Μετανάστευση, ιθαγένεια, έθνος, δικαιώματα, πατρίδα. «Η συζήτηση -δηλαδή ποια συζήτηση; μήπως ο μονόλογος;- γίνεται ακόμη και μεταξύ λογίων και επιστημόνων, με τρόπο ανατριχιαστικά δημοσιογραφικό, με επιπολαιότητες, με ανακρίβειες, με αμετροέπειες»...
Αυτά σημειώνει στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Διαβάζω» ο Αλέξης Ζήρας. Ως ελάχιστη συμβολή στον αναγκαίο διάλογο, παραθέτονται αποσπάσματα από το ενδιαφέρον αυτό σημείωμα: «Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών αποφεύγουν να δηλώσουν ότι η αποδόμηση των επιμέρους εθνών και κοινωνιών της Ευρώπης είναι συστατική προϋπόθεση για την υλοποίηση του "οράματος" των "Ηνωμένων Πολιτειών" της (...). Τα 2-3 τελευταία χρόνια, με τη βοήθεια της οικονομικής κρίσης, οι ισχυροί εταίροι μας έκαναν πολύ αυστηρότερο, έως απαγορευτικό τον έλεγχο εισόδου των μεταναστών στις χώρες τους. Προέκριναν έτσι ορισμένα κράτη, όπως η Ελλάδα, με εγγενή προβλήματα διοίκησης και σχεδόν ανύπαρκτη στρατηγική υποδοχής, να παίξουν τον ρόλο των "χωρών συσσώρευσης" (...). Τα προβλήματα ένταξης και συνύπαρξης των μεταναστών στη χώρα μας άρχισαν να γίνονται πιεστικά μετά το 2000, όταν οι φραγμοί εισόδου τους στην "εκσυγχρονισμένη" Ε.Ε. οδήγησαν στην εδώ γεωμετρική άνοδο του αριθμού τους. Τότε άρχισε να ξυπνάει και να εξαπλώνεται ο φόβος για τον άλλο, τότε άρχισαν καθαρά οι ιδεολογικοί αναχρονισμοί και οι σοβινισμοί από πολιτικές ομάδες της άκρας δεξιάς (...). Δεν υπάρχει αμφιβολία ωστόσο ότι η ενοχή και ο φόβος για τον άγνωστο άλλο, προτού πάρουν για μια ακόμα φορά το πολιτικό τους πρόσημο, είναι αντιδράσεις με βαθύτερα αίτια, πολύ βαθύτερα και πολύ ευρύτερα από όσα νομίζουν οι θεωρητικές προσεγγίσεις της αριστεράς και των ευκαιριακά φίλα προσκείμενων πανεπιστημιακών της (...). Και το όλο πράγμα σπρώχνεται στην κυριολεξία σε μια λύση σπουδής από την παρούσα κυβέρνηση, όχι λόγω πραγματικού ενδιαφέροντος για τις κοινωνικές ομάδες των μεταναστών και της ενσωμάτωσής τους, αλλά λόγω της υπόρρητης ή φανερής ελπίδας ότι έτσι θα βελτιωθούν τα οικονομικά του κράτους, των ασφαλιστικών Ταμείων, αλλά θα ενισχυθούν και οι πλειοψηφίες της προσεχούς εκλογικής κάλπης»...
Ο υπό ψήφιση νόμος για τα δικαιώματα των αλλοδαπών και την απόδοση της ιθαγένειας να γίνει πράξη και να καταστούν και αυτοί, με τις απαραίτητες βεβαίως προϋποθέσεις και τους περιορισμούς, ισότιμα μέλη της ελληνικής κοινωνίας. Άλλωστε κατά τον Ισοκράτη "Ελληνες εισίν οι της ελληνικής παιδείας μετέχοντες".
