Πολιτική είναι η τέχνη του... λαϊκισμού

Του Π.Σώκου

Ο οικολόγος υποψήφιος για τις δημοτικές εκλογές πρόβαρε τον λόγο του, που περιείχε πολλές αλήθειες, κάποιες σοβαρές προτάσεις αλλά δεν είχε υποσχέσεις. «Με αυτά που λες δεν θα βρεις ούτε τη δική σου ψήφο», του λέει η επικοινωνιακή του σύμβουλος... «Μα, είπαμε ότι ο κόσμος έχει βαρεθεί τα μεγάλα λόγια... θέλει να του μιλάμε με τη γλώσσα της αλήθειας» της αντέτεινε εκείνος, για να λάβει την αποστομωτική απάντηση: «Τα μεγάλα λόγια αρέσουν πάντα στον κόσμο...».
Ο διάλογος είναι από γνωστό σίριαλ της τηλεόρασης αλλά περιέχει μια μεγάλη αλήθεια. «Δώσε υποσχέσεις στο λαό και πάρε όχι την ψήφο του αλλά και την ψυχή του...». Η συνταγή είναι δοκιμασμένη από τότε που ανακαλύφθηκε η πολιτική και ποτέ δεν λανθάνει. Ενα «φλας μπακ» να κάνει ο οποιοσδήποτε από μας θα το διαπιστώσει. Τα μεγάλα λόγια των πολιτικών που πάντα αρέσουν στον κόσμο είναι συνώνυμα του λαϊκισμού. Οι πολιτικοί λαϊκίζουν και οι πολίτες ανταποκρίνονται γιατί είναι επιρρεπείς στον λαϊκισμό. Συμβαίνει και το αντίστροφο. Επειδή ο λαϊκισμός αρέσει στον κόσμο, οι πολιτικοί λαϊκίζουν. Είναι μια σχέση ανατροφοδοτούμενη. Οι πολίτες θέλουν να ακούνε μεγάλα λόγια και μεγάλες υποσχέσεις είτε γιατί μέσα στην απελπισία τους από κάπου θέλουν να πιαστούν είτε γιατί ελπίζουν ότι κάτι καλύτερο από αυτό που έχουν θα τους δώσει ένας άλλος ηγέτης. Οι πολιτικοί επιδίδονται στο λαϊκισμό για να γίνουν αρεστοί και να υφαρπάξουν την ψήφο. Σ' αυτή τη σχέση μάλλον οι πολίτες έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη γιατί αυτοί με την ψήφο τους διαιωνίζουν τους λαϊκιστές πολιτικούς.
Ο Γ. Παπανδρέου υποσχόταν πέρυσι ότι λεφτά υπάρχουν, αν και ήξερε ότι το ταμείο είναι μείον. Κέρδισε τις εκλογές αλλά λεφτά δεν έδωσε γιατί δεν βρήκε. Πριν απ' αυτόν, ο Κ. Καραμανλής είχε υποσχεθεί λαγούς με πετραχήλια, κέρδισε τον κόσμο αλλά οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία και τώρα κρύβεται. Ο Αντ. Σαμαράς δοκιμάζει την τύχη του με την ίδια συνταγή, υποσχόμενος ότι θα μηδενίσει το έλλειμμα σε ένα χρόνο χωρίς να αναγκάσει το λαό σε θυσίες. Βάλλει κατά του Μνημονίου με φρασεολογία πιο ακραία και από του ΚΚΕ, ενώ είναι σίγουρο ότι το ίδιο θα έκανε κι αυτός. Εξάλλου είναι ξεκάθαρο ότι καταψήφισε το Μνημόνιο όχι γιατί δεν το θεωρεί αναγκαίο, αλλά γιατί από κάπου έπρεπε να αρχίσει την αντιπολίτευσή του στο ΠΑΣΟΚ. Είναι γνωστό ότι ταλαντεύθηκε πάρα πολύ μέχρι να πάρει την απόφαση καταψήφισης. Επιπλέον, ο λόγος του το τελευταίο διάστημα είναι ένας άκρατος λαϊκισμός, όμως ο κόσμος έχει αρχίσει να τον ακούει... Κι όσο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα αποκτά παρελθόν, θα τον ακούνε όλο και περισσότεροι. Εξάλλου στην Ελλάδα ο κόσμος όχι μόνο είναι ευκολόπιστος αλλά ξεχνάει κι εύκολα!
Εκτός όμως από το λαϊκισμό των κομμάτων της εξουσίας, υπάρχει κι ο λαϊκισμός της Αριστεράς. Ζητάει καταψήφιση του Μνημονίου χωρίς να δείχνει έναν άλλο εναλλακτικό δρόμο. Ζητάει αποχώρηση από την ΟΝΕ χωρίς να λέει στους πολίτες ποιες θα είναι οι συνέπειες της αποχώρησης και για πόσα χρόνια. Ζητάει αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, χωρίς να εξηγεί σε ποιο τούνελ και για πόσα χρόνια θα μπει η οικονομία και οι πολίτες, ούτε τι σημαίνει στάση πληρωμών. Τα μεγάλα λόγια, λοιπόν, είναι ίδιον του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του. Είτε παρουσιάζονται ως ιδεολογία και όραμα είτε ως δεσμεύσεις, δεν γίνονται πράξη. Η λύση δεν μπορεί παρά να είναι μόνο μία: Πριν επιλέξουμε πού θα δώσουμε την ψήφο μας, να κλείσουμε τα αυτιά μας στα μεγάλα λόγια των Μαυρογιαλούρων και να γίνουμε απαιτητικοί ως ενεργοί πολίτες.

Απελευθέρωση επαγγελμάτων

Λένε, ας πούμε, ότι με την απελευθέρωση των επαγγελμάτων θα εκτοξευθεί ο ρυθμός ανάπτυξης και θα ενισχυθεί η ανταγωνιστικότης της οικονομίας. Ομως για να είναι ανταγωνιστικό ένα προϊόν πρέπει να συνδυάζει τη χαμηλή τιμή με την καλή ποιότητα -ή να διαθέτει σε υψηλό βαθμό τουλάχιστον ένα από τα δύο αυτά στοιχεία. Εκείνο που αποσιωπάται, λοιπόν, είναι ότι με την υφιστάμενη πολιτική -τη επινεύσει της Ενωσης, για χώρες όπως η καθημαγμένη Ελλάδα- στόχος είναι η τρομακτική συμπίεση του κόστους (τουτέστιν: μεροκάματα πείνας, μορφές «ευέλικτης εργασίας» κ.τ.λ.), η οποία θα βαρύνει αποκλειστικά τους εργαζομένους, και όχι ο προσανατολισμός της ανάπτυξης σε νέα πεδία. Η ανάπτυξη αυτή δεν είναι άσαρκη έννοια. Προϋποθέτει ενίσχυση της έρευνας, βάρος στην παραγωγή ορισμένων προϊόντων ειδικά για χώρες όπως η Ελλάδα (π.χ. βιολογικά προϊόντα), επιμόρφωση στελεχών, βελτίωση των υποδομών (π.χ. πράσινες εγκαταστάσεις που θα αντικαταστήσουν τις παλιές ενεργοβόρες), νέες μεθόδους παραγωγής κ.ά. Ομως, η «καραμέλα» της απελευθέρωσης και του ανταγωνισμού, που σήμερα δήθεν αναχαιτίζεται από συντεχνίες, όπως οι φορτηγατζήδες, είναι εκείνη που καταυγάζει στον ουρανό των πρόσκαιρων εντυπώσεων... Ο ανταγωνισμός ισχύει και είναι εξοντωτικός για τους επαγγελματίες, έλεγε χθες ένας εκπρόσωπος των φορτηγατζήδων, μιλώντας με στοιχεία για τις γλίσχρες απολαβές, αλλά και για την «πίττα» που συνεχώς συρρικνώνεται λόγω ύφεσης... Εν πάση περιπτώσει, η περιώνυμη απελευθέρωση λίγα θα προσφέρει σε σύγκριση με τα προσδοκώμενα. Εκείνο που με μαθηματική ακρίβεια θα συμβεί είναι η υπαγωγή -και των σημερινών επαγγελματιών και των καινούργιων που θα μπουν στον χώρο- σ' ένα καθεστώς λυμφατικών απολαβών και μόνιμης αγωνίας για το μεροκάματο

Τσάβες:Πρόεδρος Βενεζουέλας

Κάθε Κυριακή εμφανίζεται στην τηλεόραση παρουσιάζοντας δική του εκπομπή. Βαγκνερική διάσταση. Κάθε επεισόδιο μπορεί να διαρκεί ώρες ολόκληρες ενώ μεταδίδεται ταυτόχρονα και υποχρεωτικά από όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς και το ραδιόφωνο. Είναι εντυπωσιακό ότι σε μεγάλο βαθμό η κυβέρνηση ασκεί τα καθήκοντά της κατά τη διάρκεια της εκπομπής. Ο Τσάβες έχει μαζί του υπουργούς, στρατιωτικούς στους οποίους στον αέρα τους εξηγεί πώς πρέπει να κινηθούν αποτελεσματικά, εκείνοι του δίνουν αναφορά και ακολούθως τηλεφωνούν στους υφισταμένους τους για τα δέοντα. Κατά τη διάρκεια της εκπομπής του διαβάζει και σχολιάζει τις διεθνείς ειδήσεις, προσκαλεί ειδικούς και περιοδεύει από πόλη σε πόλη όπου λάιβ ακούει τα αιτήματα και δίνει τις κατάλληλες εντολές. Μιλάει με τους ντόπιους και προσπαθεί να δίνει την εντύπωση ότι ακούει τους ψηφοφόρους και βρίσκεται στο πλευρό τους.

Έχει ενδιαφέρον να μελετήσει κανείς το φαινόμενο Τσάβες και πώς καλλιεργεί αυτή τη λατρεία προς το πρόσωπό του διαμέσου της τηλεόρασης. Υπογραμμίζει αδιάλειπτα την πατριωτική του υπερηφάνεια, τονώνει τον εθνικισμό των υπηκόων του, ενώ δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η εκπομπή μεταδίδεται την Κυριακή. Έχει δοθεί ένας χαρακτήρας περίπου τελετουργικός, αλλά και συγχρόνως θρησκευτικός! Ο Τσάβες άλλωστε απευθύνεται συνεχώς στο πατριωτικό και θρησκευτικό συναίσθημα του λαού του.

Η ιδέα του έθνους βρίσκει την ενσάρκωσή της στο πρόσωπο του Σιμόν Μπολίβαρ του οποίου ο Τσάβες αυτοχρίστηκε συνεχιστής. Υπογραμμίζει ότι πραγματοποιεί την μπολιβαριανή επανάσταση επικαιροποιώντας το όνομα του Μπολίβαρ. Το άλλο πρόσωπο που επικαλείται συστηματικά είναι ο Ιησούς! Διερωτάται τι θα ήθελε ο Ιησούς από εμάς και προσεύχεται πολύ συχνά… κατά τη διάρκεια της εκπομπής. Οι Βενεζουελάνοι είναι πιστοί καθολικοί και αυτές οι συμπεριφορές τονώνουν το αξιακό τους σύστημα. Κατά τη διάρκεια των εκπομπών δέχεται κριτική όπου – εδώ είναι το αποκορύφωμα: απαντά ότι την δέχεται σαν να δέχεται κριτική η μπολιβαριανή επανάσταση και ο Ιησούς. Αντιδρά δηλαδή στο όνομά τους. Ο Τσάβες δεν βλέπει τον εαυτό του ως πρόεδρο της Βενεζουέλας, αλλά ως ηγέτη της μπολιβαριανής επανάστασης. Δεν ενδιαφέρεται πρωτίστως για την τύχη της Βενεζουέλας αλλά για την επανάσταση. Οργανώνει τις σχέσεις του με τις γειτονικές χώρες με τις οποίες επιδιώκει να δημιουργήσει ένα είδος σοσιαλιστικού μπλοκ ενώ αφήνει την οικονομία και τους θεσμούς της χώρας του να αποδιοργανώνονται.


ΥΓ: Φυσικά ο πρώτος που εφάρμοσε έξυπνη επικοινωνιακή πολιτική ήταν ο JFK, ο οποίος για μισή ώρα κάθε Τρίτη απόγευμα εμφανιζόταν στην τηλεόραση ενώπιος ενωπίω ενημερώνοντας το κοινό για την πορεία του κυβερνητικού έργου μετά από σχετικές ερωτήσεις των δημοσιογράφων.

Γίναμε μπίλλιες

Ομιλία Σ. Σακοράφα στην επί της αρχής συζήτηση για το ασφαλιστικό

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ο χρόνος είναι λίγος γι αυτό μπαίνω αμέσως σε πολιτικές σκέψεις, ερμηνείες και συμπεράσματα.
Είμαι σοσιαλίστρια, για κάποιους συγκεκριμένους λόγους.
Σίγουρα, καταρχήν, γιατί δε συμφωνώ με τον καπιταλισμό.
Είτε με την ακραία μορφή του νεοφιλελευθερισμού, είτε με την πιο ήπια μορφή που αναπτύσσει κατά καιρούς στη Δύση.
Γιατί και αυτή η ήπια μορφή του είναι αποτέλεσμα είτε πολέμων,είτε ληστειών άλλων ηπείρων, είτε εκμετάλλευσης των μεταναστών.

Πρέπει όμως να τονίσω το εξής :
Ο καπιταλισμός σήμερα δεν έχει καμία σχέση με το χτες.
Το 68, για παράδειγμα, το σύστημα διέθετε κοινωνικά αποθέματα,
ενσωμάτωνε εκτεταμένες κοινωνικές ομάδες, μέχρι και τον Κον Μπετίτ έκανε υπουργό.
Ένας τέτοιος καπιταλισμός, και ας μη βιαστούν κάποιοι να με κατηγορήσουν ως ρεφορμίστρια, ένας καπιταλισμός που δεν εξαθλιώνει,
που δεν περιθωριοποιεί,
που δεν πετάει τους πολίτες του σαν στημένες λεμονόκουπες, έχει μια πολιτική δυναμική.

Η πολιτική δυναμική που έχει αφορά στο εξής : όταν η J.P Morgan, με το πάτημα ενός κουμπιού, καταστρέφει τις οικονομίες 3 ευρωπαϊκών χωρών, τότε
έχουμε σίγουρα ανάγκη από πολίτες ορφωμένους, καλλιεργημένους,ενδυναμωμένους, από πολίτες συνειδητούς,
και όχι από πολίτες κατεστραμμένους, ρημαγμένους και εγκαταλελειμμένους στα αρπακτικά όρνεα.
Και για το λόγο αυτό είμαι σοσιαλίστρια.

Γιατί πιστεύω ότι τούτο το σύστημα θα φτάσει στο τελευταίο του στάδιο όχι μόνο από τις αντιθέσεις του, αλλά ΚΑΙ από ένα κίνημα που δε θα διαπραγματεύεται την επιβίωσή του ή την ενσωμάτωσή του, όπως σήμερα,
αλλά ισχυρό και δυνατό θα επιχειρεί τη ρήξη και την ανατροπή.

Δεν αρκεί, είπε ο Μαρξ, να πάει η ιδέα προς το πραγματικό,
πρέπει και το πραγματικό να πάει προς την ιδέα.
Και για να πάει το πραγματικό προς την ιδέα πρέπει καταρχήν να είναι ζωντανό.

Το ΠΑΣΟΚ από το 74, από τον Ανδρέα Παπανδρέου αλλά και αργότερα,
εξαιρώντας κακές παρενθέσεις,αργότερα λοιπόν με το Γιώργο Παπανδρέου, μίλησε για αυτό το είδος του πολίτη, του δυνατού, του εύρωστου, του ενεργού, του συνειδητού.
Μίλησε για αυτήν την κοινωνία, της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης, της κοινωνικής συνοχής.

Μίλησε για αυτό το οικονομικό μοντέλο, το μοντέλο της δίκαιης αναδιανομής του πλούτου.

Κι ερχόμαστε στο σήμερα.

Στο ασφαλιστικό, σαν μια κορυφαία πολιτική στιγμή, μιας κορυφαίας πολιτικής επιλογής. Από μία σοσιαλιστική κυβέρνηση....
Και τι μας λέει η κυβέρνηση. Ότι και τα μέτρα αυτά και τα προηγούμενα και αυτά που θα έρθουν, γιατί θα έρθουν κι άλλα, ήδη εν μέσω διαπραγματεύσεων είχαμε τη σφήνα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για μείωση μισθών και στον ιδιωτικό τομέα, μας λέει ότι είναι μεν άδικα, αλλά είναι αναγκαία για τη σωτηρία της πατρίδας.
Αυτό σε επίπεδο ηθικής είναι ανήθικο, όπως αιώνες τώρα έχουμε καταλήξει για την ανηθικότητα του δόγματος ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Και όταν ''τα μέσα'' είναι η εξαθλίωση του λαού, τότε η σωτηρία δεν είναι της πατρίδας, αλλά όσων την απομυζούν.

