• ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
«Αγρια μέρα η χθεσινή. Στη χώρα μας, τα μάτια και ο νους όλων στρέφονται στη μοιραία πορεία της Ελλάδας προς το εκτελεστικό απόσπασμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στο οποίο μας οδηγεί άβουλη πλέον και παρατημένη από κάθε αντίσταση η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου (...).
Οι καιροί είναι δύσκολοι και θα γίνουν πολύ δυσκολότεροι. Η Ελλάδα εισέρχεται σε φάση κοινωνικών εντάσεων, ίσως και συγκρούσεων. Η κυβέρνηση είναι πεισμένη ότι δεν μπορεί να σώσει η ίδια τη χώρα στηριζόμενη στον ελληνικό λαό και θεωρεί ότι η σωτηρία της Ελλάδας προϋποθέτει την παράδοσή της στην επικυριαρχία των ξένων, του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Ενα τμήμα των εργαζομένων και ολόκληρου του ελληνικού λαού δείχνει αποφασισμένο να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να εμποδίσει την υλοποίηση των σχεδίων τους, που αποσκοπούν στην κατάργηση θεμελιωδών εργατικών δικαιωμάτων του και στη βίαιη υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων ώστε να γυρίσει η χώρα μας είκοσι, τριάντα ή περισσότερα χρόνια πίσω.
Η διαπάλη αυτή που τούτη τη στιγμή είναι άγνωστο αν θα μετατραπεί σε κοινωνική σύγκρουση και πόσο μεγάλων διαστάσεων, είναι πιθανόν ότι θα διαπερνά την ελληνική κοινωνία τα επόμενα χρόνια.
Το βέβαιο πάντως είναι ότι δυστυχώς απολύτως τίποτα δεν έχει απομείνει από τις προσδοκίες, τις ελπίδες και την αισιοδοξία για καλύτερες μέρες που είχε γεννήσει στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού η σαρωτική εκλογική επικράτηση του ΠΑΣΟΚ πριν από λίγους μήνες. Τώρα ο φόβος, η ανησυχία και η αγωνία για το αύριο έχουν συνθλίψει ψυχολογικά την ελληνική κοινωνία. Ο Οκτώβρης των εκλογών μοιάζει να βρίσκεται χρόνια και χρόνια πίσω, χαμένος σε ένα παρελθόν που έχει ολότελα ξεχαστεί από τους πάντες. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η μεγαλύτερη αποτυχία μιας κυβέρνησης συνίσταται στο να ηγείται ενός φοβισμένου και αποκαρδιωμένου λαού, παρόλο που οι εκάστοτε ηγέτες βολεύονται άνετα με αυτή την κατάσταση, καθώς το μόνο που ανησυχεί τους ίδιους είναι μήπως συναντήσουν απέναντί τους έναν οργισμένο λαό».
