.
Περισσότερα στο http://youtu.be/AQ6Q3BfbVBU

Το ναρκωτικό των φτωχών

Σκηνές που προκαλούν τρόμο και κόβουν την ανάσα διαδραματίζονται στο κέντρο της Αθήνας. Μόνο με τη λέξη «ζόμπι» θα μπορούσε να παρομοιάσει κανείς τους χρήστες του ναρκωτικού shisha, το οποίο κάνει θραύση στη χώρα μας.

Την «κοκαΐνη των φτωχών», όπως αποκαλείται το νέο παραισθησιογόνο ναρκωτικό που έχει κατακλύσεις τις πιάτσες του θανάτου, μπορεί κάποιος να την προμηθευτεί με τρία ευρώ τη δόση. Δημιουργείται σε αυτοσχέδια εργαστήρια που μπορεί να βρίσκονται ακόμα και σε άλση της πρωτεύουσας.
Βασικά συστατικά για την παρασκευή του συγκεκριμένου ναρκωτικού είναι τα υγρά μπαταρίας αυτοκινήτου, η χλωρίνη και ένας τύπος κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης.

Το δυνατό παραισθησιογόνο μετατρέπει τον χρήστη για τουλάχιστον 20 ώρες σε ένα πολύ επιθετικό άτομο, με τεράστια δύναμη και υπερκινητικότητα.

Ανάμεσα σε αυτούς που κάθε φορά ρισκάρουν τη ζωή τους όταν έρχονται σε επαφή με τους χρήστες της συγκεκριμένης ουσίας, είναι και οι διασώστες του ΕΚΑΒ
«Πριν από ένα μήνα συναντήσαμε στην Ομόνοια έναν άντρα που είχε κόψει και τα δύο του χέρια. Το αίμα έτρεχε ποτάμι αλλά εκείνος δεν καταλάβαινε τίποτα. Αν και έχανε αίμα δεν έδειχνε σημάδια αδυναμίας, ήταν στην τσίτα και άρχισε να μας βρίζει» δηλώνει ο γενικός γραμματέας του συλλόγου εργαζομένων του ΕΚΑΒ Αλέξης Κιτσόπουλος.

Ο υπεύθυνος τμήματος μοτοσικλετιστών του ΕΚΑΒ Κυριάκος Σιδηρόπουλος εξηγεί ότι υπάρχουν περιπτώσεις ατόμων που έκαναν ηρωίνη και πέρασαν στο shisha και σήμερα δεν τους αναγνωρίζει καθώς έχουν μείνει μισοί.

Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες του ΚΕΘΕΑ οι χρήστες του shisha γερνούν σε διάστημα έξι μηνών. Τις ζημιές που προκαλεί στον οργανισμό τους η ηρωίνη σε 20 χρόνια, το shisha τις προκαλεί σε ελάχιστο διάστημα.

Αρχικά το πρόσωπο και το σώμα του χρήστη γεμίζουν πληγές, η απώλεια βάρους είναι άμεση, το δέρμα γεμίζει ρυτίδες, τα δόντια σαπίζουν, ενώ καίγεται το λίπος στο πρόσωπο, με αποτέλεσμα άνθρωποι 25 και 30 ετών να μοιάζουν αποστεωμένοι, ετοιμοθάνατοι, κάτι σαν ζωντανοί νεκροί.


Στα πλαίσια μιας καμπάνιας ενάντια στα ναρκωτικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες και συγκεκριμένα το γραφείο του σερίφη στο Multnomah County του Ore, συνέλλεξε και παρουσίασε φωτογραφίες με χρήστες σκληρών ναρκωτικών, όταν συνελήφθησαν για πρώτη φορά και αργότερα. Σκοπός της καμπάνιας είναι να σοκάρει τους νέους, δείχνοντας τους την ζημιά που μπορούν να προκαλέσουν οι ουσίες αυτές. Θα δείτε ακόμα και ελκυστικά άτομα, που δυστυχώς η χρήση ναρκωτικών τους μεταμόρφωσε σε ερείπια. Μερικοί από τους χρήστες φωτογραφήθηκαν ξανά μόλις κάποιους μήνες μετά και άλλοι κάποια χρόνια μετά την πρώτη τους σύλληψη, η διαφορά όμως είναι σε κάθε περίπτωση εμφανέστατη. Τα ναρκωτικά καταπόνησαν πολύ τον οργανισμό των χρηστών και τα καταστροφικά αποτελέσματα είναι ορατά με μια μόνο ματιά. Από πεσμένα δόντια και γήρανση, μέχρι σημάδια στα πρόσωπά τους τα οποία έχουν προκληθεί από τους ίδιους.
Οι φωτογραφίες αυτές αποτελούν μέρος ενός 48λεπτου ντοκιμαντέρ, το οποίο ονομάζεται “From Drugs to Mugs”.