Σε επίπεδο ιδεολογικό είναι ακατανόητο.
Γιατί εάν δεν μπορείς να είσαι σοσιαλιστής μέσα στην κρίση, μέσα δηλαδή στην ιστορική και πολιτική συγκυρία που ωριμάζει και τη δυνατότητα και τη σκοπιμότητα της δίκαιης αναδιανομής του πλούτου, τότε δεν μπορείς ποτέ να είσαι σοσιαλιστής, παρά μόνο νεοφιλελεύθερος.

Σε επίπεδο πολιτικό είναι ανέντιμο.
Γιατί από τη μία κόβουμε μισθούς και συντάξεις, που ειδικά οι συντάξεις θα έχουν και πενιχρό, αλλά και μακρινό οικονομικό αντίκρισμα για το κράτος,
και από την άλλη νομιμοποιούμε στα νοσοκομεία παρανομίες δισεκατομμυρίων με το επιχείρημα ότι θα είναι η τελευταία φορά.

Έχουμε τρελαθεί.

Η Βουλή σήμερα, στην πλέον τραγική οικονομική συγκυρία, καλείται να περάσει τροπολογία νομιμοποιώντας ληστεία δισεκατομμυρίων, με τη δέσμευση ότι θα είναι η τελευταία φορά που τα χαρίζει σε κλέφτες.

Και συνεχίζω.

Σε επίπεδο φιλοσοφίας είναι θατσερικό.
Το σημερινό νομοσχέδιο αλλάζει εκ βάθρων τα πάντα.
Και αυτό πρέπει να το καταλάβει ο Ελληνικός λαός.
Ο σκοπός των αλλαγών είναι η συνολική αλλαγή της αρχιτεκτονικής του ασφαλιστικού συστήματος.

Η μετατροπή του, από δημόσιο κοινωνικό, αναδιανεμητικό και αλληλέγγυο,
σε κεφαλαιοποιητικό ή αναλογικό, όπως το ονομάζουν, με την εισαγωγή φυσικά της ιδιωτικής ασφάλισης και την ελαχιστοποίηση της συμμετοχής του κράτους.

Με το νέο νομοσχέδιο καταργείται η τριμερής χρηματοδότηση αφού το κράτος περιορίζεται στην καταβολή προνοιακού επιδόματος, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν είναι σύνταξη.

Σε επίπεδο στρατηγικής είναι εγκληματικό.
Με πολιτικές επιλογές φτάσαμε στο σημερινό μονόδρομο.
Και αυτές οι επιλογές δεν είναι αποτέλεσμα ανικανότητας μόνο.
Είναι εμφανής πολιτική πρόθεση!
Τόσο εμφανής πολιτική πρόθεση, όμως, που πιστεύω ξεκάθαρα πια,
ότι τα μέτρα δεν επιβλήθηκαν λόγω της κρίσης, αλλά, δυστυχώς για την κυβέρνηση και την ταυτότητα που επικαλείται, με αφορμή την κρίση.



Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, η πολιτική τεκμηρίωση του ασφαλιστικού
και των λοιπών μέτρων που απορρέουν από το μνημόνιο, είναι ανήθικη, ανέντιμη, επικίνδυνη και σκληρά νεοφιλελεύθερη, το ίδιο και τα μέτρα.
Μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού,
μέτρα που καταστρέφουν τους γονείς μας που δεν έφταιξαν και υποθηκεύουν το μέλλον των παιδιών μας που επίσης δε φταίνε.
Μέτρα απόλυτης και άμετρης βίας.
Και μάλιστα σε μία στιγμή που ήδη οι πολίτες έχουν υποστεί τη βία της μίζας, του Βατοπεδίου, του C4 I, των τοξικών ομολόγων, του χρηματιστηρίου,
των πιστολέρο εναντίον 15χρονων, της καμένης Ηλείας,του ξεπουλήματος ή του ρημάγματος των ολυμπιακών εγκαταστάσεων που πλήρωσαν με το αίμα του οι Έλληνες.


Κυρίες και κύριοι συνάδερφοι

Πού νομίζουμε ότι θα πάει όλη αυτή η συσσωρευμένη βία που υφίστανται οι πολίτες. Πού νομίζουμε ότι θα εκτονωθεί όλος αυτός ο τεράστιος θυμός που γεννάει η αδικία.

Πού νομίζουμε ότι θα χυθεί όλη αυτή η οργή που παράγει η ανεργία, η φτώχεια, η ακρίβεια, η παρακμή, η αλαζονεία, το ψέμα.

Και μάλιστα σε ποια πολιτική συγκυρία?

Στη συγκυρία όπου οι αριστεροί, ενώ θέλουν να γνωρίσουν στον κόσμο τη φιλία, αυτή της αταξικής κοινωνίας, όπως λέει και ο Μπρεχτ δεν μπορούν να είναι φίλοι μεταξύ τους.

Αλληλοσπαράσσονται, με τεράστια ''ίδια'' ευθύνη, την οποία και θα αποδώσει σίγουρα η ιστορία.

Πού νομίζουμε ότι θα πάει αυτό το κύμα. Όσοι νομίζουν ότι θα σκάσει πριν σαρώσει την ακτή πλανώνται πλάνην οικτρά.

Από εδώ, από την αίθουσα του Κοινοβουλίου, που νομίζω ότι λίγοι έχουμε καταλάβει ότι ο ναός της Δημοκρατίας στη συνείδηση του μέσου Έλληνα
είναι ναός διαπλοκής, συναλλαγής και ρεμούλας, από εδώ λοιπόν ροειδοποιώ :
Σύντομα θα ζήσουμε στιγμές αποκάλυψης.
Στην Ουγγαρία, αυτές οι στιγμές αποκάλυψης, θέριεψαν το αυγό του φιδιού,
τους πραιτοριανούς φασίστες, που έφτασαν σε απόσταση εκλογικής αναπνοής από τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, που επίσης έβαλε τη χώρα στο ΔΝΤ.

Λοιπόν κυρίες και κύριοι συνάδερφοι,

Όπως έχω την υποχρέωση να κάνω, σημαίνω συναγερμό.

Είναι γνωστό ότι όταν κοιλοπονάει η ιστορία ή τέρατα γεννάει ή αγγέλους.
Οι μαμές της ιστορίας ας είναι αυτή τη φορά η κοινή πολιτική δράση όλων όσων αντιστεκόμαστε, όλων όσων έχουμε ένα άλλο όραμα, όλων όσων ποδεικνύουμε έναν άλλο δρόμο.

Διαφορετικά ο καθείς ας αναλάβει και τις ευθύνες του.
Εγώ ήδη έχω αναλάβει τις δικές μου.

Για αυτό και καταψηφίζω το νομοσχέδιο.

Σοφία Σακοράφα

Ο τελικός στόχος του νομοσχεδίου για το συνταξιοδοτικό που επεξεργάζεται το Yπουργείο Eργασίας με την τρόϊκα.

Μια εικόνα χίλιες λέξεις...

Φωτογραφίες από παλαιότερο συνέδριο στην Χαλκιδική.Κάποιοι της Δ/νσης Εθιμοτυπίας είχαν την φαεινή ιδέα να τοποθετήσουν ενδείξεις με τη σημαία κάθε χώρας όπου θα τοποθετηθούν, για την αναμνηστική φωτογραφία, οι πρωθυπουργοί.
Χωρίς σχόλια η αντίδραση των δύο πρωθυπουργών …..

"οικοχόνδριοι"

Μια συνέντευξη του Ν.Μάργαρη η οποία θα προκαλέσει σοβαρά ερωτήματα , συζητήσεις και εντάσεις με τις ρηξικέλευθες απόψεις του.

