...από το τζάμι φαίνονται τα χιονισμένα βουνά.
Κάπου εκεί είναι ο τόπος σου που δεν θα ξαναβρείς...
(Σπύρος Κατσίμης, Ο μετανάστης, εκδ. Γαβριηλίδης, 2004)
Είμαστε μια κοινωνία όπου η μετανάστευση ανήκει στην παράδοσή της. Στη νεότερη εποχή, στους 17ο και 18ο αιώνες, χιλιάδες κάτοικοι του ελλαδικού χώρου μετακινήθηκαν στην κεντρική Ευρώπη, στη Ρωσία, στη Μαύρη Θάλασσα και την Αζοφική, στη Δυτική και Ανατολική Μεσόγειο. Στα λιμάνια και στα εμπορικά κέντρα της ευρωπαϊκής ενδοχώρας, οι εμπορικές παροικίες των Ελλήνων αποτέλεσαν πρότυπα οικονομικής ανάπτυξης, ενώ συνέβαλαν καθοριστικά στην ενίσχυση του ρεύματος του νεοελληνικού διαφωτισμού και στη διαδικασία της εθνικής αφύπνισης. Στην ανεξάρτητη Ελλάδα η μεταναστευτική κίνηση παρουσίασε νέα άνοδο. Στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στη Νότια Αμερική, στην Αυστραλία, στην Αφρική, στη Γερμανία, στο Βέλγιο και τη Σουηδία, παντού ξενιτεμένοι Ελληνες.
ΕΙΝΑΙ ο Ελληνισμός της Διασποράς, ένα συγκλονιστικό φαινόμενο με εκπληκτικές κοινωνικές, οικονομικές και ψυχολογικές σημάνσεις. Οι Ελληνες ιστορικά γαλουχήθηκαν με τη μετανάστευση, όπως οι Εβραίοι και οι Κινέζοι. Και βίωσαν στο πετσί τους το σκληρό συναίσθημα του ξένου, εκείνο που γεννιέται από την αποξένωση κι από τον τρόμο για την επιθετικότητα των ντόπιων στις κοινωνίες υποδοχής. Τότε που πιλοτάρανε τα σλέπια του Δούναβη, τότε που χτίζανε τη σιδηροδρομική επικοινωνία με την αμερικανική Δύση, τότε που κατέβαιναν στου Βελγίου τις στοές, τότε που λάδωναν τις μηχανές στις γερμανικές φάμπρικες. Γιατί δεν ήταν όλοι Ράλληδες, Ροδοκανάκηδες, Αβέρωφ, Βαλλιάνοι, ή Ζωσιμάδες.
ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ κέντρο και η διασπορά σε πλήρη ευτυχία, οι πανηγυρικοί λόγοι στις αγαθοεργίες των ομογενών, οι εθνικοί γαλαξίες, η αιώνια πίστη στην ελληνικότητα του απόδημου αδελφού. Καμαρώνουμε στα πονηρά επιτεύγματα, πόσο χαρισματικοί αποδειχθήκαμε στην ξενιτιά.
ΣΗΜΕΡΑ γέμισε η Ελλάδα μετανάστες. Εμείς, σαν παγώνια φουσκωμένοι από εθνική αυταρέσκεια, επηρμένοι από τη μαγεία ενός ψευδεπίγραφου πλούτου και μιας επίπλαστης καλοπέρασης, παρακολουθούμε τον αγώνα για επιβίωση δεκάδων χιλιάδων ξένων στον τόπο μας. Υποδόριος ο αποτροπιασμός μας και μόνο στην παρουσία τους, επιχείρημα εναντίον τους η φτώχεια και η εξαθλίωσή τους. Με ισχυρές δόσεις προγονοπληξίας θα αντιμετωπίσουμε και τούτη την αλήθεια. Να φύγουν οι ξένοι, αυτοί οι ένοχοι της εθνικής μας απαξίωσης, αυτοί οι υπονομευτές της εθνικής μας υπεροχής. Γιατί είμαστε ανώτεροί τους.
ΤΟΣΟ επιτυχώς καταφέραμε να κοντύνουμε το παρελθόν μας!