Απελευθέρωση αγοράς εργάσιας

(Παράνοια)

Το 1964, ο Ρίτσαρντ Χοφστάντερ είχε δημοσιεύει ένα άρθρο που έκανε πάταγο για «Το παρανοϊκό στυλ στην αμερικανική πολιτική».
Δυστυχώς ο Χοφστάντερ δεν ζει πια. Αν ζούσε θα μπορούσε να γράψει ένα άλλο άρθρο για «Το παρανοϊκό στυλ στην ελληνική οικονομία».
Το υλικό είναι άφθονο. Και όσα επιχειρεί σήμερα να επιβάλει η τρόικα στην αγορά εργασίας αποτελούν την καλύτερη σύνοψη της παράνοιας αυτής.
Δεν είναι απλώς ότι πασχίζουν να μετατρέψουν τη χώρα σε εργασιακή ζούγκλα, υποκινούμενοι και χειροκροτούμενοι από ιθαγενείς «κουκουλοφόρους» των εργοδοτικών κύκλων.
Είναι ότι αυτοί οι μουτζαχεντίν της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων, οι ιερείς της πλήρους απορρύθμισης και τα καρακόλια της ελεύθερης και απρόσκοπτης λειτουργίας της αγοράς, έρχονται τώρα και απαιτούν από το κράτος να καταργήσει την ελεύθερη δράση των δυνάμεων της αγοράς.
Να καταργήσει, δηλαδή, τη διαπραγμάτευση των κοινωνικών εταίρων και την αυτόνομη διαμόρφωση των εργασιακών δεδομένων.
Σύμφωνα με την αντίληψή τους, το κράτος οφείλει να απελευθερώσει την αγορά εργασίας παρεμβαίνοντας ετσιθελικά στην αγορά εργασίας και ρυθμίζοντας διοικητικά την αγορά εργασίας - προφανώς προς όφελος των εργοδοτικών συμφερόντων!..
Αν αυτό δεν συνιστά παράνοια, θα πρέπει ίσως να εξετάσουν το ενδεχόμενο της σχιζοφρένειας.
Ζητούν, ας πούμε, από την κυβέρνηση να απελευθερώσει το ωράριο των καταστημάτων αλλά να επιβάλει νέο ωράριο εξαήμερης ή πολύωρης εργασίας στους εργαζομένους.
Ζητούν από την κυβέρνηση να ορίζει η ίδια και προφανώς αυθαίρετα τον κατώτατο μισθό και τα επιδόματα στον ιδιωτικό τομέα.
Ζητούν από την κυβέρνηση να περικόψει την αποζημίωση απόλυσης, άρα να δώσει ένα «κίνητρο διευκόλυνσης απολύσεων» σε μια χώρα με περισσότερους από ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες άνεργους.
Ωραία αντίληψη περί ελεύθερης κοινωνίας. Αλλά και περί ελεύθερης αγοράς.
Αναρωτιέμαι σε ποια άλλη δημοκρατική χώρα του πλανήτη έχουν καταργηθεί με άνωθεν εντολή οι ελεύθερες διαπραγματεύσεις και οι συμφωνίες μεταξύ των κοινωνικών εταίρων.
Αναρωτιέμαι ποια άλλη δημοκρατία έχει υιοθετήσει ένα μοντέλο κατάλυσης των κοινωνικών σχέσεων με το επιχείρημα ότι τα αποτελέσματα της ελεύθερης λειτουργίας τους δεν ταιριάζουν στις αντιλήψεις τριών υπαλλήλων του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Κομισιόν.
Αναρωτιέμαι, δηλαδή, σε ποια δημοκρατία η κυβέρνηση προσδιορίζει τις κοινωνικές σχέσεις με υπουργικές αποφάσεις. Ποια άλλη δημοκρατία έχει βάλει την κοινωνία της στον γύψο.
Θέλω να ελπίζω ότι οι τροϊκανοί και οι προϊστάμενοί τους δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη πόσο βλάπτουν αυτήν τη χώρα. Πόσο έχουν τραυματίσει τη δημοκρατία της, την κοινωνία της, το φρόνημά της.
Προτιμώ, δηλαδή, να πιστεύω ότι είναι απλώς ανεγκέφαλοι. Για να μην υποθέσω ότι είναι κυρίως επικίνδυνοι.
Του Γ.Πρετεντέρη

Ο ανθέλληνας Αμερικανός και ο Γερμανός ομολογός του

(Η χρησιμότητα των ανθελλήνων)