Είναι μόδα η οικολογία;Δυστυχώς, είναι μόδα. Και τα άτομα που ανακατεύονται, εκτός απ' τη μόδα, το κάνουν και λόγω του ότι προσφέρει τη δυνατότητα κάποιας εξουσίας. Αφού απέτυχαν στους πρωτογενείς τους χώρους, έγιναν όλοι οικολόγοι. Ρώτησα κάποτε στο υπουργείο -γιατί δεν είμαι άτομο εκτός κυκλωμάτων- γιατί βάλατε αυτή την παλαβή υπεύθυνη περιβαλλοντολογικής εκπαίδευσης στον τάδε νομό. Μου λένε είναι ευαισθητοποιημένη. Ποιοι είναι πιο ευαισθητοποιημένοι σε θέματα υγείας; Οι υποχόνδριοι. Λες σε έναν υποχόνδριο να σχεδιάσει την υγεία; Το αποτέλεσμα είναι μια εθνική τραγωδία, η οποία δεν θα μας οδηγήσει πουθενά. Οτιδήποτε πάει να γίνει, κάποιοι προσφεύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας - το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι χειρότερος ακτιβιστής και χωρίς καμία γνώση αποφασίζει, μπλοκάροντας τα πάντα. Η εκτροπή του Αχελώου, για παράδειγμα, που έχει γίνει απ' το '60 (η λίμνη Νικολάου Πλαστήρα είναι η εκτροπή του Αχελώου) έστειλε νερό στη Θεσσαλία και υδρεύεται η Καρδίτσα, αρδεύεται ο κάμπος και παράγεται και ηλεκτρικό ρεύμα. Αποδείχτηκε, δηλαδή, πως ήταν μια οικονομική, μια κοινωνική και μια οικολογική επιτυχία, επειδή πάνω απ' τη λίμνη έγινε Ελβετία. Κι όμως, το Συμβούλιο της Επικρατείας μπλέκει και λέει όχι στον Αχελώο. Μάλιστα, η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, επειδή είναι άσχετοι, δεν ήξεραν ότι δεν είναι λίμνη αλλά φράγμα και την πρότειναν να γίνει γραμματόσημο! Και έγινε γραμματόσημο «Λίμνη Νικολάου Πλαστήρα»!
Με τι αιτιολογία;
Επειδή είναι άσχετοι, γι' αυτό είναι και επικίνδυνοι. Είναι σαν ένας υποχόνδριος να κάνει ιατρικές πράξεις. Ο Νίκος Δήμου έχει έναν όρο γι' αυτούς, τους λέει «οικοχόνδριους». Όταν εγώ περνάω έξω από τον Ευαγγελισμό, ποτέ δεν σκέφτομαι να μπω μέσα να κάνω εγχειρίσεις ανοιχτής καρδιάς. Είμαι ένας επαγγελματίας του περιβάλλοντος, ένας παθολόγος. Και τι κάνει ο παθολόγος; Πας και σου λέει βάλε το θερμόμετρο. Ένας επαγγελματίας του περιβάλλοντος κάνει ακριβώς το ίδιο με τις υδατοκαλλιέργειες: μετράει το οξυγόνο. Ό,τι είναι το θερμόμετρο για κάποιον άνθρωπο που είναι άρρωστος, είναι το μέτρημα του οξυγόνου για τις υδατοκαλλιέργειες.
Δεν δέχονται τις αποδείξεις κάποιου που είναι ειδικός; Τι λένε;
Ότι «τα πιάνω». Βέβαια, επειδή είμαι γέρος πια, έχω αποδείξει κατά καιρούς ότι είχα δίκιο, παίρνοντας κρίσιμες θέσεις. Για παράδειγμα, όταν στα Γιάννενα λέγανε ότι θα ρυπανθεί ο Καλαμάς, αν μπούνε σ' αυτόν τα επεξεργασμένα λήμματα, βρέθηκε ένας δυναμικός δήμαρχος ΚΚΕ -ένα περίεργο μείγμα ΚΚΕ με χιούμορ-, σταλινικός απίστευτος, και τα έριξε με το έτσι θέλω στον Καλαμά και φυσικά όχι μόνο δεν έγινε τίποτα, αλλά ο Καλαμάς έφτιαξε. Αν ρίξεις ένα κιλό λίπασμα σε μία γλάστρα, η γλάστρα ξεραίνεται, αν ένα κιλό λίπασμα όμως το ρίξεις σε ένα στρέμμα, το χωράφι θα πάρει τα πάνω του. Κι αυτό φαινόταν από το γεγονός ότι οι εκβολές του Καλαμά μεγάλωναν και γινόταν όλο και καλύτερος υδροβιότοπος. Κάνοντας βιολογικό καθαρισμό ανοργανοποιούνται οι οργανικές ενώσεις που δημιουργούν το πρόβλημα στη λίμνη, ενώ λιπαίνουν τις εκβολές. Το ποτάμι έφτιαξε, επανεμφανίστηκαν είδη που είχαν εξαφανιστεί, ενώ κάποιοι «οικολόγοι» έλεγαν θα ρυπανθεί, θα χαλάσει και ξεσήκωναν τον κόσμο -έναν απ' αυτούς τον έπιασαν μετά από λίγο καιρό να λέει ότι κάνει πράξεις και θεραπεύει τον καρκίνο στην Ηγουμενίτσα.
Παραλογισμός. Ο παραλογισμός στην Ελλάδα είναι ο εξής: πόσες φορές έχετε ακούσει για το Δέλτα του Νέστου; Ε, λοιπόν, ο Νέστος δεν έχει Δέλτα. Έχει γίνει «εγκυβωτισμός» του ποταμού απ' το '52. Πριν χρόνια ανέλαβα να κάνω την περιβαλλοντική μελέτη για τα φράγματα του Νέστου .Την εποχή εκείνη ο Νέστος είχε μείνει χείμαρρος, γιατί έπαιρναν όλο το νερό στα σύνορα και πότιζαν τα καλαμπόκια. Δεν είχε νερό. Εγώ είχα αναλάβει να δω αν τα φράγματα θα επηρεάσουν ή όχι τον Νέστο και είχα πει ότι πρώτον, λόγω της επερχόμενης κλιματικής αλλαγής, θα λείψει το νερό και πρέπει να έχουμε αποθέματα -φυσικά είχα δίκιο- και δεύτερον τα φράγματα εξελίσσονται σε υδροβιότοπους (η Κερκίνη, που είναι ο καλύτερος υδροβιότοπος, είναι ένα φράγμα που έκανε ο Βενιζέλος το '30 με την ΟΥΛΕΝ).
Τα μεγάλα έργα στην Ελλάδα είναι συνήθως συνδεδεμένα με την καταστροφή του περιβάλλοντος.Ανοησίες σε μεγάλο βαθμό. Όλα, μα όλα τα φράγματα της ΔΕΗ -να αναφέρουμε ένα παράδειγμα- είναι οικολογικές, κοινωνικές και οικονομικές επιτυχίες - έχουμε βγάλει κι ένα βιβλίο που το αποδεικνύει. Άλλο παράδειγμα είναι μια υδατοκαλλιέργεια που υπήρχε κοντά στο λεγόμενο «Αρκαδικό Χωριό». Το Αρκαδικό Χωριό το έχτισαν κάποιοι τύποι χωρίς αποχέτευση, χωρίς αποκομιδή σκουπιδιών, με ένα σωρό ελλείψεις και τους εμπόδιζε μια υδατοκαλλιέργεια που ήταν προς Νότο, δεν φαινόταν καλά καλά με το μάτι, και με ρεύματα από Βορρά προς Νότο. Με λίγα λόγια, στην ουσία την υδατοκαλλιέργεια την επηρέαζαν τα λήμματα των κατοίκων του Αρκαδικού Χωριού που διαμαρτύρονταν για την υδατοκαλλιέργεια. Η ναυτιλία (με έδρα στο Λονδίνο, βέβαια) και οι υδατοκαλλιέργειες ήταν οι χώροι που η Ελλάδα ήταν πρώτη στην Ευρώπη. Η ιστορία των υδατοκαλλιεργειών είναι η απόδειξη την όρθιας ξεφτίλας στην Ελλάδα γιατί την έχουν ρίξει έξω τελείως. Ούτε τα πανεπιστήμια ούτε ο Μαντέλης. Στην Ελλάδα νομίζω ότι η μεγαλύτερη ακτιβιστική οργάνωση κι αυτή που προκαλεί τα χειρότερα προβλήματα είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας. Καθυστερούν απίστευτα, στο μεταξύ νομίζουν ότι είναι οικολόγοι, ενώ είναι ακτιβιστές, και χωρίς γνώσεις μπλοκάρουν τα πάντα. Αν μπείτε στο σάιτ των ιχθυοκαλλιεργειών στη Νορβηγία λέει ότι οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι αειφορική δραστηριότητα. Αν δείτε στην Ελλάδα, το κάθε ψώνιο λέει ότι είναι αισθητική ρύπανση. Έχω κάνει άπειρες μελέτες για τα ιχθυοτροφεία κι έχει αποδειχτεί -και από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου και από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης και από το Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας- ότι τα ιχθυοτροφεία δεν ρυπαίνουν. Κι όμως, ξεσηκώνει τους πάντες ο οιοσδήποτε. Πρώτη και καλύτερη η Γκερέκου κατέστρεψε έναν ιχθυοκαλλιεργητή στην Κέρκυρα, λέγοντας μπαρούφες. Και μάλιστα πήρε ομόφωνη απόφαση το νομαρχιακό συμβούλιο ότι δεν του επιτρέπουν την επέκταση - μιλάμε για 500 τόνους παραγωγή, όταν στην Κεφαλλονιά έχουν παραγωγή 20.000 τόνους. Είναι μία από τις εθνικές τραγωδίες. Να σημειωθεί ότι μετά την αγροτική επανάσταση, που είναι η πρώτη, τη βιομηχανική επανάσταση, που είναι η δεύτερη, ήρθε η μπλε επανάσταση, που είναι η τρίτη. Αυτήν τη στιγμή το ψάρεμα τι είναι; Κυνήγι, ενώ το άλλο είναι καλλιέργεια. Ακούς κάποιους να λένε ότι «τις άγριες τις τσιπούρες τις ξεχωρίζω». Ναι, ρε άσχετε, αλλά κάνουν 35 ευρώ, δεν κάνουν 5 που κάνουν της καλλιέργειας, χώρια που της καλλιέργειας είναι πολύ πιο καθαρές γιατί οι άγριες δεν ξέρεις τι τρώνε... Ακόμα και στο Τμήμα Περιβάλλοντος δημιουργούνται τέτοιες καταστάσεις στο Αιγαίο, από το οποίο, όπου να 'ναι, θα παραιτηθώ. Δεν τους αντέχω. Είναι δυνατόν φοιτητές σε Τμήμα Περιβάλλοντος, που λένε ότι προστατεύουν το περιβάλλον, να έχουν το τμήμα λερωμένο;
Για ποιο λόγο παραιτείστε;Επειδή δεν τους αντέχω. Αυτό που γίνεται είναι απίστευτο. Αυτό το έζησα στη Θεσσαλονίκη, ήμουν καθηγητής στο πανεπιστήμιο εκεί από το 1978, όταν οι καθηγητές στο Βιολογικό ήταν 7. Μας αποκαλούσαν «γερουσία» οι βοηθοί που ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία από εμάς. Και τώρα είναι 72 καθηγητές, με τον ίδιο αριθμό φοιτητών. Μου την έδωσε και παραιτήθηκα κι από εκεί και πήγα στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, όπου για μερικά χρόνια μπορούσα να στήσω το Τμήμα Περιβάλλοντος, γιατί ήμουν στη διοικούσα στην πρώτη φάση. Τώρα, το μόνο που μου μένει δεν είναι να κλαίω τη μοίρα μου, εγώ καλά τα πάω, αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα μετά το '81 το μεγάλο πρόβλημα που δημιουργήθηκε είναι ότι διοικούν οι συνδικαλιστές. Οι συνδικαλιστές είναι συνήθως στούρνοι, δεν έχουν σπουδάσει τίποτα, ήταν αφισοκολλητές και εν πάση περιπτώσει ο ρόλος τους είναι να προστατεύουν το σωματείο τους. Με τις αλλαγές που έγιναν και τη λεγόμενη «κοινωνικοποίηση» άλλαξαν τα πάντα. Για να γίνεις διοικητής στην τράπεζα ή στον ΟΤΕ π.χ. έπρεπε να είχες κάνει κάτι στη ζωή σου. Όμως, οι συνδικαλιστές έμπαιναν στη διοίκηση απ' τα παράθυρα, διοικούσαν και τα έριξαν όλα έξω. Ειδικά στα πανεπιστήμια είναι φρίκη. Συνεταιρίστηκαν δε οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των βοηθών με αυτές των φοιτητών για να μοιραστούν την εξουσία. Αποτέλεσμα; Οι βοηθοί έγιναν όλοι καθηγητές και οι φοιτητές παίρνουν πτυχίο στο έτσι. Το ξέρετε ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι φοιτητικές ομοσπονδίες δεν έχουν μέλος την Ελλάδα επειδή δεν μπορούν να βρουν πρόεδρο; Η ΕΦΕΕ δεν έχει πρόεδρο. Είναι δυνατόν να μιλάς για υπευθυνότητα στη νεολαία όταν οι τέσσερις διαφορετικές φοιτητικές παρατάξεις βγάζουν τέσσερα διαφορετικά αποτελέσματα; Η απόλυτη ξεφτίλα. Ποιος όμως να τους περιορίσει; Οι καινούργιοι καθηγητές, επειδή δεν έχουν τα κότσια, έχουν γίνει κότες!
Έχετε μια κόντρα με τους οικολόγους που κρατάει χρόνια. Σήμερα, ποιες είναι οι σχέσεις σας;
Στην αρχή, όταν είχα μια σελίδα στο «Βήμα», ήταν οι πρώτοι μου αναγνώστες, με την έννοια ότι με διάβαζαν την Κυριακή σαν τρελοί για να με βρίζουν όλη την υπόλοιπη εβδομάδα. Ήμουν σαν ένας γιατρός επαγγελματίας που τα είχε βάλει με τους υποχόνδριους, οι οποίοι ήθελαν να κάνουν τους γιατρούς. Οι άνθρωποι είναι άσχετοι. Αρθρογραφώ απ' το '81 και αν έχω κάπου κάνει λάθος, ας έρθουν να μου το πουν. Να τους πω και εγώ πού έχουν κάνει λάθος αυτοί, ό,τι έχουν πει και δεν έχει ισχύσει. Η Δαμανάκη ως υποψήφια δήμαρχος έλεγε ανοησίες, ότι θα ανασυστήσει τη γειτονιά, θα έπαιρνε τις γριές δηλαδή την ώρα που έπαιζε η «Λάμψη» και θα τις κατέβαζε στον δρόμο. Παλιά η γειτονιά είχε νόημα και μιλούσαν οι κάτοικοι μεταξύ τους όχι επειδή αγαπούσαν ο ένας τον άλλο, αλλά επειδή δεν μπορούσαν να βρουν τους φίλους τους. Αυτήν τη στιγμή κάνουμε παρέα με τους φίλους μας. Παλιά έκανες παρέα με τους γείτονες γιατί δεν θα πήγαινες στον Πειραιά με τα πόδια να φας σε μια ταβέρνα με έναν φίλο σου. Είναι πολύ καλύτερα τώρα.
Ο παλιός καλός καιρός είναι ένας μύθος;Ουδέποτε υπήρξε. Γεννήθηκα στον Βόλο κι εκεί που βγάζαμε το νερό με την λεγόμενη «τουλούμπα» δίπλα στο βόθρο ο τύφος οργίαζε. Το να μιλάμε για παλιό καλό καιρό είναι μια ανοησία. Η ζωή μας έχει γίνει πολύ καλύτερη. Λένε όλοι για τη νεολαία που δεν τρώει καλά. Μα είναι δυνατόν να μην τρώει καλά και να γίνονται ψηλότεροι και ωραιότεροι; Απλώς, οι γέροι νοσταλγούν τα νιάτα τους που πέρασαν.
Έχει αλλάξει ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τις ηλικίες: ο πατέρας μου είναι 70 και τον βλέπω πολύ νέο...
Δίκιο έχεις (γέλια). Ο πατέρας μου πέθανε 55 ετών και δεν θεωρούσα ότι ήταν τόσο νέος. Βάλε ν' ακούσεις ένα παλιό τραγούδι που λέει «βρε πώς καταντήσαμε που σαρανταρίσαμε», ποιος παλιός καλός καιρός και μπούρδες; Οι συνθήκες ζωής άλλαξαν προς το καλύτερο. Θυμάμαι εποχές αγριότητας - δεν θα ξεχάσω έναν βασιλικό γέρο στο Μούρεσι. Έμαθα ότι στον Εμφύλιο γύρναγε με ένα καλάμι που στην άκρη είχε κεφάλια ανταρτών.
Για τα βιολογικά προϊόντα τι πιστεύετε;Στο πανεπιστήμιο κάποτε έκανα ένα πείραμα. Πήγα με μια φωτογραφική μηχανή στο Κολωνάκι και πήρα φωτογραφίες των 100 πρώτων επισκεπτών σε ένα κατάστημα με βιολογικά προϊόντα και των 100 επισκεπτών σε ένα ντελικατέσεν. Τις βάλαμε στον τοίχο όλες και ζήτησα από άτομα που δεν ήξεραν τι γινόταν να πουν ποιοι φαίνονταν πιο υγιείς. Του βιολογικού ήταν σπυριάρηδες, κακομοίρηδες, γκρινιάρηδες, αφελείς, προβληματικοί. Χωρίς να είμαι εναντίον των βιολογικών τροφών, ουσιαστικά είναι ένα σνομπ προϊόν. Κάποτε, έβαλα υποψήφιος πρύτανης στο Αιγαίο και φυσικά ο αντίπαλος μού πήρε και τα σώβρακα. Διαπίστωσα, λοιπόν, ότι διοικητικά οι υπάλληλοι και οι συνάδελφοί μου δεν με πήγαιναν. Αντί, λοιπόν, να καθίσω να κλάψω τη μοίρα μου έφυγα και πήγα στην ΟΥΝΕΣΚΟ, κάνοντας χρήση αυτού που οι καθηγητές λένε «σαμπάτικαλ». Έμεινα στο Παρίσι το '98 και πέρασα έναν χρόνο μόνος μου ταξιδεύοντας, προσπαθώντας να καταλάβω και πού βρίσκομαι - ήταν μια περίοδος ανασυγκρότησης για μένα. Υπήρχε λοιπόν μια έκθεση στο Παρίσι, στη Μαρζολέν, που ήταν όλα «πράσινα», πράσινα φαγητά, ποδήλατα, πράσινες εκδρομές (να πηγαίνεις δηλαδή στη Σαχάρα και να σε δέρνουν και να είναι πέντε φορές πιο ακριβά από την Καραϊβική), οπότε πήγα να δω τι διάολο ήταν. Όταν έφτασα, είδα τύπους να φοράνε ξεχειλωμένα πουλόβερ, ήταν βρόμικοι, σπυριάρηδες, απίστευτο. Όταν μπήκα μέσα στα φαγητά (βετζετέριαν μόνο) βρομοκοπούσε, ήταν όλοι λερωμένοι από σάλτσες. Κατά σύμπτωση, πήγα μετά, το επόμενο Σαββατοκύριακο, στην άλλη πλευρά του Παρισιού, σε μια έκθεση αεροναυπηγικής που είχε γιάπηδες. Μια χαρά παιδιά, ωραίοι, υγιείς. Και τότε σκέφτηκα ότι ο άνθρωπος έχει ένα στομάχι, ενώ όλα τα φυτοφάγα ζώα στη φύση έχουν δύο στομάχια. Επομένως, εάν έχεις ένα στομάχι, είναι ανωμαλία να είσαι βετζετέριαν. Δικαίωμά σου βεβαίως, αλλά μη μιλάς για υγιεινή. Δείτε γύρω σας. Όλοι όσοι τρώνε βιολογικά προϊόντα είναι περισσότερο υγιείς;
Για τα μεταλλαγμένα τι πιστεύετε;Αν πάτε στο Άργος, θα δείτε εσπεριδοειδή που έχουν σε ένα κλαρί λεμόνια, στο άλλο πορτοκάλια και στο τρίτο μανταρίνια. Αυτό δεν είναι τέρας, είναι φυσιολογικό; Τα πορτοκάλια τα μέρλιν είναι μεταλλαγμένα. Ένα σπέρμα, το κουκούτσι, περιβάλλεται πάντα από έναν καρπό για προστασία. Το να έχεις έναν καρπό χωρίς σπέρμα είναι ανωμαλία. Επομένως, είτε μιλάμε για πορτοκάλια μέρλιν, είτε μιλάμε για μανταρίνια κλημεντίνες, είτε μιλάμε για σταφύλια χωρίς κουκούτσια, εννοούμε μεταλλαγμένα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός γιατί τα μεταλλαγμένα ήρθαν για να μείνουν, είναι πολύ πιο σίγουρα από τα άλλα. Κι οι σοκολάτες Τομπλερόν έχουν μεταλλαγμένη σόγια. Τώρα, αν οι Έλληνες θεωρούν ότι προστατεύουν το περιβάλλον καλύτερα σε σχέση με όλους τους άλλους, σε σχέση με τους Ελβετούς ή με τους Σουηδούς, ας το πιστεύουν. Έγινε ολόκληρος ντόρος για τη μεταλλαγμένη ντομάτα - το άκρον άωτον της ξεφτίλας. Η ντομάτα και όλοι οι καρποί, πλην των σταφυλιών, όταν τους κόψεις συνεχίζουν να ωριμάζουν. Κόβεις ένα μήλο και σιγά σιγά γίνεται ώριμο μέχρι που σαπίζει, οι μπανάνες έρχονται πράσινες κι αν τις αφήσεις γίνονται κίτρινες. Τις ντομάτες, επειδή έχουν γρήγορη μεθωρίμανση, τις κόβουν πάντα πράσινες, μέχρι να φτάσουν στην αγορά έχουν κοκκινίσει κι αμέσως χαλάνε. Αυτό που έκαναν στη μεταλλαγμένη ντομάτα ήταν να αφαιρέσουν το γονίδιο της μεθωρίμανσης - δεν έβαλαν τίποτα μέσα. Κόβουν τις ντομάτες κόκκινες με όλες τις βιταμίνες και δεν χαλάνε. Κι όμως, η Greenpeace αντέδρασε.
Πείτε μου και για τα πυρηνικά. Ποιες είναι οι χώρες στην Ευρώπη που έχουν περισσότερα πυρηνικά; Η Γαλλία, το 75% της ηλεκτρικής ενέργειας είναι από πυρηνικά εργοστάσια, η Ελβετία, πάνω από το 50%, η Σουηδία, το Βέλγιο, η Αγγλία. Δεν βγάζουν διοξείδιο του άνθρακα κι αυτή είναι πιθανόν η λύση για όλες τις χώρες σε σχέση με την κλιματικά αλλαγή που την προκαλούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Εμείς οι μάγκες δεν τη θέλουμε. Ο Μπερλουσκόνι, επειδή είχαν ψηφίσει κι αυτοί μέσα στη χαζομάρα τους ότι δεν θα δεχτούν πυρηνικά εργοστάσια, τα έχει παραγγείλει και θα τα κάνει η Γαλλία. Στη Γερμανία, όταν είχαν βγει οι σοσιαλιστές, ήθελαν τους πράσινους για να κάνουν κυβέρνηση, οπότε μόνο και μόνο για να πάρουν την εξουσία συμφώνησαν να μη γίνουν πυρηνικά εργοστάσια. Ακούτε τον κάθε ανόητο εδώ να λέει ότι επειδή η Ελλάδα είναι σεισμογενής δεν θα πρέπει να γίνουν πυρηνικά εργοστάσια. Στην Ιαπωνία δεν έχουν σεισμούς; Ακούσατε ποτέ να σκάσει ένα εργοστάσιο στην Ισπανία ή την Αγγλία; Να χαλάσουν ναι, χαλάνε. Πιο πολλοί όμως έχουν σκοτωθεί εδώ, στη ΔΕΗ, επειδή έχουν πέσει μέσα στα καμίνια, παρά από τις βλάβες των πυρηνικών εργοστασίων στη Γαλλία. Στην Ουκρανία και στο Τσερνομπίλ είχαν καταρρεύσει τα πάντα. Και η οικονομία τους και η ιδεολογία τους και η γεωργία τους, λογικό ήταν να σκάσει και το εργοστάσιο. Όλες οι αλλαγές ήρθαν για να μείνουν - οι Έλληνες δεν τις καταλαβαίνουν επειδή είναι δυο τρεις κοινωνικές και τεχνολογικές επαναστάσεις πίσω. Ντοπάρουν και τα παιδιά με την περιβαλλοντική εκπαίδευση στα σχολεία, η οποία πρέπει να σταματήσει. Πήγαινα παλιότερα και έκανα διαλέξεις σε πόλεις, αλλά σταμάτησα, γιατί διαπίστωσα ότι είναι μεγάλη βλακεία. Έρχονται 100 άτομα, εκεί μέσα έρχονται και 20 οικολόγοι κι αρχίζουν και σε ρωτάνε διάφορα, φεύγουν οι 80 και μένεις με αυτούς να πλακώνεσαι χωρίς λόγο. Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει ότι η περιβαλλοντική εκπαίδευση πρέπει να αρχίζει απ' το σχολείο. Ποιος να την κάνει αυτή την περιβαλλοντική εκπαίδευση; Για να κάνει κάποιος μάθημα στο νηπιαγωγείο πρέπει να είναι νηπιαγωγός, για να κάνει μαθηματικά πρέπει να είναι μαθηματικός, για να κάνει μάθημα για το περιβάλλον γιατί να πρέπει να είναι ο κάθε χαβαλές; Με αποτέλεσμα να ζαλίζουν το παιδί με «αλλοτριωμένους καταναλωτές», «διαμερίσματα κλουβιά». Κάνουν το παιδί που ζει στη Θεσσαλία να βλέπει τον πατέρα του με ένα τσουβάλι λίπασμα στην πλάτη και να θεωρεί ότι είναι εγκληματίας. Στο Πήλιο υπήρχε μια ομάδα ακτιβιστών στον Βόλο -φυσικά ήταν δημόσιοι υπάλληλοι και καθηγητές στα σχολεία- που είχαν κάνει μια περιβαλλοντική μελέτη με τους μαθητές των σχολείων, την οποία φυσικά την παρουσίασαν ο νομάρχης, η Τοπική Αυτοδιοίκηση (το πιο διεφθαρμένο κομμάτι της Ελλάδας, γιατί ψάχνει για ψήφους), που έγραφε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι η πανίδα του Πηλίου έχει εξαφανιστεί λόγω του κυνηγιού και των φυτοφαρμάκων. Τη μέρα εκείνη που τη διάβασα μου την έδωσε γιατί στο Πήλιο ξέρω ότι έχουν αυξηθεί οι σκίουροι, τα αγριογούρουνα σε βαθμό που δημιουργούν πρόβλημα, οι αετοί, οι αλεπούδες, τα γεράκια - ήταν μια μελέτη εκτός τόπου και χρόνου. Μαθαίνουν στα παιδιά άλλα αντί άλλων. Όταν είπα κάποτε σε μια διάλεξη στα πιτσιρίκια ότι τα δάση στην Ελλάδα αυξάνονται -μετρημένα με δορυφόρους- με πέρασαν για παλαβό, όπως πιθανότατα θα με αντιμετωπίσουν οι αναγνώστες σας.
Αυξάνονται;Αυξάνονται, ναι. Αυτή η ιστορία ότι η Ελλάδα κατά την επανάσταση του 1821 είχε 50% δάση κι εξαφανίστηκαν είναι μεγάλη απάτη. Κι είναι απάτη γιατί ένας δασολόγος ψεύτης προκειμένου να επηρεάσει τον Μεταξά για να διώξει τα γίδια θεώρησε ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και του είπε ότι η Ελλάδα στην επανάσταση είχε 50% δάση. Ο Βαυαρός πρόξενος στην Ελλάδα το 1938 είχε κάνει μια στατιστική και τα είχε βγάλει 20%, όσο είναι και τώρα. Ζούμε με μύθους απίστευτους.
Να πούμε για την Αθήνα; Πώς τη βλέπετε; Έχει πράσινο;Κάποτε έβγαλα ένα βιβλίο επί Αβραμόπουλου, Τα αγριολούλουδα της Αθήνας. Γυρίζοντας μέσα στα διοικητικά όρια της Αθήνας και μετρώντας τα αγριολούλουδα, βρήκα πάρα πολλά, απλώς οι Αθηναίοι δεν τα βλέπουν. Θεωρώ, βέβαια, ότι από τα μεγαλύτερα προβλήματα της Αθήνας είναι οι γεωπόνοι και οι δασολόγοι. Η καλύτερη αποκατάσταση πρασίνου που έγινε ποτέ στην Ελλάδα είναι η αποκατάσταση στην Ακρόπολη απ' τον Πικιώνη που χρησιμοποίησε ελληνικά φυτά - του οποίου του έκαναν τη ζωή μαύρη. Επίσης, δείτε το Πεδίον του Άρεως και τον Εθνικό Κήπο. Γιατί ο Εθνικός Κήπος είναι ωραιότερος; Επειδή τον έφτιαξαν Βαυαροί, ενώ το Πεδίον του Άρεως το έφτιαξαν Έλληνες. Οι Έλληνες έχουν μία περίεργη μανία με τα φυλλοβόλα. Βλέπετε όλα τα σχολεία να έχουν στις αυλές φυλλοβόλα, τα οποία βγάζουν φύλλα όταν κλείνουν τα σχολεία και ρίχνουν τα φύλλα όταν ανοίγουν τα σχολεία. Ο Έλληνας δεν έχει καλή σχέση με τη φύση. Δηλαδή, ακόμα κι όταν κάνει εκδρομή, το μόνο που σκέφτεται είναι το φαγητό. Αν τον ρωτήσεις για τις Μηλιές στο Πήλιο που πήγε, θα σου πει τι έφαγε, ποτέ για τη βιβλιοθήκη, αν τον ρωτήσεις για τη θέα από τα Χάνια και για το δάσος, θα σου πει για τη φασολάδα που έφαγε και το λουκάνικο. Του πιπιλίζουν το κεφάλι με τις καταστροφές, με αποτέλεσμα να απεχθάνεται τα πάντα. Υπάρχει ένα διδακτορικό ενός Εμίλιο Αριγκόνι, Ιταλού, για το τοπίο κατά την κλασική αρχαιότητα. Ήταν το ίδιο ακριβώς, μόνο που οι δασολόγοι τα παραποίησαν. Ο Πλάτωνας λέει ότι ο Υμηττός είναι σαν οστά, μόνο με τροφή για μέλισσες (εννοεί το θυμάρι), αλλά δεν χρειάζεται να πάτε μακριά, δείτε παλιές γκραβούρες: η Αθήνα ήταν έρημος. Δείτε τη μεγάλη φωτογραφία στο μετρό του Συντάγματος. Η πόλη θα μπορούσε να έχει πολύ περισσότερο πράσινο, αλλά οι οικολόγοι και οι αρχαιολόγοι του '50 διαμαρτύρονταν κι έλεγαν ότι έπρεπε φαίνεται η Ακρόπολη. Αυτή η ομάδα που εμπόδισε τον Καραμανλή να μας κάνει πραγματικά πρωτεύουσα ήταν εναντίον του ύψους. Δεν υπάρχει πρωτεύουσα στην Ευρώπη που δεν έχει ουρανοξύστες: Μαδρίτη, Ρώμη, Παρίσι, Βιέννη... Δεν λέω μέσα στο ιστορικό κέντρο, αλλά στην άκρη, όπου έτσι κι αλλιώς δεν φαίνεται η Ακρόπολη. Ο πληθυσμός αυξανόταν - και δεν έχει καμία σχέση ο Εμφύλιος, άλλη σαχλαμάρα ο μετεμφυλιακός ρεβανσισμός, σε όλες τις χώρες του κόσμου, έγινε μετακίνηση. Όταν έγινε η εκμηχάνιση της γεωργίας γύρω στο 1950 άρχισαν να περισσεύουν χέρια στις αγροτικές περιοχές. Παλιά, για να θερίσουν, ήθελαν ένα κάρο κόσμο, αυτός ο κόσμος βρέθηκε χωρίς δουλειά και πήγαν εκεί που γίνονταν τα τρακτέρ, ή εκεί που άνοιξαν οι υπηρεσίες, είτε στη Γερμανία είτε στην Αθήνα. Το ίδιο έγινε παντού. Απλώς οι Έλληνες διανοούμενοι συνήθως είναι αδιάβαστοι, σχεδιάζοντας, κοιτώντας τον αφαλό τους. Στην Αθήνα είπαν να είναι χαμηλά τα κτίρια, έκαναν αυτή την απαγόρευση και δεν έγινε ένας σωστός σχεδιασμός. Δείτε τα κτίρια της Μεσογείων, θλιβερά, χωρίς καθόλου θέα, γύρω γύρω οι ακάλυπτοι, και δείτε και τον Πύργο των Αθηνών. Ποιο είναι καλύτερο, με άπλετο χώρο γύρω γύρω κι από κάτω πάρκινγκ. Τι είναι προτιμότερο; Είπαν όχι στις πολυώροφες για να φαίνεται η Ακρόπολη και είπαν το ίδιο για τη Λάρισα, σε όλη την Ελλάδα. Το λάθος που έγινε οφείλεται πάλι στους οικολόγους της εποχής, που εμπόδισαν να γίνει ένας σωστός σχεδιασμός, όπως έγινε σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Κι εγώ δεν λέω ότι είμαι ο αιρετικός που αποκαλούν, αντιγραφέας είμαι, αυτά που λέω για τις πυρκαγιές τα αντέγραψα από την εποχή που ήμουν στο Στράτφορντ στην Καλιφόρνια, τα έλεγε ο Μπίσγουελ, μόνο που τα λέω με καθυστέρηση, τα έλεγε το '60. Και στην Καλιφόρνια έλεγαν ότι τις φωτιές το '60 τις βάζει ο Άξονας. Δεν μπορούμε να διδαχτούμε από τους άλλους.
Οικολογικές αρχές έχει η Αθήνα;Όχι. Δεν υπάρχουν οικολογικές αρχές γενικά στην Ελλάδα. Ουσιαστικά μιλάμε με ξόρκια. Κι αν νομίζει κάποιος ότι με ξόρκια μπορεί να σου φύγει μια αρρώστια, είναι λάθος. Χρειάζεται θεραπεία.
Τι είδους θεραπεία;Για να κάνεις διάγνωση, πρέπει πρώτα να κάνεις εξέταση .Μας ζήτησαν κάποτε από τη Βουλή να βάλουμε φυτά που ταιριάζουν με τον κοινοβουλευτισμό, κλασικά φυτά, φυτά που είχαν οι Αρχαίοι αφιερώσει σε κάποιον θεό: τη βελανιδιά του Δία, τη δάφνη του Απόλλωνα, την ελιά της Αθηνάς κ.λπ., γενικά να διακοσμήσουμε τον χώρο σύμφωνα με τη μυθολογία. Υπήρχε μια αρχιτεκτόνισσα την ώρα που δούλευαν οι συνεργάτες μου, που άρχισε να φωνάζει «φύγετε από εδώ, είστε αναρμόδιοι, τι δουλειά έχετε εδώ πέρα;». Μέγαιρα. Το είπαμε στον τότε πρόεδρο της Βουλής και είπε δεν μπορώ να κάνω τίποτα! Στην Ελλάδα, εκτός του ότι διοικούν οι συνδικαλιστές, διοικούν κι οι παλαβοί. Οι συνδικαλιστές κι οι σύγχρονοι οικολόγοι μού θυμίζουν καλόγερους του μεσαίωνα. Σε σχέση με θέματα περιβάλλοντος περνάμε τον νέο μεσαίωνα στην Ελλάδα και το πιο πιθανό είναι ότι θα πάμε και στην Ιερά Εξέταση.
Το μέλλον πώς το βλέπετε, θα καλυτερέψουν τα πράγματα ή θα γίνουν χειρότερα;
Θα καλυτερέψουν. Η Ελλάδα συνήθως είναι δυο τρεις επαναστάσεις πίσω, θα περάσουμε στο επόμενο βήμα. Τα περισσότερα αυτοκίνητα στις μεγαλουπόλεις του εξωτερικού είναι πετρελαιοκίνητα. Εδώ βγαίνει η Greenpeace και λέει θάνατος στο πετρέλαιο. Σιγά σιγά θα γίνει κι εδώ κάποτε, απλώς θα έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο και θα είμαστε πάντοτε οι παρίες της Ευρώπης. Θα είμαστε καλύτεροι όμως από ό,τι ήμασταν στο παρελθόν.
Και για να μην σας κουράζω κι άλλο, πόσο μη αναστρέψιμη είναι η πρόσφατη καταστροφή που έγινε από την πετρελαιοκηλίδα στην Αμερική;
Σε χρόνους ανθρώπινους είναι μη αναστρέψιμη, σε χρόνους βιολογικούς θα πάρει καιρό, αλλά το περιβάλλον θα επανέλθει. Μπορεί να μπλοκαριστεί ο τουρισμός για τα επόμενα 10 χρόνια. Σε 20 όμως θα έχει καθαρίσει. Το πετρέλαιο είναι φυσικό προϊόν, ένα βιολογικό προϊόν, άρα θα αποικοδομηθεί, απλώς θα πάρει χρόνο. Η καταστροφή που έκανε το κινέζικο πλοίο πριν από κάνα δυο μήνες πάνω από τα κοράλλια στην Αυστραλία ήταν πολύ μεγαλύτερη. Η φύση, όμως, δεν καταλαβαίνει τίποτα. Είναι όπως αυτά που γράφονται μετά από πυρκαγιά, «ο τελευταίος πνεύμονας πρασίνου», όταν το 95% του οξυγόνου που αναπνέουμε προέρχεται από τους ωκεανούς. Και επίσης, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το οξυγόνο ήταν 21%. Ακόμα κι η Πυροσβεστική, όταν τους ρώτησαν γιατί δεν καταβρέξανε τη φωτιά στα Δερβενοχώρια, είπαν ότι δεν μπορούσαν να πετάξουν νερό πάνω απ' τους πυλώνες. Όταν πιάνει βροχή, τι γίνονται οι πυλώνες; Τόσο άσχετοι!

"Η Ελλάδα είναι κάτι σαν τη μνήμη της Ευρώπης. Εδώ είναι η γενέτειρα της ηπείρου, το αρχείο του παλαιού κόσμου και τώρα πια και το θερμοκήπιο της ευρωπαϊκής κρίσης. Πρέπει να τα καταφέρουμε – για μας τους ίδιους και για ολόκληρη την Ευρώπη!"

Περάστε κόσμε, σήμερα στο δελτίο μας άλλος ένας πρώην υπουργός αμάρτησε για τις σπουδές του παιδιού του.

Του Φ.Γεωργελέ
Ξέρω ότι αυτή τη στιγμή, καθώς κάθε βράδυ στην αρένα των οχτώ ένα καινούργιο σκάνδαλο βγαίνει στο φως, νιώθεις μια άγρια ικανοποίηση. Ανθρώπινο είναι. Καθώς σ’ αυτή τη χώρα από το δίπολο «έγκλημα και τιμωρία» υπήρχε πάντα μόνο το έγκλημα και ποτέ η τιμωρία, οι αποκαλύψεις είναι χρήσιμες και ανακουφιστικές. Αρκεί να ξέρουμε βέβαια ότι για μια ακόμα φορά, με αποπροσανατολιστικά παιχνίδια, το πολιτικό σύστημα προσπαθεί να διασωθεί ρίχνοντας στο Κολοσσαίο τα καμένα χαρτιά. Καίγοντας τους προηγούμενους, προσπαθεί να μηδενίσει το κοντέρ, να απαλλαγεί από το παρελθόν του και να συνεχίσει ανενόχλητο. Χωρίς πραγματικές αλλαγές, αλλά με πολλές κορόνες για «μετωπικές συγκρούσεις με τη διαφθορά». Μέχρι να γίνουν κι αυτοί προηγούμενοι και να καούν με τη σειρά τους. Καθώς σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές για τη χώρα, τα πολιτικά κόμματα ξεκατινιάζονται δημοσίως προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν τις αποκαλύψεις μικροπολιτικά και ελεγχόμενα, να τις στρέψουν στους αντιπάλους και τους εσωκομματικούς τους αντιπάλους, πραγματικά κυνική, υποκριτική, πραγματικά παραπλανητική δεν είναι η συμπεριφορά όσων πιάνονται με τις μίζες στο χέρι, αλλά των άλλων, αυτών που έκπληκτοι και οργισμένοι καταγγέλλουν τους «λίγους επίορκους» συναδέλφους τους.
Διότι όταν οι προεκλογικές εκστρατείες αυτών των χρόνων στοίχισαν 7,2 δις ευρώ, δεν ήξεραν από πού έρχονται αυτά τα λεφτά; Δεν ήξεραν πώς γίνονται βουλευτές, υπουργοί, πρωθυπουργοί; Όταν δεν φτιάχνουν Κτηματολόγιο, Δασολόγιο, χωροταξικά σχέδια, δεν ξέρουν ότι αυτός είναι ο τρόπος για να λυμαίνονται τη δημόσια γη πολιτικοί, παπάδες, κρατικοί υπάλληλοι, διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες με off shore που τους αντιπροσωπεύουν όλους; Όταν επιτρέπουν τις απευθείας αναθέσεις, δεν ξέρουν ότι μια νομαρχία θα προχωρήσει χωρίς διαγωνισμό σε 600 «45άρια», σε έργα δηλαδή κάτω των 45 χιλιάδων ευρώ για τα οποία επιτρέπεται η απευθείας ανάθεση, ώστε νομότυπα να προχωρήσει η λεηλασία του δημόσιου πλούτου; Δεν ξέρουν ότι όταν δεν προχωράνε στην καθιέρωση αδιάβλητων, διακομματικών, επιστημονικών επιτροπών για τα δημόσια έργα, πάντα θα αμείβονται για την ανάθεση; Δεν ξέρουν ότι όταν δεν προχωράνε στην ηλεκτρονική μηχανογράφηση, κρατώντας έτσι το δημόσιο στη δεκαετία του ’50, με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η απόλυτη λεηλασία ενός κρατικού τομέα χωρίς αρχή και τέλος, όπου κανείς δεν ξέρει ποιοι σιτίζονται από πού και γιατί; Δεν ξέρουν ότι αν επιτρέπουν σε νοσοκομεία, δήμους, δημοτικές επιχειρήσεις, νομικά πρόσωπα της εκκλησίας να μη συντάσσουν ισολογισμούς, δημιουργούν τις συνθήκες για τη λαφυραγώγηση του δημόσιου χρήματος; Ότι όταν τα νοσοκομεία δεν έχουν διπλογραφικό σύστημα επιτρέπουν το πλιάτσικο;

Οι συζητήσεις για τα σπίτια του ενός και το τζακούζι του άλλου, αυτό το σκοπό έχουν. Να κρύψουν το γεγονός ότι η διαφθορά δεν είναι αίτιο αλλά αποτέλεσμα. Οι Έλληνες πολιτικοί δεν είναι πιο λαμόγια από τους ξένους. Οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι πιο τεμπέληδες και διεφθαρμένοι από τους ξένους. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν είναι πιο φοροφυγάδες από τους αντίστοιχους άλλων χωρών. Ο ελληνικός λαός δεν είναι ένας περίεργος, διεφθαρμένος λαός εκ γενετής. Είναι το σύστημα γενικευμένης ανομίας, ένα εφιαλτικό σύστημα με χιλιάδες ρυθμίσεις, παραθυράκια, εξειδικεύσεις, τροπολογίες, ειδικές διατάξεις, που γεννάει συνεχώς διαφθορά. Η διαφθορά είναι απλώς το μέσον με το οποίο γίνεται η διανομή του πλούτου σ’ αυτό το σύστημα.
Όσο αυτό δεν λέγεται και κυρίως δεν αλλάζει, η συζήτηση για διώροφα, κουρτίνες, γραβάτες, εξοχικά, μίζες μπορεί να είναι ανακουφιστική, αλλά λειτουργεί αποπροσανατολιστικά.