Το 2001 ο ανθέλληνας ήταν ο Αμερικανός. Ο καπιταλισμός ήταν ο εχθρός, όμως πίσω από τον καπιταλισμό κρυβόταν ο ανθέλληνας Αμερικανός. Αμερικανός και καπιταλισμός, λοιπόν, δύο χρόνια πριν από το 2001 μας είχαν βομβαρδίσει. Δηλαδή δεν είχαν βομβαρδίσει ακριβώς εμάς, εντεύθεν του καζίνου στη Γευγελή, όμως είχαν βομβαρδίσει εκείθεν του καζίνου τους Σέρβους που είναι αδελφοί μας και όταν βομβαρδίζουν τον αδελφό σου είναι σαν να βομβαρδίζουν το σπίτι σου.
Εμείς, βέβαια, είχαμε προνοήσει και τους είχαμε καταδικάσει. Είχαν μαζευτεί διάφοροι αφορολόγητοι στο Σύνταγμα κι αφού τραγούδησαν για να τρομάξουν τον Αμερικανό, τον παρέδωσαν στη στεντόρεια φωνή του Κώστα Καζάκου, ο οποίος είχε απαγγείλει τις κατηγορίες με το επιδαύριο ύφος του και μετά τον είχε αφανίσει. Ο Αμερικανός, ως άλλος Τσοχατζόπουλος, μας απειλούσε με αποκαλύψεις, όμως εμείς δεν χαμπαρίζαμε από τέτοια. Διότι τότε κάθε προοδευτική πανστρατιά που σεβόταν τον εαυτό της έφτανε ώς την αμερικανική πρεσβεία. Και καταριόταν και τον Μπους, και τον Κλίντον, και τον Κίσινγκερ και τον Βαν Φλιτ και το Σχέδιο Μάρσαλ που εκμαύλισε τον λαό μας και δεν τον άφησε να ζήσει τον σοσιαλισμό τού Ζαχαριάδη. Διότι, ως γνωστόν, στον Αμερικανό δεν έφταναν οι Μπους κι οι Κλίντον, είχαν και τον Κίσινγκερ. Ο οποίος Κίσινγκερ εκτός από Αμερικανός ήταν και Εβραίος και ως Εβραίος είχε ορκιστεί να αφανίσει και τα ήθη και τα έθιμά μας και τη γλώσσα μας. Διότι οι Εβραίοι δεν καταλαβαίνουν ελληνικά.
Ετσι λοιπόν, όταν το 2001 είδαμε τα Μπόινγκ να εμβολίζουν τα σύμβολα του Αμερικανού και του καπιταλισμού, εμείς αμέσως το πιάσαμε το υπονοούμενο. Και ο μακαρίτης Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος αμέσως κατάλαβε πως πρόκειται για τιμωρία από τον Θεό, ένα είδος τζιχάντ του Αγίου Πνεύματος που χρησιμοποίησε τους άπιστους Αραβες για να τιμωρήσει τον Αμερικανό. Αλλοι δε πιο υποψιασμένοι αποκάλυψαν πως πίσω από την όλη υπόθεση κρυβόταν ο Εβραίος, που είχε ειδοποιήσει τους υπόλοιπους Εβραίους να μην πάνε στη δουλειά τους την ημέρα εκείνη διότι θα έπεφταν αεροπλάνα. Γενικά το 2001 το μυαλό μας δούλευε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, παρήγε σκέψεις που δεν προλαβαίναμε ούτε εμείς οι ίδιοι να τις σκεφτούμε και σε γενικές γραμμές περνούσαμε ωραία. Καμία σχέση με το 2012 που εχθρός μας δεν είναι ο Αμερικανός αλλά ο Γερμανός.
Ο Γερμανός που δεν θέλει να αφανίσει τη γλώσσα μας όπως ο Κίσινγκερ, αλλά επιμένει να μας κρατάει ζωντανούς για να συνεχίσουμε να την αφανίζουμε εμείς με όσα μέσα διαθέτουμε. Ο Γερμανός που δεν βομβαρδίζει αλλά κουβαλιέται εδώ κάθε τόσο με λάπτοπ και λογιστικά προγράμματα και μας αλλάζει τα φώτα στους λογαριασμούς, στις προσθαφαιρέσεις και στις εν γένει περικοπές. Και γλιστράει σαν χέλι ο άτιμος ο Γερμανός γιατί, πάνω που πας να τον συλλάβεις για να τον δικάσεις, σου πετάει μια δόση στη μούρη και σε ναρκώνει και χάνεται. Σουπιά ο Γερμανός. Καμία σχέση με τον Αμερικανό που ήξερε να σε διασκεδάζει με τις βάσεις του και τις αερομεταφερόμενες μεραρχίες του. Κι εσύ τώρα, μες στην κατάθλιψη, να νοσταλγείς τον ανθέλληνα Αμερικανό και τους Δίδυμους Πύργους του ημέρες που είναι.
Τ.Θεοδωρόπουλος