Και εδώ έρχεται η απουσία αυτής της συζήτησης και συνδέεται με την απραξία και το γενικευμένο αποπροσανατολισμό που επικρατεί αυτό τον καιρό και βυθίζει κάθε μέρα τη χώρα περισσότερο στη χρεοκοπία. Γιατί τίποτα δεν γίνεται σωστά για να αποφύγουμε την πτώχευση. Οι εφορίες δεν μαζεύουν τους φόρους, οι συγχωνεύσεις των φορέων και των οργανισμών δεν προχωράνε, το δημόσιο δεν έχει μπει σε επαναλειτουργία. Οι νοσοκομειακές δαπάνες δεν ελέγχονται, έχουν γίνει ανεξέλεγκτες. Τα κλειστά επαγγέλματα δεν ανοίγουν για να πέσουν οι τιμές, η άρση του καμποτάζ δεν προχωράει, τα ελληνικά λιμάνια διαγράφονται από το διεθνή τουρισμό, η λαθρεμπορία καυσίμων δεν αντιμετωπίζεται. Μόνο από μια τελευταία περίπτωση λαθρεμπορίας υπολογίστηκαν οι κρατικές ζημιές σε 100 εκατομμύρια ευρώ.

Επειδή τίποτα από τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν δεν προχωράει, μειώνονται κάθε μέρα από λίγο οι μισθοί και οι συντάξεις. Η τρόικα, αυτός ο «εχθρός», στην τελευταία της επίσκεψη είπε: «Δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί αυτό, να κόβετε από τους μισθούς για να πληρώνετε υπερτιμολογήσεις για φάρμακα και προμήθειες στα νοσοκομεία». Αυτό όμως το κρύβουν όλοι. Σε μάχη με το ΔΝΤ, αγωνιστές εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο πιο δυνατά φωνάζουν και θρηνούν τόσο πιο πολύ προσπαθούν να αποφύγουν κάθε μεταρρύθμιση, να περάσουν το λογαριασμό στους μισθούς και τις συντάξεις. Και αφού ο άρτος χάνεται για να σωθούν τα δικά τους προνόμια, προσφέρουν άφθονο θέαμα: Περάστε κόσμε, σήμερα στο δελτίο μας άλλος ένας πρώην υπουργός αμάρτησε για τις σπουδές του παιδιού του.

Οικονομική ύφεση και Κυκλοφορία

Σημαντική κάμψη της κυκλοφορίας οχημάτων στην Αθήνα, αλλά και στους αυτοκινητόδρομους της χώρας, και παράλληλη στροφή στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, δείχνουν τα στοιχεία. Αιτία; Η οικονομική κρίση...
Την ίδια στιγμή μειώνεται και η διάρκεια των ωρών αιχμής, με τους συγκοινωνιολόγους να εκτιμούν ότι αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στη διακοπή των άσκοπων μετακινήσεων με Ι.Χ. Ετσι, ενώ μέχρι και λίγους μήνες πριν τα διαστήματα αιχμής έφταναν έως και τις 11 το πρωί κατά περιόδους, πλέον αρχίζουν και συρρικνώνονται στο διάστημα μεταξύ 7-9.30 το πρωί και 2.30 μετά το μεσημέρι έως 5.30 το απόγευμα.
Ταυτόχρονα, όλο και περισσότεροι Αθηναίοι στρέφονται στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπως καταδεικνύουν τα στοιχεία του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών (ΟΑΣΑ), βάσει των οποίων η αύξηση των επιβατών των αστικών συγκοινωνιών ξεπερνά τα 3 εκατομμύρια μόνο στο πρώτο τρίμηνο του χρόνου».

Οι αιρετικοί Ελληνες μας δίνουν ελπίδα»...

Τη σημαία της ελληνικής αντίστασης, απέναντι στα μέτρα και το ΔΝΤ, υψώνει το ιστορικό βρετανικό περιοδικό «New Statesman».
Και καλεί τους Βρετανούς να ακολουθήσουν το παράδειγμα των Ελλήνων «αν δεν θέλουν να είναι αυτοί το επόμενο θύμα»...
«Η κρίση που οδήγησε στη "σωτηρία" της Ελλάδας από τις ευρωπαϊκές τράπεζες και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι το αποτέλεσμα ενός κωμικοτραγικού οικονομικού συστήματος που διέρχεται το ίδιο σοβαρή κρίση. Η Ελλάδα είναι απλώς ο μικρόκοσμος ενός σύγχρονου πολέμου που μπορεί να μην ονομάζεται ταξικός, αλλά σπέρνει τον πανικό σε όλους τους φορείς του πλούτου (...) Αυτό που συνέβει με την Ελλάδα είναι επικού μεγέθους κλοπή»...
- «Η Ελλάδα είναι μισητή ακριβώς για την αντίσταση που προβάλλει. Αυτή αποτελεί ανάθεμα για τους Ευρωπαίους τραπεζίτες και θεωρείται ανάσχεση στην ανάγκη του γερμανικού κεφαλαίου να ελέγξει όλες τις αγορές την επαύριον της προβληματικής γερμανικής επανένωσης (...) Ευτυχώς οι Ελληνες ξέρουν ποιος είναι ο εχθρός τους και θεωρούν ότι βρίσκονται, για μια ακόμη φορά, στη Ιστορία τους υπό ξενική κατοχή. Ομως σηκώνονται ξανά όρθιοι με μεγάλο κουράγιο».

Κλοπή επικού μεγέθους

Ορμησαν όλοι, Γραμματείς και Φαρισαίοι Ευρωπαίοι, να καταγγείλουν και να τιμωρήσουν τους απατεώνες κι ακαμάτηδες του Νότου, τους Ελληνες, που ζούσαν ευωχούμενοι με δανεικά και ψέματα...
Κι από κοντά -πειθήνιος, τραγικός και δεδομένος- ο πρωθυπουργός της χώρας, που έσπευδε να υπερθεματίσει μιλώντας αστόχαστα για «χρεοκοπία» και «Τιτανικό». Αλλο που δεν ήθελαν οι ύαινες των αγορών. Βρήκαν ευκαιρία για ένα πάρτι διαρκείας... Αλλά τώρα που μπήκαν και άλλοι στον χορό (Πορτογαλία, Ισπανία και Αλβιών, τρομαγμένη πίσω από τις καταχνιές της Μάγχης), κανείς από τους σημαιοφόρους του μονόδρομου δεν λέει ότι το πρόβλημα δεν ήταν τόσο οι «απατεώνες» Ελληνες, αλλά η άσαρκη ιδέα της Ευρώπης. Αυτό το συνονθύλευμα που έτρεχε με χίλια στον καταστροφικό μονόδρομο του ασύστολου καπιταλισμού και του κερδώου κυνισμού (...Την ώρα που σκοτείνιαζε η Ισπανία κι αλαφιασμένη έτρεχε να γλιτώσει την Ανδαλουσιάνικη τράπεζα Cajasur, πετώντας σπίθες στα φρύγανα της Ευρώπης, φωσφόριζαν στη βιβλιοθήκη οι στίχοι του Σεβιγιάνου Αντόνιο Ματσάδο: «Σκέφτομαι την Ισπανία όλη με επιδέσμους / από ποτάμι σε ποτάμι, από βουνό σε βουνό / από θάλασσα σε θάλασσα»... Μιλούσε για την Ισπανία του Εμφυλίου. Αλλά μήπως θα είναι λιγότερο οδυνηρός ο επί θύραις πόλεμος που φαίνεται σήμερα να την απειλεί;
Του Γ.Τριάντη

Ζαν Λικ Γκοντάρ: υμνητής του οργανωμένου χάους

Της Μαρίας Κατσουνάκη
«Η δήλωση του Ζαν Λικ Γκοντάρ είχε ως εξής: «Εξαιτίας προβλημάτων 'ελληνικού τύπου' δεν μπορώ να ανταποκριθώ στην πρόσκληση του Φεστιβάλ. Με το Φεστιβάλ θα πήγαινα ώς τον θάνατο, αλλά δεν θα κάνω ούτε ένα βήμα παραπάνω».
Ανω κάτω οι Κάννες. Τι ήθελε να πει ο μετρ; Κομφούζιο. Κριτικοί και δημοσιογράφοι σήκωσαν τα χέρια. Το γραφείο Τύπου συνιστούσε "ρωτήστε τον Γκοντάρ", η στάση του προκάλεσε αντικρουόμενα σχόλια και αυθαίρετες ερμηνείες.
Τα ελληνικά ΜΜΕ χειρίστηκαν τη σιβυλλική ανακοίνωση φιλελληνικά. Οχι άδικα. Λίγες ημέρες νωρίτερα, σε συνέντευξή του, ο μεγαλύτερος εν ζωή Γάλλος σκηνοθέτης είχε ταχθεί αναφανδόν στο πλευρό της χώρας μας: "Θα έπρεπε να ευχαριστήσουμε την Ελλάδα... Η Δύση τής χρωστάει... Ξεχνάμε τη σχέση ανάμεσα στην τραγωδία και τη δημοκρατία. (...) Θα μπορούσε να ζητήσει από τον σημερινό κόσμο χιλιάδες εκατομμύρια για συγγραφικά δικαιώματα και θα ήταν λογικό να της τα δώσουμε".
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ο Γκοντάρ γνωρίζει την αρχαία ελληνική γραμματεία όσο λίγοι αυτόχθονες, γι' αυτό και όταν την επικαλείται δεν το κάνει για να χαϊδέψει αυτιά ούτε για να ασκήσει φτηνή πολιτική, ενισχύοντας εθνικές ψευδαισθήσεις. Ως δημιουργός έχει αντλήσει, έχει επηρεαστεί και συνδιαμορφωθεί από τα κείμενα και τη σκέψη της. Ομως, τα "προβλήματα" 'ελληνικού τύπου'" που επικαλέστηκε, εκφράζουν μια διαμαρτυρία ευρύτερη και, παράλληλα, μια στάση ζωής.
Κρίση, ανεργία, ανέχεια, απεργίες, ένας κόσμος σε αναβρασμό• από την άλλη, οι Κάννες. Η αποθέωση της εικόνας, του φαίνεσθαι. Πακτωλός χρημάτων για την προώθηση ταινιών και σταρ, το επικοινωνιακό παιχνίδι στην πιο εξελιγμένη και αναβαπτισμένη μορφή του. Η βιομηχανία του θεάματος λυτρωτική και προκλητική την ίδια στιγμή.
Ο Γκοντάρ θέλησε να πάρει τις αποστάσεις του. Συμβολικά και ουσιαστικά. Το παιχνίδι της χωρίς όρια κατανάλωσης, αυτό το ράλι της πολυτέλειας και του κομφορμισμού, θάμπωσε προς στιγμήν. Ενας επίτιμος συνδαιτυμόνας, με τιμητική θέση, αρνείται να παραστεί αφήνοντας, επιπλέον, το "Film Socialisme", την τελευταία του ταινία, ασυνόδευτη.
Τι έμπνευση! Αυτός ο γνήσιος εκπρόσωπος του Μάη του '68, με τους ορκισμένους εχθρούς και φίλους, παραμένει στα 80 του χρόνια ερεθιστικός και καίριος, από τους τελευταίους στοχαστές του σινεμά (και όχι μόνον). Προπετής και θαρραλέος, αντιφατικός και επιθετικός. Υμνητής του οργανωμένου χάους, γεννά με τις ταινίες του μόνο απορίες και ερωτήματα. Σαρκάζει το επιφαινόμενο, μοιάζει με διανοούμενο αναχωρητή, αλλά είναι περισσότερο μαχητής και από τους πιο ασυμβίβαστους ακτιβιστές. Δεν κάνει θόρυβο. Αρκεί ένας μικρός ελιγμός, μια απουσία και το Φεστιβάλ των Καννών χάνει, έστω και για λίγες ώρες, την πυξίδα του. Ο δημιουργός δεν αρκεί να υπερασπίζεται το έργο του μόνο με λόγια...

Ζαν Λύκ Γκοντάρ για την Ελλάδα.

Η άρνηση την τελευταία στιγμή του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ να έρθει στις Κάνες για να παρουσιάσει την ταινία του «Film Socialisme», αλλά κι οι εύστοχες αναφορές του στην Ελλάδα και την κρίση της, τόσο στην ταινία όσο και σε συνέντευξη που έδωσε σε γαλλικό περιοδικό, ήταν σίγουρα το γεγονός της χθεσινής μέρας.
«Υστερα από προβλήματα ελληνικού τύπου, δεν μπορούσα να βρίσκομαι μαζί σας στις Κάνες. Η καρδιά μου ανήκει στο φεστιβάλ, αλλά δεν θα κάνω ένα βήμα», ανέφερε στη λακωνική επιστολή του προς τον διευθυντή του Φεστιβάλ των Κανών, Τιερί Φρεμό, ο Ζαν - Λικ Γκοντάρ Στο σύντομο σημείωμά του που απευθύνει στον διευθυντή του φεστιβάλ Τιερί Φρεμό και στις εταιρείες παραγωγής της ταινίας, και που δημοσίευσε η χθεσινή «Liberation», το «τρομερό παιδί» της Νουβέλ Βαγκ αναφέρει: «Υστερα από προβλήματα ελληνικού τύπου, δεν μπορούσα να είμαι μαζί σας στις Κάνες».

Στο σχόλιο του Γάλλου δημοσιογράφου σχετικά με τις τακτικές ελληνικές αναφορές του στην ταινία του, ο Γκοντάρ ήταν πολύ συγκεκριμένος: «Θα έπρεπε να ευχαριστήσουμε την Ελλάδα. Είναι η Δύση που χρωστάει στην Ελλάδα. Η φιλοσοφία, η δημοκρατία, η τραγωδία... Πάντα ξεχνάμε τη σχέση ανάμεσα στην τραγωδία και τη δημοκρατία. Χωρίς Σοφοκλή δεν θα υπήρχε Περικλής. Χωρίς τον Περικλή δεν θα υπήρχε Σοφοκλής. Ο τεχνολογικός κόσμος στον οποίο ζούμε τα χρωστά όλα στην Ελλάδα. Ποιος ανακάλυψε τη λογική; Ο Αριστοτέλης... Ολος ο κόσμος χρωστάει χρήματα σήμερα στον Ελλάδα. Θα μπορούσε να ζητήσει από τον σημερινό κόσμο μας χιλιάδες εκατομμύρια για συγγραφικά δικαιώματα και θα ήταν λογικό να της τα δώσουμε. Πάραυτα. Κατηγορούν τους Ελληνες ότι είναι και ψεύτες... Αυτό μου θυμίζει ένα παλιό συλλογισμό που είχα μάθει στο σχολείο. Ο Επαμεινώνδας είναι ψεύτης ή όλοι οι Ελληνες είναι ψεύτες, άρα ο Επαμεινώνδας είναι Ελληνας. Δεν έχουμε προχωρήσει καθόλου».

Επαναδιαπραγμάτευση των μέτρων

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ Από το «ΕΘΝΟΣ»
«...Εκ των υστέρων η Μέρκελ και οι υπόλοιποι ηγέτες της ευρωζώνης και της ΕΚΤ διαπίστωσαν, όπως αποδεικνύουν οι αποφάσεις που πήραν την Κυριακή, ότι το πρόβλημα ήταν πολύ ευρύτερο (σ.σ. και όχι μόνο ελληνικό), ότι απειλούνταν με αστρονομική εκτόξευση στα ύψη τα επιτόκια της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας κ.λπ., ότι τη Δευτέρα το ίδιο το ευρώ απειλείτο με καταποντισμό.
Και όλα αυτά εξαιτίας κερδοσκοπικών επιθέσεων! Οχι επειδή οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί είναι τεμπέληδες σαν τους Ελληνες! Οχι επειδή έχασαν την ανταγωνιστικότητά τους και όλες τις υπόλοιπες ανοησίες που έχουν πει εναντίον της χώρας μας. Αυτές οι εκ των υστέρων διαπιστώσεις των Ευρωπαίων όμως συνιστούν έμπρακτη ομολογία εκ μέρους τους ότι κακώς είχαν εκτιμήσει τα αίτια της υπερβολικής αύξησης των επιτοκίων δανεισμού της Ελλάδας, άρα κακώς της επέβαλαν τόσο εξοντωτικά μέτρα τιμωρίας ως προϋπόθεση για να τη "σώσουν"! (...)

Λανθασμένο το φάρμακο, επομένως, που έδωσαν στην Ελλάδα το ΔΝΤ και η Ε.Ε. Αδικη η τιμωρία των Ελλήνων και ο εγκλεισμός τους στο "δημοσιονομικό Νταχάου" της Μέρκελ!

Αυτό το συμπέρασμα συνεπιφέρει πολιτικές συνέπειες. Αφού η Ε.Ε. διέγνωσε λανθασμένα τις αιτίες της ελληνικής κρίσης δανεισμού και επομένως μας επέβαλε λανθασμένα μέτρα, η κυβέρνηση Παπανδρέου οφείλει τώρα να απαιτήσει συνολική επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας για τα μέτρα του ΔΝΤ και της Ε.Ε. και να επιμείνει στην εναρμόνισή της και την αναδιατύπωσή της εντός του πλαισίου του νέου μηχανισμού που αποφασίστηκε την Κυριακή. Συζήτηση για τα μέτρα από την αρχή!

Αυτό είναι το αίτημα που πρέπει να προβάλει αμέσως η κυβέρνηση Παπανδρέου και όχι αυτό που είπε ο εκπρόσωπός της -να ζητήσει δηλαδή μείωση του επιτοκίου δανεισμού αν κάποια άλλη χώρα της ευρωζώνης δανειστεί με χαμηλότερο επιτόκιο. Αυτό το αίτημα περί επιτοκίων είναι σωστό, αλλά εντελώς ασήμαντο σε σχέση με τη ριζική αλλαγή της στάσης των Ευρωπαίων ηγετών όσον αφορά την αντιμετώπιση της κρίσης δανεισμού χωρών της ευρωζώνης».

Μισθος 596 ευρώ

Κατά το πρώτο 3μηνο του 2010 το ποσοστό της ανεργίας στην Ισπανία ήταν 20,05% , το υψηλότερο ανάμεσα σε όλες τις χώρες-μέλη της ευρωζώνης. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση, το 42% των Ισπανών δήλωσαν ότι η ανεργία έχει επηρεάσει τη ζωή τους.

Περίπου 3,2 εκατομμύρια Ισπανοί λαμβάνουν αυτή τη στιγμή επίδομα ανεργίας. Από αυτούς, περισσότεροι από 400.000 είναι μακροχρόνια άνεργοι και το μηνιαίο επίδομα που λαμβάνει ο καθένας είναι μόλις 426 ευρώ. Αυτό το ποσό είναι πολύ κοντά στον κατώτατο μισθό των 596 ευρώ που θα παίρνει εφεξής ένας νέος εργαζόμενος στην Ελλάδα. Ετσι, που δεν φαίνεται να είναι πια πολύ μακριά η ημέρα που θα λέμε ότι είναι προτιμότερο να είσαι άνεργος στην Ισπανία, ή και σε άλλες χώρες της Ε.Ε., παρά εργαζόμενος στην Ελλάδα.

Θλιβερή καρικατούρα

Οσοι κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο έχουν μια ευθύνη παραπάνω να εξηγούν τις επιλογές τους.
Το έχουν κάνει μέχρι στιγμής όλοι οι πρωθυπουργοί. Πλην ενός, του τελευταίου. Του Καραμανλή του νεότερου. Ο οποίος, έξι μήνες τώρα στόμα έχει και μιλιά δεν έχει. Ακόμη και κατά την προχθεσινή ψηφοφορία, την κρισιμότερη της μεταπολιτευτικής περιόδου, κρύφτηκε. Δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει την ψήφο του, υπερασπιζόμενος έτσι και τον νέο αρχηγό του, που του έκανε την τιμή να υπερασπιστεί ένα κομμάτι της πολιτικής του. Σκιά του εαυτού του, ο Καραμανλής απογοητεύει ακόμη και άλλοτε ένθερμους υποστηρικτές του. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Τη ζημιά στη χώρα την έκανε. Και φαίνεται (μακάρι να μην είναι ) ανεπανόρθωτη.Γ.Καρέλιας

Κάνουμε λεφτά στην πλάτη της Ελλάδος

Ντανιέλ Κον Μπεντίτ: «Κάνουμε λεφτά στην πλάτη της Ελλάδος»...

Καθυστερήσαμε κι έτσι βοηθήσαμε τις αγορές και τους κερδοσκόπους...Τα σκληρά μέτρα είναι αδύνατο να εφαρμοστούν...

Είπε και άλλα ο συχνά άνισος, αλλά τολμητίας «Πράσινος» :

- «Είμαστε υποκριτές. Τους τελευταίους μήνες η Γαλλία πούλησε στην Ελλάδα 6 φρεγάτες για δυόμισι δισεκατομμύρια, ελικόπτερα για 400 εκατ., και Ραφάλ προς 100 εκατομμύρια το ένα. Δυστυχώς οι κατάσκοποί μου δεν ήξεραν να μου πουν πόσα ακριβώς, αν θα είναι 20 ή 30 Ραφάλ. Σχεδόν 3 δισεκατομμύρια. Η Γερμανία πούλησε 6 υποβρύχια για τα επόμενα χρόνια προς ένα δισ. ευρώ. Είμαστε πέρα για πέρα υποκριτές. Τους δίνουμε χρήματα για ν' αγοράσουν τα όπλα μας».

- «Αν είμαστε σοβαροί, να εγγυηθούμε στους Ελληνες τα σύνορά τους. Εχουν 100 χιλιάδες στρατό, ίσως παραπάνω, και η Γερμανία έχει 200 χιλιάδες. Είναι παρανοϊκό μια χώρα 11 εκατομμυρίων να έχει 100 χιλιάδες στρατό. Αυτό να ζητήσουμε από την Ελλάδα. Είναι πιο αποτελεσματικό από το να κόβουμε τους μισθούς κάποιου που βγάζει 1.000 ευρώ. Αυτό ζητάω από την Κομισιόν. Να είμαστε στοιχειωδώς δίκαιοι».


Και συνέχισε: «Είναι απίστευτος ο τρόπος με τον οποίο οι Μέρκελ και Σαρκοζί συμπεριφέρονται στον Ελληνα πρωθυπουργό», σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε στο Παρίσι. «Πρόσφατα, ο κ. Παπανδρέου, ο οποίος βρισκόταν στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, πέρασε από το Παρίσι... Ο κ. Φιγιόν (σ.σ. ο Γάλλος πρωθυπουργός) και ο κ. Σαρκοζί είπαν στον Παπανδρέου: "Θα αποδεσμεύσουμε ποσά για να σας βοηθήσουμε, όμως πρέπει να συνεχίσετε να πληρώνετε συμβόλαια για εξοπλισμούς που έχουμε συνάψει μαζί σας, τα οποία είχε υπογράψει η κυβέρνηση Καραμανλή"».

«Αυτούς τους τρεις μήνες, υποχρεώσαμε την Ελλάδα να επικυρώσει συμβόλαια για εξοπλισμούς ύψους πολλών δισεκατομμυρίων», συνέχισε. «Υπάρχουν γαλλικές φρεγάτες που πρέπει να αγοράσουν οι Ελληνες, 2,5 δισ., υπάρχουν ελικόπτερα, υπάρχουν αεροπλάνα, υπάρχουν γερμανικά υποβρύχια».

Πολιτικοί είναι στο στόχαστρο

• Επειδή ο πολιτικός κόσμος περνάει μία από τις χειρότερες φάσεις της Ιστορίας του (σίγουρα τη χειρότερη μετά τη Μεταπολίτευση του 1974) και μαζί με τα ξερά την πληρώνουν και τα χλωρά, όσοι ενδιαφέρονται να αποτρέψουν ακρότητες εις βάρος τους, ας επισπεύσουν τις πρωτοβουλίες τους.
Αν, όπως φημολογείται, ο πρωθυπουργός σκοπεύει να προτείνει τη μείωση του αριθμού των βουλευτών από 300 σε 200 (έστω 250), ας το κάνει τώρα. Επίσης, τα κόμματα ας απαντήσουν αν συμφωνούν ή όχι με τη σωστή πρόταση του ΚΚΕ να καταργηθεί η βουλευτική σύνταξη και ο βουλευτής να ασφαλίζεται, για όσο διάστημα είναι στη Βουλή, στο δικό του ασφαλιστικό ταμείο, απ' όπου και θα παίρνει τη σύνταξή του. Προς τι το προνόμιο της δεύτερης -και μάλιστα παχυλής- σύνταξης σε εποχή που οι άλλοι εργαζόμενοι απειλούνται με δραστικές περικοπές; Τέλος, ελπίζουμε να μην ισχύουν διάφορες διαδόσεις ότι στη Βουλή αναζητούνται ήδη τρόποι προκειμένου να αναπληρωθούν οι -λιγοστές, συγκριτικά- απώλειες που θα έχουν οι βουλευτές από τις μειώσεις σε μισθούς και επιδόματα. Εκ των υστέρων δικαιολογίες για τέτοιες κατεργαριές δύσκολα θα γίνουν αποδεκτές. Οι πολιτικοί είναι στο στόχαστρο. Στο χέρι τους είναι να μη συμβάλουν στο φούντωμα του άκρατου λαϊκισμού, που θα παρασύρει τα πάντα...

ΟΡΓΗ... Πυκνώνουν οι αποδοκιμασίες...

ΟΡΓΗ... Πυκνώνουν οι αποδοκιμασίες και τα γιουχαΐσματα πολιτικών σε δημόσιους χώρους.
«Tην προπερασμένη εβδομάδα, ο άλλοτε (μάλλον προσφάτως) ισχυρότερος πολιτικός του τόπου γευμάτιζε σε ένα από τα εστιατόρια που προτιμά, το "17" της οδού Αμερικής, όπου υποθέτω ότι θα είχε παραγγείλει την αγαπημένη του τσιπούρα. Μία κύρια, που καθόταν με τη συντροφιά της μακριά από το τραπέζι του, όταν τον είδε, σηκώθηκε από τη θέση της, τον πλησίασε σε απόσταση ενός μέτρου και του είπε δυνατά, ώστε να ακουστεί και από τους άλλους θαμώνες: "Φτου σου! Μόνο να τρως ξέρεις!" Επειτα, επέστρεψε στο τραπέζι της ξαλαφρωμένη. Εκείνος δεν την κοίταξε καθόλου. Εγινε κατακόκκινος στο πρόσωπο και ύστερα από δύο λεπτά έφυγε. Αφού, φυσικά, είχε πληρώσει...».
- «Κάτι ανάλογο, αλλά ακόμη χειρότερο συνέβη στον Γιώργο Αλογοσκούφη, την περασμένη εβδομάδα -χειρότερο, γιατί αυτός ο καημένος δεν πρόλαβε καν να καθήσει. Μόλις εμφανίσθηκε στον "Τηλέμαχο" της Κηφισιάς, μαζί με φιλική συντροφιά, δύο θαμώνες του επιτέθηκαν φραστικά. Ηταν τόσο επίμονοι και επιθετικοί, ώστε δεν το διακινδύνευσε. Εκανε αμέσως μεταβολή και μαζί με την παρέα του έφυγαν. Τουλάχιστον στο σπίτι θα είχαν τίποτε κονσέρβες τόνου στο ντουλάπι και καμιά σαλάτα στο ψυγείο...».

Φραστική επίθεση δέχτηκε ο πρώην υπουργός της Ν.Δ. Γ. Βουλγαράκης στην οδό Κανάρη και πλατεία Κολωνακίου όπου περπατούσε στον δρόμο. Ατομα μέσα από αυτοκίνητο τον «στόλισαν» με αρκετά κοσμητικά επίθετα και μάλιστα όταν ο πρώην υπουργός τούς ζήτησε τον λόγο, σταμάτησαν το αυτοκίνητο να βγουν έξω, αλλά ο κ. Βουλγαράκης έφυγε τρέχοντας. Λουόμενοι σε παραλία στον Αστέρα Βουλιαγμένης ζήτησαν από τον υφυπουργό της Ν.Δ. Π. Δούκα να απομακρυνθεί από την περιοχή γιατί «προκαλεί η εμφάνισή του και μόνο». Τον αποδοκίμασαν και αναγκάστηκε να φύγει. Στην οδό Σέκερη (Κολωνάκι) μια γυναίκα συνταξιούχος επετέθη φραστικά κατά του τέως υπουργού Οικονομικών της Ν.Δ. Γιάννη Παπαθανασίου: «Δώσε μου τα λεφτά μου πίσω», του είπε με οργή και τον «στόλισε» με άλλες φράσεις. Σε λίγο βλέπω να μεταμφιέζονται όταν κυκλοφορούν έξω...

Τα μέτρα θα περάσουν !!!

Περιδεής η πλειοψηφία θα τα ψηφίσει. Αλλά σύντομα θα θερίσει τους πικρούς καρπούς της ευένδοτης συμπεριφοράς της... Ομως τίποτε δεν πάει χαμένο. Ούτε η οργή εναντίον των ολετήρων, ούτε οι επικείμενες, οξύτατες και ίσως ανέλεγκτες κοινωνικές αντιδράσεις. Σε πείσμα της τρομώδους κατασταλτικής λογικής, τη στιγμή αυτή όλοι -αγορές, Ενωση, ΔΝΤ, γραμματείς και Φαρισαίοι- μετρούν τις αντιδράσεις των Ελλήνων κρατώντας στο ένα χέρι την σπάθη του Δαμοκλή και στο άλλο την πένα της αναθεώρησης. Ξέρουν καλά ότι η σθεναρή αντίσταση της ελληνικής κοινωνίας ανάβει το πράσινο φως για ομοειδείς ευρωπαϊκές αντιδράσεις εναντίον του εγκληματικού μονοδρόμου που χαράσσει αυθαίρετα η πολιτική τους. Κατ' ουσίαν, το μόνο που φοβούνται οι επικυρίαρχοι αυτοί είναι μην πάρει ανάποδες η κοινωνία, καθώς στο άλλο μέτωπο δεν έχουν πρόβλημα: οι χλωμές και πειθήνιες κυβερνήσεις με τις υποταγμένες κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες είναι του χεριού τους... Οσοι διατείνονται, επομένως, ότι οι λαϊκές αντιδράσεις είναι βλαπτικές για τη χώρα στην όντως κρίσιμη αυτή περίοδο, παίζουν το άγριο παιχνίδι των αγορών και των Μηχανισμών κι ας ισχυρίζονται το αντίθετο... Ελάχιστα πράγματα άλλαξαν στη ροή των αιώνων κατά παραχώρησιν από τους ισχυρούς και τους αφέντες. Ο,τι θετικό υφίσταται σήμερα για την πλειονότητα των εργαζομένων (οκτάωρο, αυξήσεις, προστατευτικές διατάξεις κ.ά.), κατοχυρώθηκε θεσμικά μετά από αδιάκοπους, αιματηρούς αγώνες τής -μονίμως συκοφαντούμενης- εξεγερμένης μερίδος της κοινωνίας... Στο πλευρό της δοκιμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας βρίσκονται ήδη εργατικές ενώσεις και πολιτικοί της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Επισημαίνουν ότι δεν ήταν μονόδρομος τα σκληρά μέτρα, αλλά αποτέλεσμα τραγικών καθυστερήσεων στην ενεργοποίηση της δανειακής αλληλεγγύης. Και υπενθυμίζουν ότι η δήθεν βοήθεια μέσω του Μηχανισμού, με τα τοκογλυφικά επιτόκια, σημαίνει πρωτίστως ρεσιτάλ κερδών για τους εταίρους. Σημειώνουν ότι η λογική του μονόδρομου είναι κατασκευασμένη και εκβιαστική, τρομώδης και αδιέξοδη, γιατί οδηγεί την οικονομία σε πρωτοφανή ύφεση και την κοινωνία σε πολυετή καταβαράθρωση... «Είμαστε όλοι Ελληνες», λένε στεντορεία τη φωνή. Δεν συμπαραστέκονται ως φιλέλληνες. Κινητοποιούνται, διότι αύριο θα βρίσκονται εκείνοι στη θέση των Ελλήνων...

Δύσκολες μέρες...

• ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
«Αγρια μέρα η χθεσινή. Στη χώρα μας, τα μάτια και ο νους όλων στρέφονται στη μοιραία πορεία της Ελλάδας προς το εκτελεστικό απόσπασμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στο οποίο μας οδηγεί άβουλη πλέον και παρατημένη από κάθε αντίσταση η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου (...).
Οι καιροί είναι δύσκολοι και θα γίνουν πολύ δυσκολότεροι. Η Ελλάδα εισέρχεται σε φάση κοινωνικών εντάσεων, ίσως και συγκρούσεων. Η κυβέρνηση είναι πεισμένη ότι δεν μπορεί να σώσει η ίδια τη χώρα στηριζόμενη στον ελληνικό λαό και θεωρεί ότι η σωτηρία της Ελλάδας προϋποθέτει την παράδοσή της στην επικυριαρχία των ξένων, του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Ενα τμήμα των εργαζομένων και ολόκληρου του ελληνικού λαού δείχνει αποφασισμένο να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να εμποδίσει την υλοποίηση των σχεδίων τους, που αποσκοπούν στην κατάργηση θεμελιωδών εργατικών δικαιωμάτων του και στη βίαιη υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων ώστε να γυρίσει η χώρα μας είκοσι, τριάντα ή περισσότερα χρόνια πίσω.
Η διαπάλη αυτή που τούτη τη στιγμή είναι άγνωστο αν θα μετατραπεί σε κοινωνική σύγκρουση και πόσο μεγάλων διαστάσεων, είναι πιθανόν ότι θα διαπερνά την ελληνική κοινωνία τα επόμενα χρόνια.
Το βέβαιο πάντως είναι ότι δυστυχώς απολύτως τίποτα δεν έχει απομείνει από τις προσδοκίες, τις ελπίδες και την αισιοδοξία για καλύτερες μέρες που είχε γεννήσει στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού η σαρωτική εκλογική επικράτηση του ΠΑΣΟΚ πριν από λίγους μήνες. Τώρα ο φόβος, η ανησυχία και η αγωνία για το αύριο έχουν συνθλίψει ψυχολογικά την ελληνική κοινωνία. Ο Οκτώβρης των εκλογών μοιάζει να βρίσκεται χρόνια και χρόνια πίσω, χαμένος σε ένα παρελθόν που έχει ολότελα ξεχαστεί από τους πάντες. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η μεγαλύτερη αποτυχία μιας κυβέρνησης συνίσταται στο να ηγείται ενός φοβισμένου και αποκαρδιωμένου λαού, παρόλο που οι εκάστοτε ηγέτες βολεύονται άνετα με αυτή την κατάσταση, καθώς το μόνο που ανησυχεί τους ίδιους είναι μήπως συναντήσουν απέναντί τους έναν οργισμένο λαό».

Η αυστηρότητα των ευρωπαίων

Του Γ.Κύρτσου
Για διάφορους λόγους η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε σάκο του μποξ για την Ευρωπαϊκή Ένωση και το διεθνές οικονομικό σύστημα.
Δεχόμαστε ένα μπαράζ επικρίσεων και είναι φανερό ότι αυτοί που κινούν τα νήματα στην πολιτική και στην οικονομία, σε διεθνές επίπεδο, δεν πρόκειται να μας χαριστούν.
Κόπωση
Από το 2004 εξάγουμε τα εσωτερικά μας προβλήματα στις Βρυξέλλες, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα λειτουργίας στο κοινοτικό σύστημα. Στην αρχή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδειξε κατανόηση στις ελληνικές ιδιαιτερότητες, στη συνέχεια όμως οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης κινδύνευσαν να μετατραπούν σε μέρος του ελληνικού προβλήματος. Η κυβέρνηση Καραμανλή προχώρησε στη λεγόμενη δημοσιονομική απογραφή, στη συνέχεια δέχθηκε τη δημοσιονομική επιτήρηση χωρίς να βελτιώσει τη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών και μετά ήρθε η κυβέρνηση Παπανδρέου με τη δική της δημοσιονομική καταγραφή να αναδείξει την έλλειψη αξιοπιστίας που μας χαρακτηρίζει.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν σοβαρότερα πράγματα να κάνουν από το να περιμένουν την αμφίβολη ωρίμανση του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Γι’ αυτό προχωρούν σε μία πιο σκληρή επιτήρηση, που έχει και χαρακτηριστικά κοινοτικής επικυριαρχίας σε ό,τι αφορά την οικονομική διαχείριση.
Κακό προηγούμενο
Οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ηγέτες όπως η καγκελάριος της Γερμανίας κ. Μέρκελ έχουν γίνει αυστηροί με την Ελλάδα για να μη μετατραπεί η χώρα μας σε κακό κοινοτικό προηγούμενο. Είναι φανερό ότι αν δείξουν υπερβολική κατανόηση στη διαχειριστική χαλαρότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος, μπορεί να δημιουργηθεί ένα νοτιοευρωπαϊκό ντόμινο υψηλών ελλειμμάτων, υπερβολικού χρέους και κυρίως αθέτησης βασικών υποχρεώσεων, που είναι δυνατόν να οδηγήσει στην ουσιαστική διάλυση της Ευρωζώνης.
Τα οικονομικά μεγέθη της Ελλάδας είναι μικρά και διαχειρίσιμα, εάν όμως δημιουργηθεί ένα κακό ευρωπαϊκό προηγούμενο, μπορεί να υπάρξουν αρνητικές εξελίξεις σε χώρες που η οικονομία τους έχει μεγάλο ειδικό βάρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως η Ισπανία.
Υπάρχουν και χειρότερα
Μια ματιά στα προγράμματα εξυγίανσης που εφαρμόζονται υπό την εποπτεία των Βρυξελλών και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ουγγαρία, τη Ρουμανία, τη Λετονία και τη Λιθουανία οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα ότι σε ορισμένες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει επιβληθεί πολύ πιο αυστηρή λιτότητα από εκείνη που έχει προγραμματιστεί για την Ελλάδα. Από τη στιγμή που χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα μεγαλύτερα από την Ελλάδα υποβάλλονται σε τόσο δραστικά προγράμματα εξυγίανσης, είναι φανερό πως δεν θα υπάρξουν ειδικές εξαιρέσεις για την πατρίδα μας. Το ξεκαθάρισε, άλλωστε, χθες με δηλώσεις του ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κ. Στρος-Καν, βάζοντας τέλος στις κυβερνητικές διαρροές σύμφωνα με τις οποίες θα αντιμετωπιστούμε σαν ειδική περίπτωση που αξίζει ευνοϊκής μεταχείρισης.

Ποιος φοβάται το ΔΝΤ;

του ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ

ΜΟΝΟ ένας τρόπος υπάρχει για να γλιτώσεις απ' τα νύχια του ΔΝΤ: να ζητήσεις πολιτικό άσυλο στην Αλβανία!
Οπως έκανε ο αξέχαστος γιατρός Τσιρώνης, τον οποίον το ελληνικό κράτος αντί να τιμήσει, δολοφόνησε...
ΠΑΜΕ πίσω στην ευημερούσα Αλβανία! Είτε είμεθα Βορειοηπειρώτες που μας παρέσυρε εδώ χάμου ο Σαμαράς είτε είμεθα βέροι Αλβανοί. Επιστρέφοντας στην εύπορη πατρίδα μας, κάτι θα βρούμε εκεί να καλλιεργήσουμε, να βοσκήσουμε, για να μπορέσουμε να ζήσουμε.
Ο μοναδικός τρόπος για να γλιτώσεις απ' τα νύχια του ΔΝΤ είναι να αποδημήσεις εις Κύριον. Ή να φύγεις το ταχύτερο απ' αυτή τη χώρα. Ειδικά άμα είσαι μετανάστης. Καμιάν ελπίδα δεν έχεις πλέον εδώ χάμου. Σε μια χώρα με ένα εκατομμύριο ανέργους που τα επόμενα χρόνια θα γίνουν δύο...
ΑΝ είσαι Ελλην ιθαγενής 20-30 χρόνων, κι έχουν ένα μικρό κομπόδεμα οι γονείς σου για να σου τσοντάρουν, κοπάνησέ την, φύγε τώρα! Πήγαινε όπου μπορείς, όπου βρεις μια καλή δουλειά• στην Ευρώπη, στην Αμερική, στην Αυστραλία. Εδώ θα γονατίσουμε τουλάχιστον για μια 5ετία. Οπότε φύγε, πήγαινε αλλού, όπου βρεις μια καλή ευκαιρία.
ΜΗΝ δαιμονοποιείτε -λέει- το ΔΝΤ. Δεν είναι μπαμπούλας. Αλλωστε είμαστε κι εμείς μέτοχοί του. Ακόμη και η Κούβα έγινε μέλος του... Εχει αλλάξει, λέει, το ΔΝΤ. Εχει αποκτήσει επικεφαλής σοσιαλιστή! Δεν θα μας γδάρει, λέει, εμάς ο Ντομινίκ Στρος Καν, όπως έγδαρε όλους τους άλλους, γιατί θέλει να (απο)δείξει τώρα πόσο σοσιαλιστής είναι και να βάλει υποψηφιότητα για πρόεδρος της Γαλλίας. Λένε...
ΧΘΕΣ το βράδυ ήρθε εδώ ο Πόουλ Τόμσεν, ο αναπληρωτής διευθυντής του ΔΝΤ για την Ευρώπη. Αυτός που ζήτησε την απόλυση χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων στη Ρουμανία και την περικοπή κατά 40% των δαπανών για την υγεία στην Ουκρανία. Είναι ο άνθρωπος που βυθίζει τις οικονομίες σε ύφεση για να εξασφαλίσει τα λεφτά των διεθνών τοκογλύφων. Αλλά εμάς δεν θα μας φερθεί, λέει, τόσο σκληρά λόγω του... συντρόφου Ντομινίκ.
ΑΣ μην τον δαιμονοποιούμε... Τον ρόλο τεχνικού συμβούλου στην Ε.Ε. ήρθε να παίξει ο Πόουλ. Αντε να μας ζητήσει μια μείωση του βιοτικού επιπέδου της τάξης του 30%. Σαν να 'χαμε δραχμές και να τις υποτιμούσαμε. Σιγά τα ωά! Μπορεί να μην καταφέρουν να επιβιώσουν οι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι χαμηλόμισθοι, αλλά όλο και κάποιος θα επιζήσει και η μακρόσυρτη ιστορία του γένος κάπως θα συνεχιστεί...
ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ έχουμε με το ΔΝΤ. Επειδή τη δεκαετία του '60 αρνήθηκε να χρηματοδοτήσει δημοκρατικές χώρες και υποστήριζε μόνο δικτάτορες. Οπως ας πούμε της Βραζιλίας. Ή ακόμη... καλύτερα της Κένυας, όπου βοηθούσε τον δικτάτορα να αρπάξει τεράστια ποσά και να τα μεταφέρει στο εξωτερικό βάσει μιας απόφασής του περί... διευκόλυνσης της κίνησης κεφαλαίων από και προς το εξωτερικό... Φυσικά δεν έκανε κανείς επένδυση στην Κένυα τότε...
ΔΥΟ νομπελίστες οικονομολόγοι είναι οι μεγαλύτεροι επικριτές της πολιτικής που ασκεί το ΔΝΤ. Ο πρώην αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Τζόζεφ Στίγκλιτζ που έχει γράψει τα πιο καυστικά κείμενα για τα δήθεν «σταθεροποιητικά προγράμματα» που προτείνει το Ταμείο και ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν, ο οποίος τον Απρίλιο του 2009, απαντώντας στην έκθεση του ΔΝΤ που προέβλεπε πως «η ανάπτυξη στην Ιρλανδία θα συνεχιστεί μεσομακροχρόνια», έγραψε: «Το παράδειγμα της Ιρλανδίας είναι μοντέλο για το χειρότερο σενάριο της παγκόσμιας οικονομίας...».
Η Λετονία είχε 5,6% ανεργία τον Δεκέμβριο του 2007. Με το που ακολούθησε τις σοφές εντολές του ΔΝΤ, τον Δεκέμβριο του 2009 η ανεργία εκτοξεύτηκε στο 22,8%, ενώ το ΑΕΠ της καταβαραθρώθηκε κατά 18%! Αναλόγως το βύθισμα του ΑΕΠ ήταν 15% στην Ουκρανία, 8% στη Ρουμανία και 7% στην Ουγγαρία όπου το Σοσιαλιστικό Κόμμα (MSZP), που έφερε το ΔΝΤ, συνετρίβη στις πρόσφατες εκλογές παίρνοντας μόνο το 19,3% των ψήφων.
ΔΕΝ φοβόμαστε το ΔΝΤ! Αλλά όποιος μπορεί να φύγει να πάει αλλού, όπου φύγει φύγει!

Κοινωνικές εκρήξεις;

Οικονομικός χειμώνας μαύρος, βαρύς, διαρκής - ίσως με ορίζοντα δεκαετίας- με άγριες πρωτοφανείς αλλαγές και στον ιδιωτικό τομέα...
Ανέλεγκτες κοινωνικές αντιδράσεις, αναταραχές, συγκρούσεις και εκρήξεις ανυπακοής ακόμη και από τη μέχρι τώρα «σιωπηρά πλειοψηφία»... Και βέβαια, δραστικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, που θα σηματοδοτήσουν το πραγματικό τέλος του μεταπολιτευτικού μοντέλου *** Κινδυνολογικές προβλέψεις και αυθαίρετες ερμηνείες; Ενας οξυδερκής καθεστωτικός, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, επισημαίνει (στη «Real») ότι η κρίση αλλάζει βίαια το πολιτικό σύστημα της χώρας: «Το ενδιαφέρον είναι ότι η ριζική και κάπως βίαιη αλλαγή (σ.σ. του μεταπολιτευτικού μοντέλου) ξεκινά τώρα όχι από την πολιτική, αλλά από την οικονομία και από εκεί περνάει στην κοινωνία»... Παρόμοιες προβλέψεις, τουλάχιστον για κοινωνικές εκρήξεις, εκπορεύονται από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, καθώς φαντάζει πλέον ή βέβαιον ότι η ελληνική κοινωνία -φαινομενικά ήσυχη και αδρανής μέχρι στιγμής- θα αντιδράσει οργισμένη στην επιχειρούμενη απόπειρα βίαιης ανατροπής των δεδομένων που ορίζουν τη ζωή της... Ποιες είναι, όμως, οι αλλαγές αυτές; Δυστυχώς δεν αφορούν μονάχα σε περικοπές μισθών, απολύσεις στον δημόσιο τομέα και βαριά συνεχή φορολόγηση. Ούτε απλώς θα επεκταθούν και στον ιδιωτικό τομέα. Εκεί προβλέπεται η μεγάλη σφαγή: με πρόσχημα την ανταγωνιστικότητα, το ΔΝΤ δεν θα επιβάλει μόνο περικοπές μισθών, αλλά θα εγκαταστήσει ένα άθλιο καθεστώς πλήρους ασυδοσίας χωρίς συλλογικές συμβάσεις και δίχως κανένα προστατευτικό μέτρο για τους εργαζόμενους... Το δίχτυ ασφαλείας που τους προστάτευε μέχρι τώρα, σύντομα θα γίνει κομμάτια... «Ερχονται πέτρινα χρόνια», έλεγε στο χθεσινό φύλλο της η «Κυριακάτικη Ε», φιλοξενώντας προβλέψεις για έκρηξη του χρέους που θα συνοδεύεται από σκληρή λιτότητα και θα μας ταλαιπωρεί για δεκαετίες!... Ερρωσθε.

Μια απάντηση στο Focus από τον Γιάννη Καψή

Η επιστολή του δηµοσιογράφου και πρώην υπουργού εξωτερικών (1982¬1989)Γιάννη Καψή στο γερµανικό περιοδικό Focus:
«Κύριε διευθυντά
Θα ήθελα να συγχαρώ τούς συναδέλφους του περιοδικού σας για την τόσο επιτυχηµένη προβοκάτσια τους µε το περιβόητο πλέον, εξώφυλλο σας. Κατόρθωσε να παρασύρει τους αδιόρθωτα παρορµητικούς συµπατριώτες µου, σε συναισθηµατικές αντιδράσεις , αδιανόητες για ένα καθεστώς ελευθερίας του Τύπου (;) και ν' αποτρέψει µια ψύχραιµη απάντηση στην πραγµατική πρόκληση ότι «ο Γερµανός φορολογούµενος δεν θα βάλει το χέρι βαθειά στην τσέπη για να βοηθήσει τους 'Έλληνες». Δεν θα αµφισβητήσω τις βαρύτατες ευθύνες όλων των κατοίκων αυτής της χώρας και την υποχρέωση µας να προχωρήσουµε σε οδυνηρές θυσίες για την ανασύνταξη της οικονοµίας µας. Ούτε είµαι απ' αυτούς που θέλουν να βάλει ο Γερµανός φορολογούµενος το χέρι στην τσέπη για να µας βοηθήσει. Θα µου αρκούσε να βγάλει ο Γερµανός εταίρος το χέρι του, που έχει χωθεί βαθύτερα,από την δική µου τσέπη και λεηλατεί την ελληνική Οικονοµία όπως συνέβη και κατά την ναζιστική κατοχή¬λεηλασία για την οποίαν µας οφείλετε ακόµη τις περιβόητες πολεµικές επανορθώσεις.
Θα σας θυµίσω ότι την παραµονή της εισδοχής µας στην ευρωζώνη η ισοτιµία της δραχµής προς το µάρκο ήταν 174=1, αλλά η ισοτιµία δαχµης=ευρώ ορίσθηκε σε 375=1 που σηµαίνει ότι η αγοραστική αξία του µάρκου, στην Ελλάδα, τριπλασιάσθηκε.
Υπεραπλουστευµένα εάν ο Γερµανός φορολογούµενος¬που σήµερα αρνείται και ορθά, να βάλει το χέρι στην τσέπη¬αγόραζε ένα κιλό λάδι µε ένα µάρκο την εποµένη µε το ίδιο µάρκο , που είχε βαφτίσει ευρώ, αγόραζε τρία κιλά λάδι περίπου. Πως έγινε αυτό; Θα συνιστούσα να µην επιδιώξετε δικαστική διερεύνηση γιατί στο εδώλιο του κατηγορουµένου δεν θα καθόντουσαν µόνον Έλληνες. Το αποτέλεσµα Έχει σηµασία.
Σήµερα το γερµανικό κεφάλαιο έχει εξαγοράσει το 38% της παραγωγικής βάσης της Ελλάδας, χωρίς να υπολογίσουµε την γιγαντιαία εξαγορά του ΟΤΕ από την D.T. ενώ υφιστάµεθα διάφορους εκβιασµούς 'όπως ν´ αγοράσουµε τα ελαττωµατικά υποβρύχια σας.
Η προβοκάτσια, λοιπόν , του περιοδικού σας επέτυχε. 'Ένα µόνον λάθος έγινε, γεγονός που µε που µε κάνει ν' ανησυχώ προσωπικά. Αυτό το «απατεώνες» και «αλήτες» µου θύµισε τον στοίχο του νοµπελίστα µας Ελύτη για την µεγάλη εξέγερση την ηµέρα της εθνικής µας επετείου το '43. Απέναντι στα µουσκέτα του κατακτητή γράφει στάθηκαν « παιδιά µε γυµνά γόνατα, που τους έλεγαν αλήτες». Συγγνώµη που το θυµήθηκα, αλλά ήµουν ένας από τους «αλήτες» εκείνους. Δεν µνησικακώ. Προσωπικά γλύτωσα µε ένα σηµάδι στο πετσί µου. Ο διπλανός µου τέλειωσε στο Άουσβιτς.
Δεν µνησικακώ. Ανησυχώ..
Γιάννης Καψής
Δηµοσιογράφος¬πρώην υπουργός των εξωτερικών και...αείποτε «αλήτης».

Focus:Πολιτισμικό σοκ της Ελλάδας

Αρθρογραφος.Κ.Boetig από το Focus on line


"Η Ε.Ε. ζητάει από την Ελλάδα όχι μόνο μια σκληρή οικονομική πολιτική αλλά απαιτεί και αλλαγή της νοοτροπίας.
Οι ρίζες όμως της διαφορετικότητας είναι βαθιές και δεν θα αλλάξει τίποτα πέραν μιας αισθητικής εξωτερικής επέμβασης
Μπορούμε να καταλάβουμε τους Έλληνες;
Οι Έλληνες δεν γνωρίζουν προβλήματα προσαρμoγής. Έχουν κατακλείσει τον κόσμο ψήνοντας και τηγανίζοντας γύρω τους, και παίζοντας σε ρόλο κομπάρσου σε κάποια μικρά εργάκια. Σε αυτόν τον συμπαθητικό μικρό λαό που φαίνεται να χορεύει συνεχώς τον Ζορμπά και να γλεντάει, δεν εκπλήσσεται ο γνωστής των πραγμάτων καθόλου με όσα γίνονται.
Πώς και να εκπλήσσεται εξάλλου με έναν λαό που ανακατεύει ρετσίνι με κρασί, τυλίγει ρύζι με χορταρικά σε αμπελόφυλλα , παίρνει το ευρωπαϊκό κύπελλο σχεδόν χωρίς κανένα γκολ, αλλά γνώριζε πριν 2.500 χρόνια ότι η ύλη αποτελείται από άτομα και η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο;
Οι Έλληνες ένιωθαν πάντα σαν τους γονείς του πολιτισμού και δεν δίσταζαν όμως να περνούν τα λεφτά των παιδιών τους. Σήμερα αυτό το κράτος μπαίνει στο γηροκομείο και δέχεται κηδεμόνα να το επιβλέπει.
Αλλά φυσικά αυτό δεν απασχολεί καθόλου τον Έλληνα πολίτη. Αυτός πότε δεν περίμενε κάτι από τον υπουργό του, πέρα από την ανταλλαγή της ψήφου του με την άδεια να κτίσει το αυθαίρετο του.
Δεν βαριέσαι σου λέει το ελληνικό κράτος θα επιβιώσει και χωρίς δική του κυβέρνηση. Εξάλλου γιατί να αλλάξει κάποιος όταν είναι τόσο τέλειος όσο ο Έλληνας.;
Γλώσσα και γραφή
Οι Έλληνες είναι μοναδικοί! Μόνο αυτοί γράφουν ελληνικά. Το να ξεφορτωθούν επιτέλους την 2500 χρονών παλαιά γραφή ούτε που το σκέφτηκαν πότε. Εξάλλου το ελληνικό αλφάβητο ήταν υπεύθυνο για την δημιουργία της λατινικής και κυριλλικής γραφής. Στο πέρασμα των χρόνων δεν άλλαξε ιδιαίτερα πάρα μόνο στην έννοια των λέξεων. Φυσικά στα σχολεία είναι κύριο μάθημα και διδάσκεται από την πρώτη Γυμνασίου. Είναι σαν να μαθαίναμε εμείς τα αρχαία γερμανικά η τα γοτθικά.
Έχουν φροντίσει όμως να διευκολύνουν τους ξένους τουρίστες τους με πινακίδες που αναγράφουν τις τοποθεσίες με λατινικά γράμματα, αν και σε μια απόσταση μερικών μέτρων θα δεις την ίδια ονομασία με τρεις διαφορετικούς τρόπους γραμμένη. Agia , Aghia, Αyia.
Οι κανόνες υπάρχουν για να τους παραβιάζουν. Στα μικρά όσο και στα μεγάλα.
Εγωισμός και αίσθηση του "εμείς". Ο ένας εναντίον του αλλού, αλλά όλοι μαζί εναντίον του εχθρού.
Ο καθένας προσπαθεί στους δρόμους είτε με αυτοκίνητο είναι είτε με μηχανάκι, να κόψει την προτεραιότητα του αλλού.
"Ο ένας εναντίον του αλλού και όλοι μαζί ενάντια στον πεζό φυσικά", είναι ο σκοπός.
Για να δοθεί μια λύση μπαίνει στη μέση ο τροχονόμος να ρυθμίσει την κίνηση. Και ξάφνου όλοι οι οδηγοί μαζί συμφωνούν και συνεργάζονται σε έναν εκκωφαντικό θόρυβο κορναρίσματος που τελικά οδηγεί τον τροχονόμο στην φυγή.
Με ελεύθερο το πεδίο λοιπόν πάλι οι οδηγοί επιδίδονται στο εγωιστικό τους έργο.
Μεταξύ τους βασικά οι Έλληνες μισιούνται.
Δεν είναι τυχαίο που στον ελληνικό εμφύλιο του 1944-1949 σκοτώθηκαν περισσότεροι Έλληνες απ' ότι στον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.
Τον εισβολέα όμως τον αντιμετωπίζουν όλοι μαζί. Είτε Αριστεροί είναι είτε Δεξιοί.
Η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση που μπορείς να αποσπάσεις από Έλληνα είναι το "είσαι δικός μας".
Με την πλάτη γυρισμένη.
Υπάρχουν άνθρωποι και Έλληνες
Μέχρι και πριν 30 χρόνια οι Έλληνες μετρούσαν έξι ηπείρους.
Τις γνωστές πέντε που ξέρουμε όλοι και την .Ελλάδα.
Για μερικούς μάλιστα υπήρχαν και τεσσάρων ειδών ζωντανά πλάσματα.
Τα φυτά, τα ζώα, οι άνθρωποι και οι Έλληνες.
Την ΕΟΚ την περνούσαν κάποιοι για συνεργασία του διαόλου με τον Πάπα που σκοπό είχαν να καταδυναστεύσουν και να μυήσουν τους χριστιανούς ορθόδοξους σε ρωμαϊκές αιρέσεις.
Έτσι μάλιστα δεν υποδουλώθηκαν ούτε στους Τούρκους. Η "Ισταμπουλ" ονομάζεται ακόμη επισήμως Κωνσταντινούπολη και η κιτρινόμαυρη σημαία της βυζαντινής αυτοκρατορίας κυματίζει ακόμη σε εκκλησίες και μοναστήρια.
Ακριβώς και πάντα δίπλα της έχει την γαλανόλευκη ελληνική, του μόλις κατά το 1829 απελευθερωμένου ελληνικού κράτους.
Ωστόσο οι Έλληνες ως χριστιανοί δίνουν ονόματα αρχαιοελληνικά στα παιδιά τους χωρίς ενδοιασμούς. Έτσι έρχεται σε αντίθεση η μεγαλοπρέπεια της ελληνικής αρχαιότητας με την σημερινή τους εικόνα.
Η παρέα μετράει. Όμως είναι παρέα της μιας στιγμής
Οι περισσότεροι Έλληνες είναι πολύ της παρέας. Δεν τους αρέσει να τρώνε μόνοι τους ή δυο -δυο. Θέλουν μεγάλες παρέες και ο ένας φέρνει και τον άλλο μαζί του.
Οπότε βλέπεις συχνά μεγάλες παρέες στα τραπέζια τους. Η πίστα στον χορό μονοπωλείται και θεωρούν αγένεια να μπεις μαζί τους στο συρτάκι ή στο χασάπικο.
Και το μπουρμπουάρ στην ορχήστρα πάει για την ατομική του ευχαρίστηση σε δική του παραγγελία.
Τρώνε διαφορετικά, και τσακώνονται ψεύτικα για τον λογαριασμό. Οι Έλληνες παραγγέλνουν όλοι μαζί στο τραπέζι και όχι ο καθένας το πιάτο του. Το κρασί ρέει άφθονο στα ποτήρια και πάντα πρέπει να φροντίζουν να υπάρχει ανεφοδιασμός.
Δεν αδειάζει κάνεις το πιάτο του, γιατί αυτό θα σήμαινε πως το φαγητό έπεσε λίγο και ίσως δεν θα χόρτασαν όλοι.
Όταν έρχεται ο λογαριασμός όλοι προθυμοποιούνται δήθεν να πληρώσουν ενώ ξέρουν πολύ καλά ποιανού η σειρά είναι. Όσο για το μπουρμπουάρ, τους είναι πιο βολικό να αφήνουν τα ψιλά στο τραπέζι , αντί να στρογγυλοποιήσουν το ποσό λεκτικά στον σερβιτόρο.
Ο Θεός βοηθός: Καινούργιοι άγιοι για καινούρια προβλήματα
Το 97% των Ελλήνων είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Οι εικόνες των αγίων τους κρέμονται όπου μπορεί κανείς να φανταστεί.
Έχουν ρόλο υπουργού και γενικού γραμματέα του Θεού και κρέμονται εκτός από τις εκκλησίες και στις ταβέρνες στα σπίτια, στα σούπερ μάρκετ δίπλα στο ταμείο.
Όποιος έχει προβλήματα απευθύνεται σε αυτούς και μάλιστα κατευθείαν στους ειδικούς. Στον Άγιο Νικόλαο (οι ναυτικοί) ή στην Άγια Παρασκευή (όσοι έχουν προβλήματα οράσεως). Όταν βέβαια εμφανιστεί καμιά καινούρια ασθένεια, τότε βαφτίζουμε κάποιον καινούριο Άγιο όπως το 1959 τον Αγ.Ραφαηλ για τους καρκινοπαθείς.
Μόνο που για τους πολιτικούς τους δεν βρέθηκε ακόμη κανένας.
Χωρίς χρόνο και χώρο
Οι Έλληνες ζουν μέσα σε ανοιχτό όριο του αιωνίου χρόνου. Ο χρόνος δεν έχει αρχή και δεν έχει τέλος.Το "τώρα" σπάνια το συναντάς και η λέξη "αύριο" είναι πολύ συχνή. Ομως τα λεωφορεία και τα τρένα πρέπει να κρατήσουν ένα ωράριο και αυτό δεν είναι πάντα εύκολο.
Όσο για τους δρόμους που έχουν ονομασίες, αυτές τις γνωρίζει μόνο ο ταχυδρόμος γιατί σχεδόν πότε δεν βλέπεις τις πινακίδες στην θέση τους.
Μια προφορική κοινωνία
Ο Έλληνας πολύ εύκολα θα ρωτήσει να μάθει τον δρόμο παρά θα χρησιμοποιήσει τον χάρτη. Δεν ξέρει ούτε να τον διαβάζει και έτσι γέλασε πολύς κόσμος όταν ένας νταλικέρης ερχόμενος από την Βενετία έκανε τον κύκλο της Ελβετίας για να φτάσει στην Νυρεμβέργη. Είχε σημειώσει στον χάρτη που αγόρασε για πρώτη φορά στην ζωή του την διαδρομή που του φάνταζε πιο ωραία.
Συνάδελφοι του εξήγησαν ότι θα ερχόταν πολύ πιο σύντομα μέσα από τη σήραγγα του Brenner. Πέταξε τον χάρτη του και από δω και στο εξής λέει θα ρωτάει.
Με τα τυπωμένα γράμματα φαίνεται δεν τα πηγαίνουν γενικώς καλά οι Έλληνες. Ετσι και τα ωράρια των μουσείων στις ηλεκτρονικές σελίδες του υπουργείου Πολιτισμού ποτέ δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Πνεύμα δημιουργικό: I have inspiration
Πολλοί Έλληνες είναι πνεύματα δημιουργικά και αυτό όχι μόνο στο να παραποιούν στατιστικά στοιχεία.
Έτσι και ο Κρητικός Γιώργος Πετράκης που έχει το δικό του μουσείο που μας ξεναγεί από την εποχή των πρώτων ανθρώπων έως την εφεύρεση του τροχού έως και την προσγείωση στην σελήνη.
Το ίδιο και ο Κώστας Κοτσανάς από το Κατάκολο που λειτουργεί έκθεση με τίτλο την τεχνολογία από το πρώτο ρομπότ έως και το ξυπνητήρι.
Όσο για την ζωγράφο στα νότια της Κρήτης που διατηρεί και πλυντήριο ρούχων, αυτή έχει την έκθεση της ανάμεσα στα πλυντήρια και συχνά μια ταμπελίτσα στην πόρτα που γράφει: "I have inspiration. Come back tomorrow"
Οι Έλληνες στις διακοπές τους
Οι Έλληνες προτιμούν να κάνουν διακοπές με παρέες και στην πατρίδα τους. Το καλοκαίρι στην θάλασσα και τον χειμώνα στα βουνά.
Όπως επίσης και στα αρκετά χιονοδρομικά κέντρα που υπάρχουν.
Τα καταλύματα τους κάθε άλλο πάρα ταπεινά χαρακτηρίζονται και έχουν συνήθως τον τζάκι τους και το τζακούζι τους.
Οι παραγγελίες στο φαγητό γίνονται προφορικά και τα γκαρσόνια γνωρίζουν πολύ καλά πως εδώ έχουν να κάνουν με ντόπιους και όχι με τουρίστες.
Βλέπετε οι Ελληνίδες μαμάδες μπορούν να κρίνουν το καλό φαγητό.
Πολλά από αυτά τα καταλύματα φτιάχτηκαν με χορηγήσεις της Ε.Ε. και έχουν πάρει τέτοια μορφή ώστε αργότερα να μπορούν να τροποποιηθούν σε κατοικίες για τα παιδιά τους".